การศึกษาสภาพปัจจุบันแพลตฟอร์มประเมินผลการศึกษายุคดิจิทัล ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาสภาพปัจจุบันของแพลตฟอร์มประเมินผลการศึกษายุคดิจิทัลของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารระดับสูง ผู้มีประสบการณ์ในการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีการศึกษา และบุคลากรที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตร จำนวน 15 ราย เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า มหาวิทยาลัยยังขาดระบบเทคโนโลยีมาตรฐานสำหรับการประเมินผลออนไลน์ สภาพปัจจุบันประสบปัญหาหลายประการ ได้แก่
การขาดระบบคลังข้อสอบกลางแบบดิจิทัล การขาดระบบทดสอบออนไลน์ที่มีมาตรฐาน การประมวลผลยังใช้วิธีการแบบดั้งเดิมที่มีความล่าช้าและเสี่ยงต่อความผิดพลาด ระบบการจัดเก็บข้อมูลยังไม่เอื้อต่อการวิเคราะห์และตัดสินใจ และการเข้าถึงระบบยังมีข้อจำกัด นอกจากนี้ยังพบปัญหาและอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาแพลตฟอร์ม ได้แก่ ข้อจำกัดด้านระบบเทคโนโลยี บุคลากร ด้านงบประมาณ และการขาดการบูรณาการหลักพุทธธรรมในระบบประเมินผล ความต้องการในการพัฒนาแพลตฟอร์มประกอบด้วย ระบบคลังข้อสอบดิจิทัลที่เป็นมาตรฐาน ระบบทดสอบออนไลน์ที่หลากหลายและยืดหยุ่น ระบบการประมวลผลอัตโนมัติและการวิเคราะห์ข้อมูล ระบบรายงานผลที่สามารถเข้าถึงได้ทุกที่ทุกเวลา และการบูรณาการหลักพุทธธรรมในระบบประเมินผล ผลการวิจัยนี้นำไปสู่ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายและการปฏิบัติสำหรับมหาวิทยาลัยในการพัฒนาแพลตฟอร์มประเมินผลการศึกษายุคดิจิทัลที่สอดคล้องกับอัตลักษณ์ของมหาวิทยาลัยสงฆ์ เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล การพัฒนาดังกล่าวจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนและสนับสนุนการก้าวสู่มหาวิทยาลัยดิจิทัลอย่างเต็มรูปแบบตามแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษาของมหาวิทยาลัย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2561). การปฏิรูปการศึกษาไทยในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 8(2), 210-223.
จารุมน หนูคง และณมน จีรังสุวรรณ. (2558). รูปแบบการเรียนการสอนแบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้เทคโนโลยีการศึกษาทางไกล. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 8(1), 223-230.
ไชยยา อะการะวัง. (2561). การพัฒนาระบบประเมินผลการเรียนรู้ออนไลน์ตามแนวทางการประเมินเพื่อการเรียนรู้. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 13(37), 21-36.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร. (2560). การพัฒนาระบบการศึกษาตามหลักไตรสิกขา. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(2), 25-40.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). อุดมศึกษาไทย 4.0: ปรัชญาการอุดมศึกษาไทยในการกำกับแนวคิดและทิศทางอุดมศึกษาไทยในอนาคต. วารสารครุศาสตร์, 44(4), 1-17.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2566). แผนพัฒนามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ระยะที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3. (2561). คู่มือการพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลการศึกษาด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2565). มาตรฐานการอุดมศึกษาด้านการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
Benson, R. & Brack, C. (2010). Online learning and assessment in higher education: A planning guide. Oxford: Woodhead Publishing.
Picciano, A. G. (2012). The evolution of big data and learning analytics in American higher education. Journal of Asynchronous Learning Networks, 16(3), 9-20.