บูรณาการวิธีการสื่อสารกับหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างสันติสุข

Main Article Content

นิคม ปักษี
โสภณ บัวจันทร์
ชุดาพร จรจรัส

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาวิธีการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างสันติสุข ศึกษาหลักพุทธธรรมที่ส่งเสริมวิธีการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างสันติสุข และบูรณาการวิธีการสื่อสารกับหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างสันติสุข เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ มี 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มนักการสื่อสาร 2) กลุ่มผู้เชี่ยวชาญพระพุทธศาสนา 3) กลุ่มนักวิชาการสื่อสาร รวม 17 ราย เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง แบบบันทึก เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณา ผลการวิจัย พบว่า 1) วิธีการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างสันติสุข มี 5 ด้าน ได้แก่ เสียง-การพูด ตัวอักษร-การเขียน อวัจนภาษา-ท่าทาง สัญลักษณ์-เครื่องหมาย ภาพศิลปะ-รูปภาพ หลักพุทธธรรมที่ส่งเสริมวิธีการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างสันติสุข มี 5 หลัก ได้แก่ วาจาสุภาษิต พุทธลีลา สุจริต อนุสติและอัปปมัญญา กสิณอสุภะอาหาเรปฏิกูลสัญญาและจตุธาตุววัฏฐาน บูรณาการวิธีการสื่อสารกับหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างสันติสุข มี 5 ด้าน ได้แก่  เสียง-การพูดกับวาจาสุภาษิต เขียน-ตัวอักษรกับพุทธลีลา อวัจนภาษา-ภาษาท่าทางกับสุจริต สัญลักษณ์-เครื่องหมายกับอนุสติและอัปปมัญญา ภาพศิลปะ-รูปภาพกับกสิณอสุภะอาหาเรปฏิกูลสัญญาและจตุธาตุววัฏฐาน องค์ความรู้ใหม่จากการวิจัยนี้ คือ CBS Model หมายถึง C: การสื่อสาร (S: การพูด W: การเขียน N: อวัจนะภาษา S: ภาษาสัญลักษณ์ P: ภาษารูปภาพ) B: พุทธธรรม (S: สุภาสิตวาจา D: เทศนาวิธี S: สุจริต A: อนุสสติ & อัปปมัญญา K: กสิณะ, อสุภะ, อาหาเรปฏิกูลสัญญา) S: ทิศ 6 (P: เบื้องหน้า D: เบื้องขวา P: เบื้องหลัง U: เบื้องซ้าย H: เบื้องล่าง U: เบื้องบน)

Article Details

How to Cite
ปักษี น. ., บัวจันทร์ โ. ., & จรจรัส ช. . (2025). บูรณาการวิธีการสื่อสารกับหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างสันติสุข. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 8(2), 227–236. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/JSSD/article/view/7013
บท
บทความวิจัย

References

คณะกรรมการวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. (2554). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

จิรวัฒน์ เพชรรัตน์ และอัมพร ทองใบ. (2555). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: โอเดียน-สโตร์.

ณภัทร ธนเตชาภัทร์. (2566). ความสำคัญของการสื่อสาร. เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2566 จาก https://www.l3nr.org/posts/151118

ณัฐ นิวาตานนท์. (2562). ปัญหาในการสื่อสาร. เรียกใช้เมื่อ 4 มีนาคม 2562 จาก http://www.Dgtrans.co.th/contentdetail.php?content_id=178

ทัศนีย์ เจนวิถีสุข. (2564). “การสื่อสารเชิงพุทธกับการเปลี่ยนแปลงสังคม”. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

บริษัท ดีวัน อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด. (2566). 7 เหตุผลที่การสื่อสารในองค์กรล้มเหลว. เรียกใช้เมื่อ 29 สิงหาคม 2566 จาก https://deoneacademy.com/7-reasons-why-communication-failure/

พระวชิรปริยัตยาภรณ์ (สมบูรณ์ สมฺปนฺโน). (1 ต.ค. 2567). บูรณาการวิธีการสื่อสารกับหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างสันติสุข. (นิคม ปักษี, ผู้สัมภาษณ์)

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วีย์รฎา กวิณรวีบริรักษ์. (2566). อุปสรรคของการสื่อสาร. เรียกใช้เมื่อ 29 สิงหาคม 2566 จาก https://www.consultthailand.com/blog/infoblog.php?blog_id=122&web=Service-Communication-Barriers

สุรสิทธิ์ วิทยารัฐ. (2549). การสื่อสารเพื่อการพัฒนา: พัฒนาการ แนวคิด สภาพการณ์ในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

โอภาส แก้วจำปา. (2553). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสารธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โอเดียน-สโตร์.