การตีความหลักธรรมดาทางการค้าของห้างและหลักขอบวัตถุประสงค์ของห้างที่จดทะเบียนที่มีผลต่อการจัดการงานของผู้เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการที่ผูกพันห้างหุ้นส่วนจํากัด

บทคัดย่อ

          ห้างหุ้นส่วนจํากัดเป็นองค์กรธุรกิจที่มีลักษณะเป็นห้างหุ้นส่วนประเภทหนึ่ง ห้างหุ้นส่วนจํากัด มีลักษณะเป็นสัญญาซึ่งบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไปตกลงเข้ากันเพื่อกระทํา กิจการร่วมกันและมีวัตถุประสงค์จะแบ่งกําไรที่ได้จากกิจการนั้น

          ห้างหุ้นส่วนจํากัดมีลักษณะพิเศษที่สําคัญประการหนึ่ง คือ ห้างหุ้นส่วนจํากัดมี การแบ่งผู้เป็นหุ้นส่วนของห้างออกเป็นสองประเภท คือ ผู้เป็นหุ้นส่วนประเภทไม่จํากัด ความรับผิดกับผู้เป็นหุ้นส่วนประเภทจํากัดความรับผิด โดยผู้เป็นหุ้นส่วนประเภทไม่จํากัด ความรับผิดมีความรับผิดในหนี้ของห้างอย่างไม่จํากัดจํานวน ในขณะที่ผู้เป็นหุ้นส่วน ประเภทจํากัดความรับผิดนั้นมีความรับผิดในหนี้ของห้างจํากัดเพียงจํานวนส่วนลงหุ้นที่ตน รับว่าจะลงเท่านั้น

          จากความแตกต่างในเรื่องความรับผิดของผู้เป็นหุ้นส่วนทั้งสองประเภทของห้างหุ้นส่วนดังกล่าว ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1087 จึงได้บัญญัติว่า “ห้างหุ้นส่วนจํากัด ท่านว่าต้องให้แต่เฉพาะผู้เป็นหุ้นส่วนประเภทไม่จํากัดความรับผิดเท่านั้นเป็น หุ้นส่วนผู้จัดการ” จากบทบัญญัติดังกล่าวทําให้ผู้เป็นหุ้นส่วนประเภทจํากัดความรับผิด มี ความรับผิดอย่างจํากัดเพียงไม่เกินจํานวนเงินหรือส่วนลงหุ้นที่ตนรับว่าจะลงในห้าง ดังนั้น จึงอาจใช่ความระมัดระวังในการจัดการงานของห้างในระดับที่น้อยเกินสมควรและอาจ ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ห้างหุ้นส่วนจํากัดและผู้เป็นหุ้นส่วนอื่นทั้งหลาย