การพัฒนามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาข้อกฎหมาย และอุปสรรคในการบังคับใช้มาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับความผิดฐานทอดทิ้งเด็กตามประมวลกฎหมายอาญา ศึกษากฎหมายไทยเปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศ และเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหา โดยศึกษาประกอบกับกฎหมายฉบับอื่น ๆ ของไทยที่เกี่ยวข้องและศึกษาถึงแนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวที่ปรากฏอยู่ในกฎหมายของประเทศต่าง ๆ อันได้แก่ รัฐเท็กซัสแห่งสหรัฐอเมริกา รัฐแคลิฟอร์เนียแห่งสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี รวมถึงประเทศญี่ปุ่น เพื่อให้ทราบถึงแนวทางในการพัฒนามาตรการทางกฎหมายของประเทศไทยให้สามารถคุ้มครองเด็กจากการถูกทอดทิ้งได้ดียิ่งขึ้น ผลการวิจัยพบว่า กฎหมายของประเทศไทยในเรื่องการทอดทิ้งเด็กตามประมวลกฎหมายอาญานั้น ในปัจจุบันไม่สามารถคุ้มครองเด็กที่มีอายุเกินกว่า 9 ปี จากการถูกทอดทิ้งได้ และไม่ปรากฏถึงการกำหนดเกณฑ์อายุของผู้กระทำความผิดไว้ รวมถึงบทฉกรรจ์ก็คงมีแต่เพียงผลฉกรรจ์โดยไม่ปรากฏถึงเหตุฉกรรจ์สำหรับความผิดฐานทอดทิ้งเด็กเลย จึงสมควรแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 306 โดยการปรับเพิ่มเกณฑ์อายุของเด็กซึ่งเป็นผู้เสียหายในความผิดฐานทอดทิ้งเด็กให้สูงยิ่งขึ้น และเสนอให้มีการกำหนดเกณฑ์อายุของผู้กระทำความผิดในความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก รวมถึงให้มีการกำหนดเหตุฉกรรจ์ของความผิดฐานดังกล่าวด้วย เพื่อให้สามารถคุ้มครองเด็กจากการถูกทอดทิ้งได้อย่างเหมาะสม