ปัญหาเกี่ยวกับการป้องกันและปราบปรามการข่มเหงรังแกในที่ทำงาน

ผู้แต่ง

  • เอื้ออังกูร ขำนาท คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ
  • ธัชพงษ์ วงษ์เหรียญทอง คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ

คำสำคัญ:

การป้องกันและปราบปราม, การข่มเหงรังแก, ที่ทำงาน

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับการข่มเหงในที่ทำงาน ที่เป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและเป็นระบบ โดยมีลักษณะการใช้อำนาจหรืออิทธิพลในทางที่มิชอบ เพื่อทำร้ายทางจิตใจหรือสังคมของลูกจ้างหรือลูกน้องในองค์กร อันส่งผลกระทบต่อสิทธิในการทำงานอย่างปลอดภัยและมีศักดิ์ศรีตามหลักสิทธิมนุษยชน วิเคราะห์ปัญหาทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการป้องกันและปราบปรามการข่มเหงในที่ทำงาน โดยเปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศที่มีการบัญญัติเรื่อง Power Harassment หรือ Workplace Bullying ไว้อย่างชัดเจน เช่น ญี่ปุ่น ซึ่งมีกฎหมายเฉพาะที่กำหนดนิยาม ขอบเขต และกลไกบังคับใช้ที่มีประสิทธิภาพมากกว่า ผลการศึกษาพบว่าแม้ประเทศไทยจะมีบทบัญญัติกฎหมายที่เกี่ยวข้อง เช่น ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 397 และกฎหมายคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 แต่การบังคับใช้กลับมีข้อจำกัดในทางปฏิบัติ ทั้งในด้านความชัดเจนขององค์ประกอบความผิด การพิสูจน์ความเสียหายทางจิตใจ และกลไกการรับเรื่องร้องเรียนที่ไม่เป็นอิสระเพียงพอ จึงเสนอแนวทางในการปรับปรุงกฎหมายไทย ไม่ว่าจะเป็นการตรากฎหมายเฉพาะ การแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายแรงงานหรืออาญา หรือการจัดตั้งกลไกรับเรื่องร้องเรียนและเยียวยาที่มีอิสระและเป็นธรรม เพื่อส่งเสริมสิทธิแรงงานและสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ปลอดภัยจากการใช้อำนาจโดยมิชอบ

เอกสารอ้างอิง

กัลยารัตน์ เทพประสิทธิ์. (2563). มาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองลูกจ้างจากการถูกกลั่นแกล้งรังแกในที่ทำงาน. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กาญจนา จันทร์ศรี. (2564). การกลั่นแกล้งในที่ทำงาน ปัญหาการคุ้มครองตามกฎหมายไทย: วารสารกฎหมายแรงงาน, 8(1), หน้า 21.

เจษฎา นกน้อย. (2562). การกลั่นแกล้งในที่ทำงาน: ผลกระทบและวิธีการรับมือ: ผลกระทบและวิธีการรับมือ. Hatyai Academic Journal, 17(2), 263–273. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HatyaiAcademicJournal/article/view/169908

ดารุณี ศรีสุข. (2563). การกลั่นแกล้งในที่ทำงาน ปรากฏการณ์ทางจิตสังคมและผลกระทบในองค์กร: วารสารจิตวิทยาคลินิก, 42(3), หน้า 45.

นภาพร พูนผล. (2565). บทบาทขององค์กรในการสร้างวัฒนธรรมที่ปลอดภัยจากการรังแก: วารสารบริหารธุรกิจและกฎหมาย, 12(1), หน้า 67–68.

ปิยะพันธุ์ อรุณเพ็ง, (2561). ความรุนแรงเชิงโครงสร้างในองค์กรแรงงาน: วารสารนิติศาสตร์, ปีที่ 47(2), หน้า 87-95.

พิสิษฐ์ ศิริสุนทรไพบูลย์. (2562). คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยจ้างแรงงาน.พิมพ์ครั้งที่5.สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไพโรจน์ กัมพูสิริ. (2562). กฎหมายแรงงาน. พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

ไพโรจน์ วายุภาพ. (2564). การปฏิรูปกฎหมายอาญาในบริบทการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน: วารสารเนติบัณฑิตยสภา, 72(3), หน้า 13–14.

วรณัน ดาราพงษ์ และ อัญธิกา ณ พิบูลย์. (2563). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการกำกับดูแลการกลั่นแกล้งรังแกทางไซเบอร์ในกรณีเด็กและเยาวชน. วารสารบัณฑิตศึกษานิติศาสตร์, 14 (1) . 75-98. https://so1.tci-thaijo.org/index.ph p/gradlawtujournal /article/downl oad/244997/166784.

ศิริชัย นามบุรี, (2563). การกลั่นแกล้งในที่ทำงานกับความรับผิดของนายจ้าง: วารสารกฎหมายแรงงานไทย, 9(1) (2563), หน้า 33–48.

สมชาย พงษ์พันธ์. (2562) คำอธิบายกฎหมายคุ้มครองแรงงาน. พิมพ์ครั้งที่ 3. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมศักดิ์ เอี่ยมพลับใหญ่. (2560). คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยละเมิด ลาภมิควรได้ การจัดการงานนอกสั่ง. สำนักพิมพ์วิญญูชน.

อภิญญา สังขะมาน. (2563). แนวทางการป้องกันการกลั่นแกล้งในสถานที่ทำงาน: วารสารนิติศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์, 49(2), หน้า 112–113.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

10-08-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ขำนาท เ., & วงษ์เหรียญทอง ธ. . (2025). ปัญหาเกี่ยวกับการป้องกันและปราบปรามการข่มเหงรังแกในที่ทำงาน. วารสารนิติศาสตร์ศรีปทุม, 10(1), 1–35. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/Lawllmjournal/article/view/7763

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย