ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสกลนคร

ผู้แต่ง

  • สันติ ไชยยศ มหาวิทยาลัยปทุมธานี
  • กานดา ผรณเกียรติ์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี
  • เบญยาศิริ งามสอาด มหาวิทยาลัยปทุมธานี

คำสำคัญ:

ปัจจัย, ประสิทธิผล, การบริหารงาน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร 2) วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร ประชากร คือ บุคลากรขององค์บริหารส่วนตำบล จำนวน 3,499 คน กลุ่มตัวอย่าง คือ การวิจัย เชิงปริมาณ คือ บุคลากรขององค์บริหารส่วนตำบล จำนวน 347 คน โดยได้มาจากวิธีการกำหนดขนาดตัวอย่างโดยใช้สูตรของเครชซี่และมอร์แกนและใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ และการวิจัยเชิงคุณภาพ สำหรับการสัมภาษณ์เชิงลึก ได้แก่ นายอำเภอในจังหวัดสกลนคร ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ

 

 

          ผลการวิจัยพบว่า

  1. ระดับประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร  โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก
  2. วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร พบว่า ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร ได้ร้อยละ 73.90 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
  3. 3. แนวทางการพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสกลนคร ต้องดำเนินการดังนี้ ด้านการจัดหาและการจัดสรรทรัพยากร ผู้บริหารควรมีการลงทุนในกิจกรรมต่างๆ เพื่อการจัดหาทรัพยากร ด้านกระบวนการภายใน ผู้บริหารควรมีการแปลงแผนการดำเนินงานไปสู่การปฏิบัติได้อย่างมีประสิทธิภาพ ด้านผลลัพธ์การดำเนินการ ผู้บริหารควรเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารงาน นอกเหนือจากที่ระบุในระเบียบข้อบังคับตามกฎหมาย และด้านการพัฒนาองค์การ ผู้บริหารควรการจัดโครงสร้างขององค์การเอื้อต่อการบริหารงาน

References

โกวิทย์ พวงงาม. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. เอกสารตำราหลัก ประกอบการเรียนการสอน หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต สาขาการปกครองท้องถิ่น วิชาการเมือง การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท

จินตกานด์ สุธรรมดี. (2563). แนวทางการพัฒนาประสิทธิผลการดำเนินงานขององค์การบริหารส่วนตำบลนาฝ่าย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(1), 131-142.

สำนักงานท้องถิ่นจังหวัดสกลนคร. (2562). สารสนเทศจังหวัดสกลนคร. สกลนคร: สำนักงานท้องถิ่นจังหวัดสกลนคร.

สุพจน์ บุญวิเศษ. (2561). ประสิทธิผลในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วารสารการเมืองการบริหารและกฎหมาย, 10(2), 183-197

เสาวนารถ เล็กเลอสินธุ์. (2560). รายงานการวิจัยเรื่องประสิทธิภาพการบริหารงานของผู้บริหารงานในองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(28), 187-196.

อนุชา เทียมพูล. (2554). การบริหารการพัฒนาที่มีผลต่อคุณภาพการ ให้บริการสาธารณะ:กรณีศึกษา เทศบาลตำบลในพื้นที่บริเวณชายแดนไทย-กัมพูชา. ใน ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยปทุมธานี.

Cronbach, L.J. (1971). Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collins.

Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607 – 610.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-10-23