THE EFFECTS OF LEARNING BASED ON REALISTIC MATHEMATICS EDUCATION ON MATHEMATICAL LITERACY ON RATIO AND PERCENTAGE FOR GRADE 8 STUDENTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to investigate mathematical literacy in the topic of ratio and percentage among Grade 8 students who learned through a realistic mathematics education (RME) approach, and 2) to examine students’ mathematical literacy behaviors.
The study employed a one – shot case study design. The sample consisted of 47 Grade 8 students from one classroom, selected by cluster sampling. In-depth interviews were conducted with purposively selected students who demonstrated good communication skills and confidence to explore mathematical literacy behaviors. The research findings revealed that more than 60 percent of the students achieved mathematical literacy scores higher than 60 percent of the total score, with statistical significance at the .05 level. In addition, most students demonstrated clearer mathematical literacy behaviors, including the ability to translate real-life situations into appropriate mathematical models, apply correct problem-solving procedures, and interpret and evaluate mathematical results reasonably. The findings indicate that realistic mathematics education has strong potential to enhance mathematical literacy in terms of conceptual understanding and application in daily life, and can serve as a guideline for designing mathematics instruction to develop students’ competencies at the basic education level
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ชานนท์ จันทรา. (2550). การจัดการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ที่สอดคล้องกับชีวิตจริงของผู้เรียน. จากแนวคิดสู่หลักการ (ตอนที่ 1). MY MATHS, 3(7), 48-51.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุ่งทิวา บุญมาโตน และคณะ. (2561). การพัฒนาการรู้เรื่องคณิตศาสตร์เรื่องความน่าจะเป็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้บริบทเป็นฐาน. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 29(2), 51-61.
สกล ตั้งเก้าสกุล. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมทางคณิตศาสตร์ตามแนวคิดการใช้บริบทเป็นฐานร่วมกับการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เพื่อส่งเสริมความสามารถในการเชื่อมโยงความรู้คณิตศาสตร์และเจตคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาคณิตศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2554). มาตรฐานการเรียนรู้คณิตศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สสวท.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2560). แผนการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สสวท.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2564). ศูนย์ดำเนินงาน PISA แห่งชาติ รายงานผลการประเมิน PISA 2018. กรุงเทพมหานคร: สสวท.
สุณิสา สุมิรัตนะ. (2555). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมการรู้คณิตศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นโดยใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงและกระบวนการแก้ปัญหา DAPIC. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัมพร ม้าคนอง. (2559). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Gravemeijer, K. (1997). Mediating between concrete and abstract. United Kingdom: Psychology Press.
Hodanova, M. & Nocar, D. (2016). The importance of mathematical literacy in the modern world. Journal of Mathematics Education, 7(2), 45-52.
National Council of Teachers of Mathematics. (2000). Principles and standards for school mathematics. Reston, VA: Author.
OECD. (2018). PISA 2018 assessment and analytical framework. Paris: OECD Publishing.
Van den Heuvel-Panhuizen, M. (2000). Mathematics education in the Netherlands:A guided tour. In Freudenthal Institute CD-ROM for ICME9. Utrecht University.
