แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารของหัวคะแนนเพื่อการหาเสียงเลือกตั้งท้องถิ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แนวทางการพัฒนาหัวคะแนนด้านทักษะการสื่อสารคุณลักษณะของผู้สมัคร 2) แนวทางการพัฒนาหัวคะแนนด้านทักษะการสื่อสารนโยบายการพัฒนาท้องถิ่น และ 3) แนวทางการพัฒนาหัวคะแนนด้านทักษะการสื่อสารในการแก้ไขข้อโจมตีทางการเมือง โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลหลักที่เกี่ยวข้องโดยตรงแบบเจาะจง จำนวน 18 คน ด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสร้างข้อสรุป ผลการศึกษา พบว่า การพัฒนาทักษะการสื่อสารของหัวคะแนนในบริบทการเลือกตั้งท้องถิ่นมุ่งเน้นการถ่ายทอดคุณลักษณะ นโยบาย และวิสัยทัศน์ของผู้สมัครได้อย่างชัดเจนและมีประสิทธิภาพไปยังกลุ่มเป้าหมาย แนวทางการพัฒนาแบ่งออกเป็น 4 ส่วนสำคัญ ได้แก่ 1) ด้านองค์ประกอบของเนื้อหา หัวคะแนนควรถ่ายทอดข้อมูลของผู้สมัคร เช่น ประวัติ ประสบการณ์ ความซื่อสัตย์ วิสัยทัศน์ และผลงานที่เด่นชัด เพื่อตอกย้ำความน่าเชื่อถือในตัวผู้สมัคร 2) ด้านเนื้อหาหลัก เนื้อหาควรครอบคลุมจุดเด่นของผู้สมัคร ประกอบด้วย ความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์ คุณธรรมความเข้าใจชุมชน มีวิสัยทัศน์การพัฒนาท้องถิ่น ซื่อสัตย์สุจริต และความตั้งใจในการพัฒนาท้องถิ่น 3) ด้านวิธีการนำเสนอ ควรใช้วิธีหลากหลาย ทั้งการพูดคุยปัญหาในท้องถิ่น การจัดกิจกรรมพบปะประชาชน การเยี่ยมเยือนประชาชนตามบ้าน การปราศรัย การใช้สื่อออนไลน์เพื่อเข้าถึงกลุ่มเป้าหมาย 4) ด้านกลยุทธ์การโน้มน้าวใจ มุ่งเน้นการสร้างความเชื่อมั่นโดยเชื่อมโยงกับความต้องการของชุมชน ใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ ย้ำความสัมพันธ์ทางอารมณ์ ฟังพร้อมตอบสนองอย่างเข้าใจ และการสื่อสารนโยบายการพัฒนาเน้นถ่ายทอดวิสัยทัศน์การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน เศรษฐกิจ และคุณภาพชีวิตในชุมชน และตอบโต้ข้อโจมตีทางการเมืองด้วยข้อเท็จจริงอย่างมีสติ สร้างสรรค์เพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์ที่ดีในสายตาของประชาชน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทรงชัย วงษ์วัชรดำรง. (8 ม.ค. 2568). การพัฒนาทักษะการสื่อสารของหัวคะแนน. (วิทยาธร ท่อแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
ไพเจน มากสุวรรณ์. (15 ม.ค. 2568). การพัฒนาทักษะการสื่อสารของหัวคะแนน. (วิทยาธร ท่อแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
วรลักษณ์ พุ่มพวง และสมเกียรติ วันทะนะ. (2556). บทบาทหัวคะแนนกับการเลือกตั้งในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสหวิทยาการวิจัย, 2(2), 146-159.
สุพรรณา ภัทรเมธาวรกุล และคณะ. (2565). กระบวนการสื่อสารในการหาเสียงเลือกตั้งของนักการเมืองท้องถิ่น. ใน วารสารวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 11(6), 178-196.
สุมาลี มาโนชญ์จิต. (2551). การก่อรูปและบทบาทของเครือข่ายหัวคะแนน กรณีศึกษา: การเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลนครอุบล. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
สุริยัณห์ จิรสัตย์สุนทร. (2531). ความสัมพันธ์ระหว่างหัวคะแนนกับผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในระบบการเลือกตั้งของไทย: ศึกษาเฉพาะกรณีเขตเลือกตั้งที่ 1 จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
แสงระวี พิมพรภิรมย์ และพีรสิทธิ์ คำนวณศิลป์. (2564). คุณลักษณะของหัวคะแนนสตรีในอำเภอบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 7(2) 94-103.
Carpenter, D. & Moore, C. D. (2014). When canvassers became activists: Antislavery Petitioning and the political mobilization of American women. American Political Science Review, 108(3), 479-498.
Celebi, M. B. (2024). Canvassing As A Political Communication Tool: A Study On Canvassing And Its Use By The Refah Party (RP) In Türkiye. Erciyes İletişim Dergisi, 11(1), 363-383.
De Sio, L. & Weber, T. (2020). Issue yield, campaign communication, and electoralperformance: a six-country comparative analysisIssue yield, campaign communication, and electoralperformance: a six-country comparative analysis. West European Politics, 43(3), 720-745.
Gillespie, A. (2010). Canvasser affect and voter response: Results from national focus groups. American Politics Research, 38(4), 718-758.
Johnston, R. et al. (2012). We’ve got them on the list: Contacting, canvassing and voting in a British general election campaign. Electoral Studies, 31(2), 317-329.
Newman, B. J. et al. (2018). Race, place, and building a base: Latino population growth and the nascent Trump campaign for president. Public Opinion Quarterly, 82(1), 122-134.