การส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์นาฏศิลป์ สถาบันดนตรีหนานไห่มหาวิทยาลัยเศรษฐกิจไห่โขว่ในยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ส่งเสริมการจัดการเรียนรู้วิชานาฏศิลป์ยุคดิจิทัลของ อาจารย์สถาบันดนตรีหนานไห่และ 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้วิชานาฏศิลป์ยุคดิจิทัลของอาจารย์สถาบันดนตรีหนานไห่จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์การสอน ตำแหน่ง กลุ่มตัวอย่าง คือ อาจารย์ในสถาบันดนตรีหนานไห่ จำนวน 48 คน ใช้การสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามค่าความเที่ยง.67-1.00 ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ.87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) การทดสอบความแตกต่างรายคู่แบบ LSD

ผลการวิจัยพบว่า 1) การส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์นาฏศิลป์สถาบันดนตรีหนานไห่ในยุคดิจิทัล ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย ดังนี้ กำหนดแผนการทำงานในแต่ละขั้นตอน การวัดผลและการตรวจสอบ ดำเนินกิจกรรมตามแผนงานใช้เทคโนโลยีมัลติมีเดียช่วยในการทำงาน และ 2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ วิชานาฏศิลป์ยุคดิจิทัลของอาจารย์สถาบันดนตรีหนานไห่จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์การสอน พบว่า เพศ ระดับการศึกษามีความคิดเห็นการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์นาฏศิลป์สถาบันดนตรีหนานไห่ในยุคดิจิทัล ไม่แตกต่างกัน ยกเว้นจำแนกตามอายุแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05