การสร้างเมืองแห่งความสุขแบบมีส่วนร่วมของจังหวัดนครพนม

บทคัดย่อ

  บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาตัวชี้วัดการสร้างเมืองแห่งความสุขแบบมีส่วนร่วม และ 2) เพื่อนำตัวชี้วัดความสุขสู่การพัฒนาชุมชนจังหวัดนครพนม ผู้ให้สัมภาษณ์ คือ เจ้าหน้าที่รัฐ จำนวน 5 คน และชาวบ้านตำบลหนองสังข์  จำนวน  25  คน รวม 30 คน  ผู้ตอบแบบสอบถาม คือ ชาวบ้านตำบลหนองสังข์  จำนวน 380 คน  เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์  และแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

  ผลการวิจัยพบว่า 1) การสร้างเมืองแห่งความสุขแบบมีส่วนร่วมโดย อยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย = 3.36) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านเรียงจากค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย 3 อันดับ ได้แก่ การมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์  อยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=3.68) การมีส่วนร่วมในการประเมินผล อยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย= 3.39) และการมีส่วนร่วมในการดำเนินงาน อยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย= 3.28) ส่วนด้านที่ค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ การมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ อยู่ในระดับปานกลาง(ค่าเฉลี่ย= 3.11) และการให้ความสำคัญของผู้ให้สัมภาษณ์ เรียงจากมากไปหาน้อย 1) ครอบครัว  2) รายได้  3) สุขภาพ  4) จิตใจผ่องใส  5) ประเพณีดีงาม 6)  สังคมสงบสุข  และ 7) เพื่อนบ้านที่ดี 2) หลังเข้าร่วมกิจกรรมนำตัวชี้วัดความสุขสู่การพัฒนาชุมชน เรียงลำดับดังนี้ ลำดับ 1 จิตใจผ่องใส ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.05 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 2 ประเพณีดีงาม ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.03 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 3 ครอบครัว ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.02 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 4 รายได้ ค่าเฉลี่ยเท่ากับ  4.00 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 5 สุขภาพ ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.89 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 6 สังคมสงบสุข ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.99 อยู่ในระดับ มาก ลำดับ 7 เพื่อนบ้านที่ดี ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.09 อยู่ในระดับ มาก