วัด : แหล่งการเรียนรู้ที่สำคัญของสังคมไทย

ผู้แต่ง

  • พระครูสุนทรธรรมากร สุจิตโต (ชาลีคลี) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

วัด, แหล่งการเรียนรู้, สังคมไทย

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้ต้องการนำเสนอ ความสำคัญของวัดในฐานะที่เป็นแหล่งรวมองค์ความรู้อันหลากหลายที่ผู้เรียนสามารถเข้าไปศึกษาค้นคว้าหาความรู้ เนื่องจากวัดถือเป็นแหล่งขุมความรู้โดยเฉพาะเรื่องราวจากอดีตที่สำคัญและแสดงให้เห็นถึงความเป็นชนชาติที่มีอารยธรรมอันเก่าแก่ยาวนาน นอกจากจะให้ความสำคัญในเรื่องคุณค่าของงานศิลปะแล้ว ยังมีคุณค่าในด้านอื่น ๆ อีกมาก นอกจากนี้บทความยังได้นำเสนอแนวทางการส่งเสริมวัดให้เป็นแหล่งการเรียนรู้อย่างยั่งยืนด้วยการปรับทัศนคติทั้งพระภิกษุสงฆ์ พุทธศาสนิกชนและสร้างศรัทธาให้แก่พุทธศาสนิกชนของพระภิกษุสงฆ์ภายในวัด พระภิกษุแสดงธรรมสั่งสอนให้รู้และเข้าใจธรรมะโดยถ่องแท้ คฤหัสถ์เข้าวัดเพื่อหาธรรมะ และศรัทธาในภิกษุผู้มีศีล มีธรรม ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มีเคารพยำเกรงในพระศาสนา ในพระธรรม ในพระสงฆ์ก็จะทำให้วัดเป็นแหล่งการเรียนรู้

References

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา. (2557). แนวทางการดำเนินงานโครงการส่งเสริมการท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญในมิติทางศาสนา ปี 2557. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.

กรมสามัญศึกษา. (2544). การพัฒนาและการใช้แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนและท้องถิ่นเพื่อจัดกระบวนการเรียนรู้.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

เฉลิม พรกระแส. (2544). ร่วมปฏิรูปการเรียนรู้กับครูต้นแบบการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญการสอนแบบการแสวงหาความรู้จากแหล่งเรียนรู้. กรุงเทพฯ: แคนดิตมีเดีย.

เนาวรัตน์ ลิขิตวัฒนเศรษฐ. (2544). แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนสร้างเพื่อเด็กมิได้สร้างเพื่อใคร. วารสารวิชาการ, 4 (12), 26-37.

ประเวศ วะสี. (2543). สุขภาพในฐานะอุดมการณ์ของมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี : สำนักงานปฏิรูปสุขภาพสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.

พระครูวัฒนสุตานุกูล. (2557). กระบวนการพัฒนาวัดให้เป็นแหล่งการเรียนรู้ของคณะสงฆ์ไทย. (ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพปริยัติสุธี (อาทร อินฺทปญฺโ). (2540). การคณะสงฆ์และการพระศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2546). บทบาทของสถาบันพระพุทธศาสนากับการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่2 พ.ศ. 2545. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2563 จาก

http://www.seal2thai.org/kru/kru012e.htm

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2546). บทบาทของสถาบันพระพุทธศาสนากับการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.

พระวิสุทธิภัทรธาดา (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี). (2547). พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ และกฎมหาเถระ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระปลัดโฆษิต คงแทนและคณะ. (2558). รูปแบบการจัดการศึกษาของวัดให้เป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน. (ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.

ภาสินี เปี่ยมพงศ์สานต์. (2548). สิ่งแวดล้อมศึกษา : แนวการสอนสาระการเรียนรู้และกิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน.(2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

ศิริกาญจน์ โกสุมภ์ และดารณี คำวัจนัง. (2545). แหล่งการเรียนรู้ : เพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้และหลักสูตรสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : เมธีทิปส์.

สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปญฺโญ). (2550). วัดพัฒนา 50. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธ ศาสนาแห่งชาติ.

สมาน จิตภิรมย์รื่น. (2541). วัดพัฒนา 41. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์การศาสนา.

สามารถ มังสัง. (2557). วัด : แหล่งเรียนรู้อันควรอนุรักษ์. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 26 กันยายน 2564 จาก

https://mgronline.com/daily/detail/9570000143892

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (มปป.). “วัด”ต้องเป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 26 กันยายน 2564 จาก https://www.thaihealth.or.th/

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). แหล่งเรียนรู้ในสถานศึกษาและชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

สุจิตรา อ่อนค้อม. (2546). รูปแบบการจัดการศึกษาและการเผยแผ่ศาสนธรรมของวัดในพระพุทธศาสนา : กรณีศึกษาวัดสามชุก. กรุงเทพฯ: สำนักคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สุมาลี สังข์ศรี และคณะ. (2548). การจัดการเรียนรู้ของแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต : พิพิธภัณฑ์. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.

สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. (2544). การบูรณาการหลักสูตรการเรียนการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ : ภาพพิมพ์.

สำนักงานจังหวัดฉะเชิงเทรา. (มปป.) สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 26 กันยายน 2564 จากhttp://www.chachoengsao.go.th/sotorn/index.php?option=com_content&view=article&id=107& Itemid=107

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-06-10

How to Cite

สุจิตโต (ชาลีคลี) พ. (2022). วัด : แหล่งการเรียนรู้ที่สำคัญของสังคมไทย. วารสารพุทธอาเซียนศึกษา, 7(1), 53–74. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/basj/article/view/972