การพัฒนาทุนมนุษย์และการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดสระบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของประชาชน ในจังหวัดสระบุรี วิเคราะห์การพัฒนาทุนมนุษย์และการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน ในจังหวัดสระบุรี และเสนอแนวทางในการส่งเสริมการพัฒนาทุนมนุษย์การบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีและแนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ในจังหวัดสระบุรี เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงปริมาณ ได้แก่ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ที่มีสิทธิ์เลือกตั้งในเขตจังหวัดสระบุรี จำนวน 400 คน เลือกโดยใช้สูตรการคำนวณ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญการวิจัยเชิงคุณภาพ จำนวน 20 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและการสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ เฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า คุณภาพชีวิตของประชาชน ในจังหวัดสระบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ด้านทัศนคติ รองลงมา คือ ด้านความสามารถ ด้านความสามารถทางสติปัญญา และด้านทักษะ ตามลำดับ ผลการวิเคราะห์การพัฒนาทุนมนุษย์และการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีของประชาชนในจังหวัดสระบุรี ด้านความสามารถ ด้านทัศนคติ หลักนิติธรรม หลักการกระจายอำนาจ และหลักตอบสนอง ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดสระบุรี ได้ร้อยละ 32.30 มีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และแนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน โดยการพัฒนาความสามารถของประชาชน การสร้างทัศนคติที่ดีให้แก่ประชาชน ส่งเสริมให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนำหลักการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดีเข้ามาใช้เป็นหลักในการพัฒนาทุนมนุษย์ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรม ตอบสนองความต้องการของประชาชนเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2551). รายงานคุณภาพชีวิตของคนไทย ปี 2551. กรุงเทพมหานคร: กรมการพัฒนาชุมชน, กระทรวงมหาดไทย.
จักรธร สุริแสง และคณะ. (2566). องค์ประกอบและตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตของประชาชน ชุมชนคลองสำโรง จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 6(4), 142-154.
นิตฐพร โพธิ์รักษา และคณะ. (2023). ประสิทธิผลการพัฒนาท้องถิ่นในจังหวัดสระบุรี: Effectiveness of Local Development in Saraburi Province. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 17(3), 143-160.
ประภัสสร ไตรลาภวิฒิ และคณะ. (2563). แนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ในการขับเคลื่อนองค์กรสู่ความสำเร็จ. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(3), 157-170.
ลัดดาวัลย์ คงทอง. (2561). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ จังหวัดสระแก้ว. ใน ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สมภพ ระงับทุกข์ และปัญญา คล้ายเดช. (2561). ธรรมาภิบาลในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(3), 255-265.
อนรรฆ อิสเฮาะ. (2562). คุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสะกอม อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์.
อรพิน ปิยะสกุลเกียรติ. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูง อายุในตำบลท่าแค จังหวัดลพบุรี. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(3), 45-65.
อรุณเดช มารัตน์ และคณะ. (2565). การพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อยกระดับฝีมือแรงงานไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 25(2), 252-264.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing. (5th ed.). New York, United States: Harper Collins.
Turner, R. C. & Carlson, L. (2003). Indexes of Item-Objective Congruence for Multidimensional Items. International Journal of Testing, 3(2), 163-171.
UNESCO. (1993). Quality of life Improvement Programmes. Bangkok: UNESCO Regional Office.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row.
