การรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์ในมุมมองปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด (7Ps) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์ในมุมมองปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด (7Ps) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร 2) เปรียบเทียบการรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์ในมุมมองปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ จำนวน 7,885,490 คน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน ได้มาจากเปิดตารางสำเร็จรูปของ ทาโร่ยามาเน่ ใช้วิธีการสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าเอฟ และค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) การรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์ในมุมมองปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ในภาพรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านเรียงจากมากไปหาน้อย พบว่า ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย ผู้บริโภคมีการรับรู้ว่าร้านค้ามีช่องทางการจัดจำหน่ายที่หลากหลายทั้งออนไลน์และออฟไลน์ ด้านกระบวนการ มีการรับรู้ความรวดเร็วและมีประสิทธิภาพของกระบวนการ ด้านผลิตภัณฑ์ มีการรับรู้ข้อมูลของสินค้าอย่างละเอียด ด้านบุคคล มีการรับรู้ในการให้คำแนะนำตามความสนใจของลูกค้าแต่ละราย ด้านการส่งเสริมการตลาด มีการรับรู้การรับประกันความพึงพอใจในสินค้า รับรู้ว่ามีการส่งเสริมการขาย และด้านราคา รับรู้ว่าราคาสินค้ามีความคุ้มค่ากับปริมาณและคุณภาพของสินค้า และจำนวนเงินที่ได้จ่ายไปว่ามีความคุ้มค่า อยู่ในระดับมาก ส่วนด้านสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ อยู่ในระดับปานกลาง ตามลำดับ 2) เปรียบเทียบการรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์ในมุมมองปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด จำแนกตาม เพศ อายุ สถานภาพ ระดับการศึกษา รายได้เฉลี่ยต่อเดือน ที่แตกต่างกัน พบว่า ผู้บริโภคมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกันทุกปัจจัย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2561). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
แครีน ริเกอ. (2561). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อการเลือกซื้อสินค้าของผู้บริโภคผ่านแอฟพลิเคชั่น Shopee ในเขตเมืองพัทยา. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการตลาด. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จักรกฤษ เดชพร. (2563). การรับรู้ภาพลักษณ์องค์กรด้านสังคมและสิ่งแวดล้อมในมุมมองของผู้บริโภค กรณีศึกษา บริษัท อำพลฟูดส์ โพรเซสซิ่ง จำกัด. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการนวัตกรรมทางธุรกิจ แผน ก แบบ ก 2. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จันทร์จิรา นันตีสู้. (2561). อิทธิพลของส่วนประสมการตลาดและภาพลักษณ์ตราสินค้าที่มีต่อคุณค่าตราสินค้า. วารสารวิชาการ RMUTT Global Business and Economics Review, 13(2), 1-15.
จิรชยุตม์ เสริมธนะพัฒกุล. (2559). การรับรู้ภาพลักษณ์ของตราสินค้าประเภทรถยนต์ กรณี ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างเมอร์เซเดส-เบนซ์รุ่นซี-คลาส และบีเอ็มดับบลิวรุ่นซีรี่ย์ 3. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชลวิภา แซ่ฮ้อ. (2565). การสื่อสารทางการตลาดและการรับรู่ภาพลักษณ์ตราสินค้าที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเครื่องสำอางแบรนด์มิสทินของกลุ่มสตรีเจเนอเรชันแซดในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. Journal of Digital Business and Social Sciences, 9(2), 1-19.
ดลนัสม์ โพธิ์ฉาย. (2562). ปัจจัยทางการตลาดที่ส่งผลต่อการตัดสินใจบริโภคผลไม้พรีเมียม กรณีศึกษาผู้บริโภคในอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต แผน ก แบบ ก 2. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดวงกมล ทับทิมหิน. (2565). การสร้างภาพลักษณ์ตราสินค้า ประสบการณ์ในตราสินค้า และการรับรู้คุณภาพสินค้าด้วย QR code บนฉลากสินค้าน้ำมันหล่อลื่นรถยนต์ ที่มีอิทธิพลต่อความไว้วางใจในตราสินค้าและความภักดีในตราสินค้า. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต แผน ก แบบ ก 2. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ประสิทธิ์ รัตนพันธ์ และมณีรัตน์ รัตนพันธ์. (2565). การเปรียบเทียบการรับรู้ภาพลักษณ์การค้าปลีกออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 14(1), 1-16.
พิลาสลักษณ์ อนันตธนโชคดี. (2560). การรับรู้ของลูกค้าต่อภาพลักษณ์แบรนด์ดรีมมี แวลลีย์. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ภารดี พึ่งสำราญ และคณะ. (2564). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดในการสร้างภาพลักษณ์เพื่อพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการค้าอัญมณีและเครื่องประดับจังหวัดจันทบุรี. Journal of Business, Economics and Communications, 16(3), 115-129.
มนสิช สิธิสมบูรณ์ และคณะ. (2563). มโนทัศน์การสร้างภาพลักษณ์องค์การ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 15(1), 149-160.
ฤดี เสริมชยุต. (2567). บทบาทของกลยุทธ์การตลาดสีเขียวต่อภาพลักษณ์แบรนด์. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 26(2), 235-243.
วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2562). หลักการตลาด. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: มาร์เก็ตติ้งมูฟ.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). วิจัยกสิกรฯ เผยคนกรุงปรับพฤติกรรมรับค่าครองชีพสูง แนะรัฐแก้ปัญหาให้ตรงจุด. เรียกใช้เมื่อ 25 มิถุนายน 2568 จาก https://www.ryt9.com/s/iq03/3289902
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). การสำรวจภาวการณ์ทำงานของประชากร ไตรมาสที่ 1 มกราคม-มีนาคม 2567. เรียกใช้เมื่อ 25 มิถุนายน 2568 จาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2024/20240826134805_34923.pdf
Dobni, D. & Zinkhan, G. M. (1990). In search of brand image: A foundation analysis. ACR North American: Advances.
Philip, K. (2003). Marketing Management. Edition: Pearson Education.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (2rd ed). New York: Harper. and Row.
