รูปแบบการบริหารทีมตามหลักอปริหานิยธรรม 7 ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นการบริหารทีมในสถานศึกษา 2) พัฒนารูปแบบการบริหารทีมตามอปริหานิยธรรม 7 3) ทดลองใช้รูปแบบการบริหารทีมตามอปริหานิยธรรม 7 และ 4) ประเมินรูปแบบการบริหารทีมตามอปริหานิยธรรม 7 ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 เป็นการแบบผสานวิธี วิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูในสถานศึกษา จำนวน 327 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างใช้ตารางของเครจซี่และมอร์แกน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม มีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ค่าความต้องการจำเป็น ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการจำเป็นการบริหารทีมในสถานศึกษา สำหรับสภาพปัจจุบันภาพรวมอยู่ระดับปานกลาง ( = 3.65, S.D. = 0.373) ด้านสภาพความน่าจะเป็น โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ( = 4.66, S.D. = 0.466) 2) ผลการประเมินรูปแบบการบริหารทีมตามอปริหานิยธรรม 7 พบว่า ภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านจาก พบว่า ด้านความเป็นประโยชน์ อยู่ระดับดีมาก (μ = 4.16, σ = 0.473) ด้านความเป็นไปได้ อยู่ระดับมาก (μ = 4.40, σ = 0.645) และด้านความเหมาะสม อยู่ระดับปานกลาง (μ = 3.68, σ = 0.627) 3) ผลการทดลองใช้รูปแบบการบริหารทีมตามอปริหานิยธรรม 7 พบว่า ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (μ = 4.44, σ = 0.325) และ 4) ผลการประเมินรูปแบบ พบว่า จากผลประเมินค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อเรื่องของรายการประเมิน มีค่าเท่ากับ 1.00 ทั้งฉบับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). การขับเคลื่อนการศึกษามัธยมศึกษาไทย 4.0 เพื่อการมีงานทำแห่งศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จรวย บุญสาลี และคณะ. (2567). การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรมของผู้บริหารกับการบริหารงานบุคคลในโรงเรียนตามแนวคิดเห็นของครูสังกัดเทศบาลเมืองปากพนัง อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 12(1), 56-67.
ธรรมธัช แมดมิ่งเหง้า และคณะ. (2566). การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรมในการบริหารสถานศึกษา. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6(1), 65-80.
ธีระ รุญเจริญ. (2553). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษา ยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.
นารีรัตน์ บำบัดทุกข์ และคณะ. (2567). ภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงยุคบานี่ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทํางานเป็นทีมของครู สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(10), 251-261.
นิภาวรรณ เจริญลักษณ์ และคณะ. (2566). พระสงฆ์กับการส่งเสริมคุณภาพชีวิตเด็กเยาวชนกลุ่มเปราะบาง: ประสบการณ์การพัฒนาชุมชนวัดใหม่สี่หมื่น อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 42(6), 933-947.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พระครูโอภาสสราธิคุณ โหมดศิริ และคณะ. (2565). การเมืองการปกครองตามหลักอปริหานิยธรรมในพระพุทธศาสนา. วารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์, 2(2), 148-160.
พระธีรเดช ธีรเตโช. (2561). การปฏิบัติงานตามหลักอปริหานิยธรรมของบุคลากรเทศบาลในเขตเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 23(2), 109-116.
เริงวิชญ์ นิลโคตร และคณะ. (2567). ความเป็นทีม: บุพนิมิตของการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้วิถีพุทธ. วารสารวิจัยนวัตกรรมการศึกษาและเทคโนโลยี, 2(1), 50-60.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
Berg, G. A. (2015). Collaborative leadership in education: An interdisciplinary perspective. New York: Routledge.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing. (5th ed.). New York: Harper Collins.
Hargreaves, A. & Fink, D. (2006). Sustainable leadership. California: Jossey-Bass.
Hargreaves, A. & Fullan, M. (2012). Professional capital: Transforming teaching in every school. New York: Teachers College Press.
Hargreaves, A. (2016). Professional capital: Transforming teaching in every school. New York : Teachers College Press.
Katzenbach, J. R. & Smith, D. K. (1993). The wisdom of teams: Creating the high-performance organization. Boston, MA: Harvard Business Press.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Leithwood, K. & Jantzi, D. (2005). A review of research on school leadership effects. The Elementary School Journal, 106(2), 207-230.
Likert, R. (1993). A Technique for the Measurement of Attitude. Chicago: Rand Mc Nally.
Lunenburg, F. C. (2011). Power and leadership: An influence process. International Journal of Management, Business, and Administration, 14(1), 1-9.
Northouse, P. G. (2018). Leadership: Theory and practice. (8th ed.). Thousand Oaks: Sage publications.
Robinson, S. P. & Judge, T. A. (2019). Organizational behavior. (18th ed.). New Jersey: Pearson.
Sallis, E. (2014). Total quality management in education. London: Routledge.
Yukl, G. A. (2010). Leadership in organizations. (7th ed.). Bangkok: Pearson Education.