การจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ของอำเภอเคียนซา จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษา 1) กระบวนการจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในอำเภอเคียนซา และ 2) รูปแบบการจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในอำเภอเคียนซา โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง 16 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัยที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง และการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุป ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว มี 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1.1) การจัดทำนโยบายและแผนการสื่อสาร โดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายที่หลากหลาย ทั้งจากภาครัฐ เอกชน และประชาชน เพื่อกำหนดแนวทางการสื่อสารร่วมกัน 1.2) การดำเนินการสื่อสาร แต่ละภาคีดำเนินการสื่อสารตามแผนที่ตกลงร่วมกัน โดยใช้ช่องทางสื่อหลากหลาย เช่น สื่อสิ่งพิมพ์ วิทยุ เว็บไซต์ ป้ายประชาสัมพันธ์ และสื่อสังคมออนไลน์ ซึ่งเนื้อหามุ่งเน้นการนำเสนอจุดเด่นของแหล่งท่องเที่ยว เส้นทาง อาหาร ที่พัก และเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของนักท่องเที่ยว เพื่อสร้างแรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยว และ 1.3) การประเมินผลการสื่อสารโดยเก็บข้อมูลความคิดเห็นของนักท่องเที่ยว นำผลมาวิเคราะห์และประชุมร่วมกันเพื่อปรับปรุงกระบวนการและจัดทำเป็นแนวทางปฏิบัติที่ดี 2) รูปแบบการจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว มี 2 รูปแบบ ได้แก่ 2.1) การดำเนินงานร่วมกันของภาคีเครือข่ายโดยแบ่งงานตามบทบาทหน้าที่ ดำเนินการภายใต้นโยบายและแผนงานที่วางไว้ ร่วมกันออกแบบเนื้อหาและสื่อ บริหารงบประมาณตามศักยภาพของแต่ละองค์กร 2.2) การประชุมร่วมของภาคีเครือข่าย เพื่อกำกับติดตามการทำงาน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ร่วมกันแก้ปัญหา และร่วมกำหนดแนวทางการพัฒนา โดยเน้นการสร้างเอกภาพในการดำเนินงาน ลดความซ้ำซ้อน และเพิ่มประสิทธิภาพในการสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรวรรณ เวชชานุเคราะห์ และนิธิดา แสงสิงแก้ว. (2556). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนกรณีศึกษาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์พื้นที่ชุมชนคลองโคน จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 8(1), 1-15.
จิตรฑิมา ศรีพลชุม และคณะ. (2564). กลยุทธ์การสื่อสารทางการท่องเที่ยวของหมู่บ้านคีรีวง อำเภอนายูง จังหวัดอุดรธานี เพื่อการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 17(2), 41-60.
จุฬารัตน์ จุลภักดิ์ และคณะ. (2567). การจัดการการสื่อสารการท่องเที่ยวการวิ่งเทรลที่ขับเคลื่อนโดยองค์การบริหารส่วนจังหวัด. วารสารราชการแสนสนุก, 9(6), 65-80.
ศุภชา ฤกษ์เรืองฤทธิ์ และรัตนวดี เศรษฐจิตร. (2566). กลยุทธ์การสื่อสารการท่องเที่ยวโดยชุมชนหลังยุค COVID-19. วารสาร Media and Communication Inquiry, 5(3), 31-45.
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2566). รายงานสถานการณ์การท่องเที่ยวจังหวัดสุราษฎร์ธานี ปีงบประมาณ 2566. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
อรรถพล ยุสุวพันธ์ และคณะ. (2564). การจัดการการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของเทศบาลเมืองสตูล. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(3), 45-60.
Anholt, S. (2007). Competitive identity: The new brand management for nations, cities and regions. London: Palgrave Macmillan.
Ayalew, M. T. (2016). The role of media in tourism promotion: A case study in Ethiopia. Journal of Hospitality Management and Tourism, 7(5), 52-59.
Bramwell, B. & Lane, B. (2000). Tourism collaboration and partnerships: Politics, practice and sustainability. Bristol: Channel View Publications.
Chaffey, D. & Ellis-Chadwick, F. (2019). Digital marketing. (7th ed.). London: Pearson Education.
Citaristi, I. (2022). World Tourism Organization-UNWTO. In The Europa Publications (Editors). The Europa Directory of International Organizations 2022 (pp. 404 - 407). Oxfordshire: Routledge.
Hallahan, K. et al. (2007). Defining strategic communication. International Journal of Strategic Communication, 1(1), 3-35.
Jamal, T. & Getz, D. (1995). Collaboration theory and community tourism planning. Annals of Tourism Research, 22(1), 186-204.
Jamal, T. & Stronza, A. (2009). Collaboration theory and tourism practice in protected areas: Stakeholders, structuring and sustainability. Journal of Sustainable Tourism, 17(2), 169-189.
Kitchen, P. J. & Burgmann, I. (2015). Integrated Marketing Communication: Making it Work at a Strategic Level. Journal of Business Strategy, 36(4), 34-39.
Kotler, P. et al. (2017). Marketing for hospitality and tourism. (7th ed.). London: Pearson Education.
McCabe, S. (2009). Marketing Communications in Tourism and Hospitality: Concepts, Strategies and Cases. Oxfordshire: Routledge.
Mintzberg, H. (1983). Structure in fives: Designing effective organizations. New Jersey: Prentice-Hall.
Servaes, J. (2008). Communication for development and social change. Los Angeles: SAGE Publications.
Tayie, S. (2017). Mass Communication Research Methods. Cairo: Dar El Nahda.