การประเมินโครงการส่งเสริมศักยภาพทางด้านภาษาต่างประเทศ (ภาษาจีนและภาษาอังกฤษ) ปีการศึกษา 2567 โดยใช้รูปแบบการประเมินแบบ CIPPIEST Model โรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาสาร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินผลการดำเนินโครงการส่งเสริมศักยภาพทางด้านภาษาต่างประเทศ (ภาษาจีนและภาษาอังกฤษ) ของโรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาสาร และ 2) ศึกษาแนวทางการส่งเสริมศักยภาพทางด้านภาษาต่างประเทศของนักเรียนปฐมวัย โดยใช้กรอบการประเมินแบบ CIPPIEST Model โดยเน้นให้ครอบคลุมมิติต่าง ๆ ของโครงการอย่างรอบด้าน ทั้งเชิงบริหารจัดการ และผลสัมฤทธิ์ที่เกิดขึ้นจริงกับผู้เรียนและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง การวิจัยนี้จัดอยู่ในประเภทวิจัยเชิงประเมิน (Evaluation Research) ใช้กลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 114 คน ประกอบด้วย ครูผู้สอน 8 คน ผู้ปกครอง 97 คน และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน 9 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ และตรวจสอบค่าความเชื่อมั่นโดยใช้สัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นมากกว่า 0.80 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า การดำเนินโครงการมีความเหมาะสมในระดับ “มาก” ทั้งในภาพรวมและในทุกด้าน โดยเฉพาะบริบทของโครงการที่สอดคล้องกับนโยบายและความต้องการของชุมชน รวมถึงศักยภาพในการถ่ายโยงความรู้และการดำเนินงานอย่างต่อเนื่องในระยะยาว ขณะที่ด้านผลกระทบยังสามารถพัฒนาเพิ่มเติมได้ โดยเน้นการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและชุมชน โครงการส่งผลให้นักเรียนมีพัฒนาการทางภาษาเพิ่มขึ้น แสดงออกอย่างมั่นใจ มีแรงจูงใจในการเรียนรู้ และมีทัศนคติเชิงบวกต่อภาษาต่างประเทศ ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ได้แก่ ควรดำเนินโครงการอย่างต่อเนื่องในระยะยาว บูรณาการกับแผนพัฒนาโรงเรียน จัดทำแนวทางหรือคู่มือเพื่อขยายผลไปยังโรงเรียนปฐมวัยอื่น และสร้างเครือข่ายความร่วมมือกับชุมชนและหน่วยงานท้องถิ่น เพื่อยกระดับคุณภาพการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศของเด็กปฐมวัยในระยะยาวอย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จุฑามาศ กันทะวงศ์. (2560). การประเมินโครงการสอนภาษาจีนในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร: กรณีศึกษาโรงเรียนมัธยมบ้านบางกะปิ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(พิเศษ), 217-226.
ช่อผกา พวงมาเทศ. (2564)). รายงานการประเมินโครงการบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อย ประเทศไทย ระดับปฐมวัย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1 โดยใช้การประเมินแบบ CIPPiest (CIPPiest Model). เรียกใช้เมื่อ 2 กรกฎาคม 2568 จาก http://news.sisaketedu1.go.th/news/?p=113963
ศุภลักษณ์ มณีล่ำ. (2566). การประเมินโครงการค่ายภาษาอังกฤษ English Camp โรงเรียนวัดพระมหาธาตุ. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 2(2), 61-72.
เศรษฐศักดิ์ เชยชัยภูมิ และคณะ. (2567). การประเมินโครงการจัดการเรียนการสอน... Mini English Program (MEP). วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 9(2), 197-208.
อมรเทพ บุญกลาง และประภาศ ปานเจี้ยง. (2566). การประเมินหลักสูตรระดับประถมศึกษาของโรงเรียนบ้านปรางหมู่ (ศรีวิทย์ศึกษา) อำเภอเมืองพัทลุง จังหวัดพัทลุง โดยใช้รูปแบบการประเมิน CIPPIEST Model. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(2), 264-265.
อุษณี กำพร้า และสุมิตรา โรจนนิติ. (2561). การพัฒนาข้อเสนอเชิงนโยบายการจัดการศึกษาโรงเรียนศูนย์ปฐมวัยต้นแบบสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์เขต 1. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(2), 312-326.
Stufflebeam, D. L. & Shinkfield, A. J. (2021). Evaluation Theory, Models, and Applications. (2nd ed.). San Francisco: Jossey-Bass.
Stufflebeam, D. L. (2003). The CIPP model for evaluation. International handbook of educational evaluation, 9(2003), 31-62.
Sukjai, P. (2022). The Project Assessment for Moral Development of Student by Buddhist Oriented School of Ban Nongnahai Nonsa-ard School Under the Office of Udon Thani Primary Education Service Area 1 by Using the CIPPIEST Model. Journal of Management and Local Innovation, 4(4), 81-94.
UNESCO. (2023). Global Education Monitoring Report 2023: Technology in Education. Retrieved July 2, 2025, from https://www.unesco.org/reports/global-education-monitoring-report/2023
Xu, Z. et al. (2012). Modeling user posting behavior on social media. New York: United States.
