A STUDY OF CURRENT STATE OF DIGITAL EDUCATION ASSESSMENT PLATFORM AT MAHACHULALONGKORNRAJAVIDYALAYA UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the current state of digital educational assessment platforms at Mahachulalongkornrajavidyalaya University. It employs a mixed-method research approach. Key informants include 15 purposively selected senior administrators, individuals with online teaching experience, educational technology experts, and curriculum-related personnel. Research tools consisted of in-depth interview forms, with data collected through in-depth interviews and analyzed using content analysis. The research findings reveal that the university lacks a standardized technological system for online assessment. Current challenges include the absence of a digital central exam bank, lack of standardized online testing systems, continued use of traditional processing methods that are slow and error-prone, data storage systems not conducive to analysis and decision-making, and limited system accessibility. Furthermore, significant obstacles to platform development were identified, including technological system limitations, personnel constraints, budget limitations, and the lack of integration of Buddhist principles in the assessment system. The requirements for platform development include a standardized digital exam bank, diverse and flexible online testing systems, automated processing and data analysis systems, accessible reporting systems available anytime and anywhere, and integration of Buddhist principles into the assessment system. This research leads to policy and practical recommendations for the university in developing digital-era educational assessment platforms aligned with the identity of a Buddhist university, aimed at enhancing educational quality and the dissemination of Buddhism in the digital age. Such development will increase teaching and learning efficiency and support the full transition to a digital university in accordance with the university's educational development strategic plan.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2561). การปฏิรูปการศึกษาไทยในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 8(2), 210-223.
จารุมน หนูคง และณมน จีรังสุวรรณ. (2558). รูปแบบการเรียนการสอนแบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้เทคโนโลยีการศึกษาทางไกล. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 8(1), 223-230.
ไชยยา อะการะวัง. (2561). การพัฒนาระบบประเมินผลการเรียนรู้ออนไลน์ตามแนวทางการประเมินเพื่อการเรียนรู้. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 13(37), 21-36.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร. (2560). การพัฒนาระบบการศึกษาตามหลักไตรสิกขา. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(2), 25-40.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). อุดมศึกษาไทย 4.0: ปรัชญาการอุดมศึกษาไทยในการกำกับแนวคิดและทิศทางอุดมศึกษาไทยในอนาคต. วารสารครุศาสตร์, 44(4), 1-17.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2566). แผนพัฒนามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ระยะที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3. (2561). คู่มือการพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลการศึกษาด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2565). มาตรฐานการอุดมศึกษาด้านการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
Benson, R. & Brack, C. (2010). Online learning and assessment in higher education: A planning guide. Oxford: Woodhead Publishing.
Picciano, A. G. (2012). The evolution of big data and learning analytics in American higher education. Journal of Asynchronous Learning Networks, 16(3), 9-20.