การประยุกต์ใช้หลักศีล 5 เพื่อพัฒนาพฤติกรรมทางศีลธรรม ของพนักงานโรงหล่อพระบุญพระคุ้มเกล้า จังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
การประยุกต์ใช้หลักธรรม, ศีล 5, การพัฒนาพนักงาน, คุณธรรมในที่ทำงานบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มุ่งนำเสนอการประยุกต์ใช้หลักศีล 5 พัฒนาพฤติกรรมทางศีลธรรมของพนักงานโรงหล่อพระบุญพระคุ้มเกล้า จังหวัดนครปฐม เป็นแนวทางในการนำมาปรับใช้ในการทำงานเพื่อให้พนักงานมีพื้นฐานด้านคุณธรรมจริยธรรมที่ดี เกิดความสามัคคีระหว่างเพื่อนร่วมงาน พัฒนาสติสมาธิและความรับผิดชอบในหน้าที่ เสริมสร้างสุขภาวะทั้งทางกายและทางใจ นำไปสู่การปฏิบัติงานที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงสุด ผลการศึกษาเชิงเอกสาร พบว่า ผลลัพธ์ของการนำศีล 5 มาประยุกต์ใช้ในที่ทำงาน คือ พนักงานมีเมตตา
ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่คอร์รัปชั่น มีสัมพันธ์ที่เหมาะสม รู้จักสื่อสารด้วยความซื่อสัตย์ และมีวินัยในตนเอง ซึ่งคุณสมบัติเหล่านี้ส่งผลดีต่อการสร้างบรรยากาศการทำงานที่ดี การสร้างความไว้วางใจ สร้างสัมพันธภาพสู่การพัฒนาองค์กรในระยะยาว ก่อให้เกิดวัฒนธรรมองค์กรอันดีงาม ที่เอื้อต่อการเติบโตก้าวหน้าทั้งบุคลากรและเป็นองค์กรที่มีธรรมาภิบาล มีความรับผิดชอบต่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย สังคม และสิ่งแวดล้อมโดยรวม
การเปลี่ยนแปลงเชิงบวกจากการประยุกต์ใช้หลักศีล 5 ก่อให้เกิดประโยชน์ใน 6 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการเติบโตอย่างยั่งยืนที่มุ่งเน้นการรับประกันการพัฒนาองค์กรและเศรษฐกิจในระยะยาว 2) ด้านสุขภาพบุคคลที่ให้ความสำคัญกับการรักษาสุขภาพกายและใจตามการปฏิบัติทางศีลธรรม 3) ด้านคุณภาพของงานที่เน้นการบรรลุมาตรฐานสูงและสร้างความพึงพอใจในผลผลิตงาน 4) ด้านประสิทธิภาพในการทำงานที่มุ่งเน้นการเพิ่มผลผลิตและการตัดสินใจที่ดีในที่ทำงาน 5) ด้านบรรยากาศการทำงานที่สร้างความไว้วางใจและเคารพซึ่งกันและกัน และ
6) ด้านความมั่นคงของครอบครัวที่มุ่งเน้นการสร้างสภาพแวดล้อมครอบครัวที่อบอุ่นเกื้อหนุนและสนับสนุน ซึ่งการนำหลักศีล 5 มาประยุกต์ใช้นี้ไม่เพียงส่งเสริมพฤติกรรมทางศีลธรรมของพนักงานเท่านั้น แต่ยังส่งผลดีต่อการพัฒนาองค์กรในภาพรวมทั้งในด้านการทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างบุคลากร และความยั่งยืนขององค์กรในระยะยาว
References
จักรพันธ์ กิตตินรรัตน์. (2554). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 3(2), 33-48.
จารุวรรณ ชอบประดิถ และคณะ. (2566). การประยุกต์ใช้หลักอริยมรรคมีองค์ 8 ในการพัฒนาพนักงาน. วารสารวิจัยและพัฒนา มจร, 6(1), 59-72.
พระเจริญพงษ์ วิชัย. (2564). การพัฒนาห้องเรียนออนไลน์วิชาธรรมวิภาคสำหรับนักเรียนธรรมศึกษาชั้นตรี. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 6(3), 177-191.
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2542). การส่งเสริมศีลธรรมในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2546). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2553). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2552). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระมหาเกษม สญฺญโต (ลักษณะวิลาส). (2541). ปัญหาจากการละเมิดศีลของพนักงาน. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 5(2), 1-15.
พระมหาสำรวย ญาณสวโร (พินดอน). (2542). หลักการดำเนินชีวิตแบบคนมีศีลธรรม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมเด็จ ฐิตธมฺโม และคณะ. (2565). การประยุกต์ใช้หลักศีล 5 ในการลดปัญหาอบายมุขในสถานประกอบการ. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 15(1), 119-132.
พระอำนาจ ปริมุตฺโต. (2553). พุทธวิธีการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พูลศักดิ์ หอมสมบัติ. (2559). พุทธวิธีการสร้างมนุษย์ทรัพยากรที่มีคุณภาพในองค์กร. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 3(2), 73-92.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนา ตฤษณารังสี และคณะ. (2566). การจัดการทรัพยากรมนุษย์โดยใช้หลักพุทธธรรม. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 16(1), 133-148.
วรเศรษฐ์ บัวดอก. (2564). การประยุกต์หลักศีล 5 เพื่อเสริมสร้างวัฒนธรรมองค์กร. วารสารวิจัยและพัฒนาบริหารศาสตร์, 11(1), 43-58.
สาคร หาญแท้ และคณะ. (2567). แนวทางการนำหลักศีล 5 มาใช้ในการพัฒนาพนักงาน. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 12(2), 21-32.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2555). ธรรมะในหลวงกับการนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
Anthropic. (2024). Claude AI (Version 3 Opus) [Large language model]. https://claude.ai/
Napkin AI. (2024). Napkin AI (Beta). http://napkin.ai/
