การพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่าในจังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) วิเคราะห์องค์ความรู้การพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่าในจังหวัดสงขลา 2) ศึกษาการพัฒนาพื้นที่กับการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่าในจังหวัดสงขลา และ 3) การเสริมสร้างภาคีเครือข่ายในการพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่าในจังหวัดสงขลา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 25 คน ประกอบด้วย กลุ่มผู้นำศาสนา คือ พระภิกษุระดับบริหารภายในเขตพื้นที่ กลุ่มผู้แทนชุมชน มีปราชญ์ชาวบ้าน ประชาชนในชุมชน มัคคุเทศก์ในพื้นที่ กลุ่มองค์กรภาครัฐ และภาคเอกชนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง วัฒนธรรมจังหวัด นักวิชาการ, นักอนุรักษ์ กลุ่มเป้าหมายเชิงปฏิบัติการปฏิบัติการวิจัย ประกอบด้วย กลุ่มพระภิกษุระดับผู้บริหาร กลุ่มนักเรียน กลุ่มผู้ศึกษาดูงาน กลุ่มผู้นำชุมชน กลุ่มไกด์ท้องถิ่น ปราชญ์ชาวบ้าน นักวิชาการและกลุ่มอนุรักษ์รวมทั้งหมด จำนวน 30 คน วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างใช้วิธีการเฉพาะเจาะจง ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่า เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ แบบสังเกตการณ์ และแบบบันทึกการสนทนากลุ่มเฉพาะ ผลการวิจัยพบว่า
1) องค์ความรู้การพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่า ได้แก่ การอนุรักษ์โบราณสถาน สถาปัตยกรรมต่าง ๆ การอนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่น สะท้อนวิถีชีวิตของคนในชุมชน การรักษาความเป็นเอกลักษณ์ของเมืองเก่าสงขลา (ซิงกอร่า) 2) การพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์บริเวณเมืองเก่าในจังหวัดสงขลาใน 4 ด้าน ได้แก่ การพัฒนาปรับโครงสร้างพื้นฐาน การพัฒนาให้มีความปลอดภัย จัดระเบียบสถานที่จะเข้าชมสถานที่สำคัญ มีการพัฒนาด้านสิ่งแวดล้อม และการพัฒนาด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน และ 3) ผลการเสริมสร้างภาคีเครือข่ายการพัฒนาพื้นที่เชิงสร้างสรรค์ เกิดจากความร่วมมือระหว่าง 3 กลุ่ม หลัก ได้แก่ ภาครัฐ ภาคเอกชน และชุมชนในท้องถิ่น