APPLICATION OF THE MANORA CULTURE ON THE BASE FOR PROMOTING EDUCATION OUT-OF-SCHOOL CHILDREN AND YOUTH IN BANPAKLAT COMMUNITY, THUNG LUANG SUB-DISTRACT, WIANGSA DISTRACT, SURATTHANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The purpose of this article was to: 1) study the Manora culture in the education management of out-of-school children and youth in Banpaklat community, and 2) application of the Manora culture on the base for promoting education of out-of-school children and youth in Banpaklat community, Thungluang sub-district, Wiangsa district. Suratthani province. The study was conducted by a qualitative research method. Analyze information from documents. The tool is an in-depth interview. and how to have a group conversation by choosing a specific Key informants were 1) the head of the Southern Manora Continuation Center, 2) the center working group, 3) informal children and youth, and 4) the child and youth care network. Total 16 people for analyzed the information content and overview summarize. The research was found that: Manora culture arose from a group of young people wanting to inherit the Manora wisdom. Gather together to create the Manorah group of the community. by studying from the book video media and wisdom teacher In terms of educational management, there are learning activities: 1.1) Manora dance culture community history, 1.2) The development of singing, dancing, singing and chorus skills, 1.3) The creation of Manora costumes, Jewelry, and 1.4) creative application. And 2) the application of Manora culture as a base to promote education. should have life skills in the 21st century, be aware of the reasons Keep up with changes, namely 2.1) basic education prepared as a local curriculum, integrated and linked to subjects 2.2) occupational, using “activity-based” 2.3) life skills to enhance knowledge physical, emotional, intellectual, social, and technology-aware personal abilities, and 2.4) Social and community management, integrated learning, knowledge and skills, using the community as a learning base and social capital as a learning management tool.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คณะทำงานศูนย์สืบสานมโนราห์ปักษ์ใต้บ้านปากลัด (19 พฤษภาคม 2565). เรื่องการประยุกต์ใช้วัฒนธรรมมโนราห์เป็นฐานในการส่งเสริมการศึกษาของเด็กนอกระบบชุมชนบ้านปากลัด ตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วงษ์สิริ เรืองศรี (สัมภาษณ์).
เครือข่ายดูแลเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษา (22 กันยายน 2565). เรื่องการประยุกต์ใช้วัฒนธรรมมโนราห์เป็นฐานในการส่งเสริมการศึกษาของเด็กนอกระบบชุมชนบ้านปากลัด ตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วงษ์สิริ เรืองศรี (สัมภาษณ์).
ชานนท์ ปรีชาชาญ. (2565). โครงการพื้นที่เรียนรู้ทักษะชีวิตศูนย์มโนราห์ปักษ์ใต้บ้านปากลัด ตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. กรุงเทพมหานคร: การสนับสนุนทุนจากโครงการจากมูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม (มอส.).
เด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาในชุมชนบ้านปากลัด (19 พฤษภาคม 2565). เรื่องการประยุกต์ใช้วัฒนธรรมมโนราห์เป็นฐานในการส่งเสริมการศึกษาของเด็กนอกระบบชุมชนบ้านปากลัด ตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วงษ์สิริ เรืองศรี (สัมภาษณ์).
ธีรศักดิ์ อุ่นอารมณ์เลิศ และคณะ. (2559) การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal, Silpakorn University. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ. 9(3), 29-47.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
รสสุคนธ์ เนาวบุตร. (2557). แนวทางการจัดการศึกษาเรียนร่วมพหุวัฒนธรรม:กรณีศึกษาชุมชนบ้านป่าละอู อําเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
รุ่งทิพย์ สุวรรณสถิตย์ และกฤษณา ไวสำรวจ. (2562). การส่งเสริมและการอนุรักษ์ศิลปะการแสดงมโนราห์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. 21(1), 227-244.
วงษ์สิริ เรืองศรี. (2563). “มโนราห์”บนฐานการจัดการวัฒนธรรมร่วม: โนราเติม เมืองตรัง. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 4(2), 12-27.
วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา. (2565). “การศึกษานอกระบบโรงเรียนเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับกลุ่มเป้าหมายเฉพาะ” รวมบทความวิชาการ การศึกษานอกระบบโรงเรียนเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2565.
วิธวิทย์ ประสานศักดิ์ทวี และคณะ. (2560). การจัดการศึกษาตลอดชีวิตโดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมของชนเผ่า ญัฮกุร. วารสาร Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 10(2), 110-123.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัทเฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ.2560-2579). กรุงเทพมหานคร: สำนัก นายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
หัวหน้าศูนย์สืบสานมโนราห์ปักษ์ใต้บ้านปากลัด (14 พฤษภาคม 2565). เรื่องการประยุกต์ใช้วัฒนธรรมมโนราห์เป็นฐานในการส่งเสริมการศึกษาของเด็กนอกระบบชุมชนบ้านปากลัด ตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วงษ์สิริ เรืองศรี (สัมภาษณ์).
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins.