MANAGEMENT DEVELOPMENT OF COMMUNITY ENTERPRISE IN NAKHON RATCHASIMA USING THE DIGITAL ECONOMY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to: 1) Study the current conditions of digital economy entrepreneurs in community enterprises. 2) Study to examine the management of community enterprise groups 3) To develop the management of community enterprises in Nakhon Ratchasima Province by applying the concept of the digital economy. A qualitative research method was employed. The key informants included representatives from the Community Development Office, the Digital Economy Promotion Agency, and the Nakhon Ratchasima Provincial Commerce Office, totaling 25 participants. by purposive sampling The research data collection tool was an in-depth interview. Its quality was examined through content validity, and the Index of Item-Objective Congruence (IOC) was calculated to assess the consistency of the questions. representatives from the Community Development Office, the Digital Economy Promotion Agency, and the Nakhon Ratchasima Provincial Commerce Office. Data analysis was descriptive. The research findings revealed that: 1) Current Conditions of Digital Economy Entrepreneurs in Community Enterprises Entrepreneurs are in a transitional stage from traditional methods to the adoption of digital technologies, under government policies that promote a digital society. They are adapting by engaging in online business and digital marketing, while the government and educational institutions provide support through training and research. 2) Management of Community Enterprise Groups The management of community enterprise groups has applied the concept of the digital economy to promote sustainable development. Based on the principle of community ownership, members oversee every step from sourcing raw materials, production, and processing to marketing. This reduces external dependency and builds stability. Management emphasizes the use of innovation and digital technology to add value and respond to market demands, combining local wisdom with modern technologies. 3) Development of Community Enterprise Management in Nakhon Ratchasima Province Using the Digital Economy Concept The development integrates local wisdom with modern technologies to enhance product value and competitiveness. The Dan Kwian pottery group uses digital tools for product promotion, online sales, and cultural tourism promotion. The Pak Thong Chai silk group applies digital technology to design fabrics and expand fashion markets through e-commerce. The Dok Chik rice noodle group focuses on quality control, modern packaging design, and online marketing. The Moosi herbal group uses digital platforms to build branding and establish collaborative networks. These cases reflect that the use of the digital economy enables community enterprises to remain competitive and achieve sustainable growth
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). เครือข่ายวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กลุ่มงานพัฒนาวิสาหกิจเกษตรชุมชน กรมส่งเสริมการเกษตร. (2561). วิสาหกิจชุมชนหนทางพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
เกรียงศักดิ์ วิเลปะนะ. (2562). รูปแบบการบริหารจัดการที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนกล้วยหอมทองแปลงใหญ่ ตำบลสุขไพบูลย์ อำเภอเสิงสาง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(5), 310-324.
ธัชพล ยรรยงค์ และคณะ. (2561). กระบวนการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนจังหวัดน่าน. พระนครศรีอยุธยา: สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
นทพัฒน์ วรพงศ์พัฒน์ และคณะ. (2561). แนวทางการพัฒนาการตลาดดิจิทัลของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านชะโนด ชุมชนคลองโยง-ลานตากฟ้า จังหวัดนครปฐม. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 6(2), 116-127.
บัญชา อินทะกูล. (2560). กลยุทธ์การพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพ และขีดความสามารถด้านการบริหารจัดการ วิสาหกิจชุมชนจังหวัดเชียงใหม่อย่างยั่งยืน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
บุษราภรณ์ มหัทธนชัย. (2560). การเพิ่มศักยภาพทางเทคโนโลยีตลาดดิจิทัลของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผลิตภัณฑ์ผ้าทอมือ ในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 8(1), 54-69.
ประคอง กรรณสูต. (2553). สถิติสำหรับการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: เจริญผลการพิมพ์.
ปวันรัตน์ ดีวงษ์. (2560). แนวทางการพัฒนาการดำเนินของวิสาหกิจชุมชน ในเขตพื้นที่มาบตาพุดคอมเพล็กซ์ จังหวัดระยอง. ระยอง: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ปัญญา เรืองรอง. (2561). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อพัฒนาการจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชน. วารสารบริหารธุรกิจเพื่อสังคม, 4(2), 23-35.
สัญญา เคณาภูมิ. (2558). แนวทางการพัฒนาประสิทธิผลของวิสาหกิจชุมชนในเขตพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 2(3), 68-85.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2560). การเศรษฐกิจดิจิทัลของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2565). รายงานเศรษฐกิจการเกษตรและวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2560). รายงานสถานการณ์วิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม.
สุกัญญา อธิปอนันต์ และคณะ. (2550). กลยุทธ์การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนเพื่อการพึ่งตนเอง. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
สุพาดา สิริกุตตา. (2566). แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนแปรรูปผลไม้บ้านยาวี จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 26(1), 89-104.
เสรี พงศ์พิศ. (2562). คู่มือการทําวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: พลังปัญญา.
