COMPETENCY-BASED LEARNING MANAGEMENT PROCESS FOR ELEMENTARY SCHOOL TEACHERS IN SPECIAL AREA SCHOOLS, LAMPANG PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed: 1) to develop a competency-based learning management process for primary school teachers in special area schools in Lampang Province, and 2) to study the effects of implementing the competency-based learning management process. The sample consisted of 30 primary school teachers from special area schools in Lampang Province under the Primary Educational Service Area Office Lampang Zone 1 and Zone 3. The sample was obtained through equal proportional stratified random sampling, with 3 schools from each zone and 5 teachers from each school, selected through simple random sampling by drawing lots from all primary school teachers in each school. The research instruments included: 1) the competency-based learning management process, 2) a manual for implementing the competency-based learning management process, and 3) a competency-based learning management ability assessment tool for teachers. Statistical analyses employed were mean, standard deviation, and t-test. The research findings revealed that: 1) the competency-based learning management process consisted of three components: Part 1-Background and Key Objectives, including process principles and process objectives; Part 2-Learning Activities; and Part 3-Measurement and Evaluation. The process demonstrated the highest level of appropriateness (mean = 4.64). The manual for implementing the competency-based learning management process contained essential components including process implementation guidelines, pre-activity instructions, learning management practices, and learning activity plans, showing the highest level of appropriateness (mean = 4.53). 2) The results of implementing the competency-based learning management process showed that teachers' competency-based learning management ability scores after participating in the activities were significantly higher than before participation at the .05 statistical significance level
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปกรณ์ ประจัญบาน. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.
เพ็ญศิริ โฉมกาย และคณะ. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฐานสมรรถนะด้านคุณลักษณะของบัณฑิตนักปฏิบัติ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษา, 6(2), 45-62.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 8). นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
รณธิชัย สวัสดิ์ และรัตนะ บัวสนธ์. (2565). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะสำหรับครูยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตนะ บัวสนธ์. (2552). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: คำสมัย.
วลิดา อุ่นเรือน. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้ตามสภาพจริงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้ที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลสำหรับนักศึกษาครู. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 21(1), 78-92.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2563). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: ทักษะและสมรรถนะสำหรับอนาคต. นครปฐม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปกร.
สัญสิริ อินอุ่นโชติ และคณะ. (2564). การพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ตามทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยตนเองโดยการสร้างสรรค์ชิ้นงานร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้แบบใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อส่งเสริมความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 44(2), 45-58.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). คู่มือการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 139 ตอนพิเศษ 258 ง หน้า 127 (24 ตุลาคม 2565).
สุภาลัย สายคำภา. (2564). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุกที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้เรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานครเขต 2. วารสารการศึกษาและการพัฒนา, 15(4), 123-140.
อังคณา อ่อนธานี. (2564). การพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูเพื่อส่งเสริมการคิดขั้นสูง สำหรับผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(4), 406-418.
Bruner, J. S. (1966). Studies in cognitive growth: A collaboration at the Center for Cognitive Studies. New York: John Wiley & Sons.
DuFour, R. & Eaker, R. (1998). Professional learning communities at work: Best practices for enhancing student achievement. Bloomington: National Educational Service.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (1994). Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning. (4th ed.). Boston: Allyn & Bacon.
Joyce, B., & Weil, M. (2000). Models of teaching. (6th ed.). Boston, Massachusetts: Allyn & Bacon.
Klausmeier, H. J. & Ripple, R. E. (1985). Learning and human abilities: Educational psychology. (4th ed.). New York: Harper & Row.
Sabers, D. R. (1970). Improving essay examinations III: Use of item analysis (Technical Bulletin II). Iowa City, Iowa: University Evaluation and Examination Service. [Mimeographed].
Saylor, J. G. et al. (1981). Curriculum planning for better teaching and learning (4th ed.). Holt: Rinehart & Winston.
Spencer, L. M. & Spencer, S. M. (1993). Competence at work: Models for superior performance. New York: John Wiley & Sons.
Vygotsky, L. S. (1997). Educational psychology. Boca Raton, Florida: CRC Press LLC.
Wiggins, G. P. (1998). Educative assessment: Designing assessments to inform and improve student performance. San Francisco, California: Jossey-Bass.
