พุทธนวัตกรรมและการวิจัยข้ามศาสตร์

ผู้แต่ง

  • พระวัชรินทร์ วชิรวํโส (ชุมจีน) มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช
  • พระครูบวรชัยวัตร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช
  • พระครูศรีรัตนาภิรมย์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช
  • พระครูสมุห์ ดิเรกฤทธิ์ ธีรปญฺโญ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช

คำสำคัญ:

พุทธ, นวัตกรรม, การวิจัยข้ามศาสตร์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเรื่องพุทธนวัตกรรมและการวิจัยข้ามศาสตร์ ซึ่งมีเนื้อหาที่สอดคล้องกับการค้นพบและการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่มีการนำไปใช้ในสาขาศาสนาพุทธศาสนา การวิจัยในมุมมองข้ามศาสตร์นี้มุ่งเน้นที่จะเชื่อมโยงระหว่างความรู้ทางวิทยาศาสตร์และศาสนาเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้นเกี่ยวกับพุทธศาสนาและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง การประยุกต์วิจัยข้ามศาสตร์ในสาขาของพุทธศาสนามีความหลากหลายมาก โดยมุ่งเน้นการผสมผสานความรู้จากศาสตร์ต่าง ๆ เข้ากับปรัชญาและศาสนาพุทธศาสนา เพื่อเข้าใจและปรับใช้ในทางปฏิบัติชีวิตและสังคมได้ดีขึ้น ตัวอย่างเช่นการใช้ทฤษฎีจิตวิทยาเข้ากับการสอนวิปัสสนาของพระพุทธเจ้า หรือการศึกษาปรัชญาเศรษฐศาสตร์เพื่อหาวิธีการแก้ไขปัญหาทางสังคมในแง่ของความเป็นธรรมและความเท่าเทียมกัน วิจัยทางศาสตร์ประยุกต์ใช้ในพุทธศาสนามีการศึกษาต่าง ๆ เช่น การศึกษาประสบการณ์การทำสมาธิและผลกระทบต่อสุขภาพจิตของบุคคล หรือการใช้ทฤษฎีการสื่อสารเพื่อสนับสนุนการเผยแพร่ปรัชญาพุทธในสังคม พุทธนวัตกรรมและการวิจัยข้ามศาสตร์" เน้นที่การผสมผสานระหว่างพุทธศาสนาและการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจในด้านต่าง ๆ ของทั้งสองศาสนานี้ บทความนี้มุ่งเน้นการหาความรู้ใหม่ ๆ ที่มีศักยภาพในการส่งเสริมคุณค่าและประโยชน์ของพุทธศาสนาในทางที่ต่าง ๆ และให้ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่มีความสัมพันธ์กับพุทธศาสนาเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ลึกซึ้งและมีคุณค่าในการประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันของมนุษยชาติ

References

กีรติ ยศยิ่งยง. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

งานส่งเสริมนวัตกรรมสู่เชิงพาณิชย์ ฝ่ายบริการพัฒนาธุรกิจเทคโนโลยี. "นวัตกรรมไทย". เรียกใช้เมื่อ 16 กรกฎาคม 2567. จาก http://www.innovation.go.th/thai-innovation-register.

ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2556). ระเบียบวิธีวิจัย หลักการและแนวคิด เทคนิคการเขียน. ในรายงานการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอ็กซเปอร์เน็ท จำกัด.

พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). มองอเมริกามาแก้ปัญหาไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พีรพงษ์ กลิ่นละออ. (2558). รูปแบบนวัตกรรมการสื่อสารแนวพุทธ เพื่อการพัฒนาเกษตรกรสู่เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 10(2).

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

วุฒินันท์ กันทะเตียน. (2560). ภูมิสถาปัตยกรรมของวัดไทยกับการเรียนรู้และการเสริมสร้างสุขภาวะเชิงพุทธบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2561). คู่มือมาตรฐานการเผยแผ่ผลงานวิจัยและผลงานทางวิชาการ. พิมพ์ครั้ง 5. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Frodeman, R., Klein, J. T., & Mitcham, C. (2010). The Oxford Handbook of Interdisciplinarity. Oxford University Press.

Hughes, T. (1987). The Evolution of Large Technological System. In W. Bijker (Ed.), The Social Construction of Technological Systems: New Directions in the Sociology and History of Technology. Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Kabat-Zinn, J. (2003). Mindfulness-Based Interventions in Context: Past, Present, and Future. Clinical Psychology: Science and Practice.

Kabat-Zinn, J. (1990). Full Catastrophe Living: Using the Wisdom of Your Body and Mind to Face Stress, Pain, and Illness. Delacorte.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-10-23