อาชีวศึกษาสู่แรงงานสร้างสรรค์เพื่อนวัตกรรมฐานภูมิปัญญา

บทคัดย่อ

ประเทศไทยเร่งผลักดันสู่การเป็นประเทศแห่งเศรษฐกิจฐานนวัตกรรม เกิดความร่วมมือจากหลายภาคส่วน แต่ยังคงเผชิญความท้าทายในปัญหาด้านสังคม เศรษฐกิจ และเทคโนโลยี ประเทศไทยจึงนำเศรษฐกิจสร้างสรรค์มาเป็นแนวทางในการพัฒนาประเทศ โดยใช้จุดเด่นจากมรดกทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่ม และยังเผชิญปัญหาสัดส่วนแรงงานสร้างสรรค์ที่ลดลงและแรงงานสร้างสรรค์ด้านเทคโนโลยีมีสัดส่วนต่ำ การศึกษาที่ให้ผู้เรียนสร้างอาชีพจากภูมิปัญญาและเศรษฐกิจสร้างสรรค์มีลักษณะ 1) การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต 2) การเรียนรู้แบบสืบเสาะแบบชี้แนะ (Guided Inquiry Learning) 3) การเรียนรู้ผ่านการลงมือทำ4) การเรียนรู้แบบบูรณาการ (Teaching Factory Learning TEFA) บูรณาการการผลิต อุตสาหกรรม และการบริการ 5) การใช้เทคโนโลยี นวัตกรรม และ Design thinking 6) การเรียนรู้แบบร่วมมือระหว่างประเทศ (Collaborative Online International Learning) การสร้างแรงงานสร้างสรรค์ยุคใหม่คือการพัฒนาเยาวชนอาชีวศึกษาและผู้สอนให้มีประสบการณ์จริงในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ สอดคล้องกับนโยบายของการอาชีวศึกษาที่มุ่งผลิตอาชีวะสมรรถนะสูง จากความพร้อม 1) จำนวนผู้เรียนและกำลังการผลิต 2) ความหลากหลายของประเภทวิชาชีพ 3) ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐ เครือข่ายการศึกษาเพื่อพัฒนานวัตกรรมฐานภูมิปัญญาในท้องถิ่น ได้แก่ มหาวิทยาลัยราชภัฏเน้นการบูรณาการหลักสูตรและวิจัย สถาบันการอาชีวศึกษามุ่งพัฒนาทักษะปฏิบัติ และหน่วยงานการศึกษาตลอดชีวิต แนวทางการส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสนับสนุนการพัฒนาประเทศไทยสู่การเป็นชาติแห่งนวัตกรรมด้วยการศึกษา ได้แก่ การพัฒนาหลักสูตรอาชีวศึกษา คุณภาพผู้เรียนและความพร้อมผู้สอน สร้างการมีส่วนร่วมกับภาคอุตสาหกรรมอย่างยั่งยืน สร้างโอกาสทางเศรษฐกิจ พัฒนาระบบนิเวศจัดตั้งกองทุน เชื่อมโยงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติให้สอดคล้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์