การจัดการสารในการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้ง นายกเทศมนตรีเมืองทุ่งสงของทีมสิงห์หนุ่ม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แนวคิดการจัดการสาร 2) กระบวนการจัดการสาร และ 3) กลยุทธ์การจัดการสารในการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีเมืองทุ่งสงของทีมสิงห์หนุ่ม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลหลักที่เกี่ยวข้องโดยตรง กับการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งทีมสิงห์หนุ่ม รวมจำนวน 20 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสร้างข้อสรุป ผลการวิจัย พบว่า 1) แนวคิดหลักของการจัดการสาร 4 ประการหลัก คือ การตอบสนองความต้องการของประชาชน การโน้มน้าวใจให้สนับสนุน การร่วมสร้างเมือง และการเสนอผลประโยชน์ต่อสาธารณะ โดยสารต้องแสดงถึงวิสัยทัศน์ ความสามารถ และจริยธรรมของผู้สมัคร โดยนำเสนอผ่านข้อความที่ทรงพลัง เช่น “เราจะทำให้ทุ่งสงเป็นเมืองที่น้ำไม่ท่วม คุณภาพชีวิตที่ดี” และ ชาวเมืองทุ่งสงจะ “ร่วม เดิน หน้า สร้าง เมือง” 2) กระบวนการจัดการสารประกอบด้วย 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) วิเคราะห์กลุ่มเป้าหมายอย่างละเอียด 2) กำหนดประเด็นสารที่ชัดเจน สั้น กระชับ 3) เลือกช่องทางการสื่อสารที่เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมาย เช่น Facebook, TikTok, เวทีปราศรัย และ 4) ควบคุมและประเมินผล โดยใช้แบบสำรวจ การสังเกตภาคสนาม และการวิเคราะห์สื่อออนไลน์ เพื่อปรับสารให้ตรงกับสภาพแวดล้อมทางการเมืองที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็ว และ 3) กลยุทธ์การจัดการสาร ทีมสิงห์หนุ่มใช้กลยุทธ์ที่หลากหลาย ได้แก่ การสร้างภาพจำด้วยสโลแกนและแบรนด์ผู้สมัคร การใช้บุคคลต้นแบบเพื่อเพิ่มความ น่าเชื่อถือ การเล่าเรื่องที่เชื่อมโยงกับชีวิตประชาชน และการเน้นผลประโยชน์ส่วนรวม ชูวิสัยทัศน์ นโยบาย 25 ข้อ ผลงาน และความเชื่อมั่นจากประสบการณ์การทำงานที่ยาวนาน กว่า 22 ปี เพื่อเสริมสร้างความไว้วางใจและแรงสนับสนุนจากประชาชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ทรงชัย วงษ์วัชรดำรง. (1 มิ.ย. 2568). การพัฒนานักสื่อสารชุมชนเพื่อการสื่อสารองค์กร. (วิทยาธร ท่อแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
Baumgartner, J. C. & Newman, B. I. (2023). Political Marketing and the Election of 2020. Oxfordshire: Routledge.
Blumler, J. G. & Katz, E. (1974). The uses of mass communications: Current perspectives on gratifications research. Washington: Sage Publications.
Bukari, A. et al. (2025). An Exploration of the Long-Term Impact of Political Marketing Campaigns on Voter Loyalty to Female Politicians in Ghana. Oxfordshire: Taylor & Francis Online.
Gabriel, Y. (2000). Storytelling in organizations: Facts, fictions, and fantasies. Oxford: OxfordUniversity Press.
Graber, D. A. & Dunaway, J. (2021). Mass media and American politics. (11th ed.). Washington: CQ Press.
Grunig, J. E. & Hunt, T. (1984). Managing public relations. New York: Holt Rinehart andWinston.
Habermas, J. (1984). The theory of communicative action: Reason and the rationalization of society (Vol. 1). Massachusetts: Beacon Press.
Holtzhausen, D. & Zerfass, A. (2015). Strategic communication: Opportunities and challenges of the research area. In D. Holtzhausen & A. Zerfass (Eds.), The Routledge handbookof strategic communication (pp. 3–17). Oxfordshire: Routledge.
Jermsittiparsert, K. (2018). Political culture in Thai society: Continuity and change. AsianPolitical Science Review, 2(2), 1-14.
Kennedy, G. A. (2007). Aristotle on rhetoric: A theory of civic discourse. (2nd ed.). Oxford: Oxford University Press.
Kotler, P. & Keller, K. L. (2016). Marketing management. (15th ed.). London: Pearson Education.
Kotler, P. & Kotler, N. (1999). Political marketing: Generating effective candidates, campaigns,and causes. In B. I. Newman (Ed.), Handbook of political marketing (pp. 3–18). Washington: Sage Publications.
Kotler, P. et al. (2021). Marketing 5.0: Technology for Humanity. New Jersey: Wiley.
__________. (2023). Regeneration: The Future of Community in a Permacrisis World. Texas: Idea Bite Press.
McNair, B. (2018). An introduction to political communication. (6th ed.). Oxfordshire: Routledge.
McQuail, D. (2010). McQuail's mass communication theory. (6th ed.). Washington: Sage Publications.
Newman, B. I. (1999). The mass marketing of politics: Democracy in an age of manufactured images. Washington: Sage Publications.
Nimmo, D. & Combs, J. E. . (1992). Mediated political realities. (2nd ed.). London: Longman.
Nimmo, D. & Sanders, K. R. (1981). Handbook of political communication. Washington: Sage Publications.
Scammell, M. (2015). Political brands. In D. Jackson, E. Thorsen, & D. Lilleker (Eds.), Politicalcommunication in the UK (pp. 213-226). London: Palgrave Macmillan.
Tversky, A. & Kahneman, D. (1981). The framing of decisions and the psychology of choice. Science, 211(4481), 453-458.
