การพัฒนาแพลตฟอร์มการเรียนรู้ MOOC มหาวิทยาลัยสงฆ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความการวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาแพลตฟอร์มการเรียนรู้ MOOC ของมหาวิทยาลัยสงฆ์ ตรวจสอบประสิทธิภาพและประเมินผลการใช้แพลตฟอร์ม เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ลักษณะการวิจัยและพัฒนา แบ่งเป็น 4 ระยะ ได้แก่ การศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐาน การพัฒนาแพลตฟอร์มต้นแบบ การทดลองใช้และปรับปรุง และการเปิดการใช้งานแพลตฟอร์มพร้อมติดตามผล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตและนักศึกษาของมหาวิทยาลัยสงฆ์ จำนวน 334 ราย ใช้สูตรทาโร่ยามาเน่และการสุ่มแบบชั้นภูมิตามสัดส่วน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารระดับสูง ผู้มีประสบการณ์สอนออนไลน์ ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีการศึกษา และบุคลากรฝ่ายสนับสนุน กลุ่มละ 5 ราย เลือกแบบเจาะจง รวมทั้งสิ้น 20 ราย เครื่องมือที่ใชวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการประเมินประสิทธิภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม การสัมภาษณ์เชิงลึก และประเมินประสิทธิภาพสถิติที่ใช้วิจัย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า แพลตฟอร์มการเรียนรู้ MOOC ของมหาวิทยาลัยสงฆ์ ที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วยส่วนหน้าบ้าน (LMS) ที่เป็นโมดูลการสื่อสาร และส่วนหลังบ้าน (CMS) ที่มี 6 โมดูลหลัก ได้แก่ การจัดการสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ผู้สอน ผู้เรียน การประมวลผลรายวิชา โครงสร้างรายวิชา และกิจกรรมการเรียนรู้ ผลการตรวจสอบประสิทธิภาพ มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านการทำงานตามฟังก์ชันได้ นักศึกษาและนิสิตมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านความสามารถในการสร้างและจัดการหลักสูตร และผลการประเมินการใช้แพลตฟอร์ม ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งการขยายโอกาสทางการศึกษาพระพุทธศาสนา การยกระดับมาตรฐานการศึกษาสู่ระดับสากล การเพิ่มประสิทธิภาพการเรียนการสอน การสร้างเครือข่ายระหว่างสถาบัน และการพัฒนาศักยภาพบุคลากร นับเป็นก้าวสำคัญของการศึกษาพระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษณา สิกขมาน. (2555). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาการสื่อสารภาษาอังกฤษธุรกิจโดยใช้การสอนแบบ E-Learning. ใน รายงานการวิจัย. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
กวินธร รัฐอาจ. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบห้องเรียนกลับด้านด้วยคลังรายวิชาออนไลน์แบบเปิด. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จิราพร ธารแผ้ว และคณะ. (2564). การพัฒนารายวิชา MOOC เรื่อง การผลิตบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิชาการ ปขมท, 10(3), 44-56.
จุลมณี สุระโยธิน และคณะ. (2557). สรุปเนื้อหาการสัมมนาวิชาการ เรื่อง นวัตกรรมการเรียนรู้ทักษะเทคโนโลยีในศตวรรษที่ 21. ใน รายงานการวิจัย. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชัชสันต์ จันทร์เรืองฤทธิ์. (2559). ระบบประเมินความรู้ผ่านเครือข่าย (E-Testing): กรณีศึกษาคลังข้อสอบสนับสนุนการสอบใบประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์ และเชาวเลิศ เลิศชโลฬาร. (2536). ระบบและการจัดระบบ. ใน ประมวลสาระชุดวิชาการจัดระบบทางการศึกษา หน่วยที่ 1 (หน้า 1-62). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รัฐพงษ์ อ่อนจันทร์. (2557). ระบบสอบออนไลน์เคลื่อนที่ขนาดใหญ่. ใน วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ลลิตา ธงภักดี และคณะ. (2560). การจัดการข้อมูลการวัดและการประเมินผลการทดสอบ O-NET ของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 และมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในเขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมา เขต 4. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฎนครราชสีมา.
สามมิติ สุขบรรจง. (2554). การพัฒนาบทเรียน E-Learning รายวิชาการแสดงและสื่อ. ใน รายงานการวิจัย. วิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2559). โครงการระบบสื่อสาระออนไลน์เพื่อการเรียนรู้ทางไกล เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีในโอกาสฉลองพระชนมายุ 5 รอบ 2 เมษายน 2558. เรียกใช้เมื่อ 2 เมษายน 2559 จาก http://www.thailibrary.in.th/2016/04/23/oer-mooc-2
. (2568). ระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิดเสรี MOOC. เรียกใช้เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.nstda.or.th/home/knowledge_post/moocs-bibliometric/
สุนีย์ ศีลพิพัฒน์ และคณะ. (2550). การเรียนการสอนผ่านระบบอิเล็กทรอนิกส์ ชุดวิชาเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศโดยใช้ T5 Model. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Banathy, B. H. (1968). Instructional systems. Belmont. CA: Lear Siegler, Inc: Fearon Publishers.
Bertalanffy, L. V. (1968). General system theory: Foundations, development, applications. New York: George Braziller, Inc.
Davis, F. D. et al. (1989). User acceptance of computer technology: A comparison of two theoretical models. Management Science, 35(8), 982-1003.
Dick, W. & Carey, L. (1989). The systematic design of instruction. Glenview, IL: Scott Foresman and Company.
Kirkpatrick, D. L. (2006). Evaluating Training Programs: The Four Levels. (3rd ed.). San Francisco: Berrett-Koehler Publishers.
Lave, J. & Wenger, E. (1991). Situated learning: Legitimate peripheral participation. Cambridge: Cambridge University Press.
Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370-396.
McCumber, J. (1991). Information Systems Security: A Comprehensive Model. In Proceedings of the (14 th) National Computer Security Conference. National Institute of Standards and Technology.
Nielsen, J. (2024). 10 Usability Heuristics for User Interface Design. Nielsen Norman Group. Retrieved February 6 , 2025, from https://www.nngroup.com/articles/ten-usability-heuristics/
Norman, D. A. (2013). The Design of Everyday Things (Revised and Expanded Edition). New York: Basic Books.
Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for the digital age. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 2(1), 3-10.