พุทธศิลป์ในประวัติศาสตร์: การสร้างสรรค์และการแสดงออกทางศาสนา
คำสำคัญ:
การสร้างสรรค์, ประวัติศาสตร์, พุทธศิลป์บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีเจตจำนงมุ่งเน้นการศึกษาพุทธศิลป์ในบริบทประวัติศาสตร์ โดยการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างการสร้างสรรค์และการแสดงออกทางศาสนาในพุทธศาสนา พุทธศิลป์มีความสำคัญเป็นพิเศษในการสื่อสารหลักธรรมและการแสดงออกทางศาสนา โดยการสร้างสรรค์ศิลปะพุทธศาสนาเริ่มต้นจากการตีความคำสอนทางศาสนาในรูปแบบของสัญลักษณ์และประติมากรรมต่าง ๆ เช่น พระพุทธรูปในปางต่าง ๆ เช่น ปางมารวิชัยและปางประทานอภัย การศึกษาเกี่ยวกับพุทธศิลป์ในบริบทนี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้เราเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังสัญลักษณ์ทางศาสนา แต่ยังเป็นการเปิดเผยถึงการสร้างเอกลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมที่มีความสำคัญในสังคมพุทธ การศึกษานี้ยังช่วยให้เราเห็นภาพรวมของการพัฒนาของพุทธศิลป์ในช่วงเวลาต่าง ๆ และบทบาทของศิลปะในการเผยแพร่และสืบสานหลักธรรมของพระพุทธเจ้า
References
จิตร ภูมิศักดิ์. (2545). ศรีวิชัยอาณาจักรของเรา. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
ธีรยุทธ พื้นผักหวาน. (2551). ศิลปะทวารวดี. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.
ประเสริฐ เทพศรี. (2548). พระพุทธรูปในสมัยแรก. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มิ่งเมือง.
ปรางค์ สุรเดช. (2547). ทวารวดีและพุทธศิลป์ในภูมิภาคสุวรรณภูมิ. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปราณี วัฒนพิชัย. (2544). พุทธศิลป์ลังกาวงศ์ในสุวรรณภูมิ. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สมชาย พิทักษ์วงศ์. (2546). วัดเจดีย์หลวงและประวัติศาสตร์ล้านนา. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์ล้านนา.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2546). ทวารวดี: อารยธรรมก่อนสยามประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
อุดม วัฒนพิชัย. (2543). พระพุทธรูปในศิลปะศรีวิชัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มติชน.
Behrendt, K. A. (2004). The art of Gandhara in the Metropolitan Museum of Art.Yale University Press.
Brown, T. (2023). Globalizing Buddhist Art: International Perspectives and Practices. New York: Routledge.
Coomaraswamy, A. K. (1956). Buddhist art. Faber & Faber.
Dehejia, V. (1997). Indian Art. London: Phaidon.
Gombrich, R. F. (1996). Theravada Buddhism: A social history from ancient Benares to modern Colombo. Routledge.
Huntington, S. L. (1985). The art of ancient India: Buddhist, Hindu, Jain. Weather hill.
Huntington, S. L., & Hare, N. (1999). The Buddhist Art of Ancient India: The Symbolic Legacy. New York: Oxford University Press.
Jackson, P. (2019). Contemporary Buddhist Art: New Visions and Practices. London: Bloomsbury Academic.
Keown, D. (2003). A Dictionary of Buddhism. Oxford: Oxford University Press.
Kumar, R. (2020). Digital Innovations in Buddhist Art: Virtual Reality and 3D Art. Berlin: Springer.
Lee, J. (2022). Artistic Networks in Buddhism: Collaborative Approaches and Community Building. Hong Kong: Hong Kong University Press.
Mayer, H. (1992). Indian Sculpture and Iconography. New York: Dover Publications.
Nguyen, A. (2021). Revitalizing Local Buddhist Art: Conservation and Support Strategies. Jakarta: ISEAS-Yusof Ishak Institute.
Siddiqui, R. (2018). Buddhist Art and Public Engagement: Exhibitions and Outreach. Oxford: Oxford University Press.
Snellgrove, D. L. (1987). Indo-Tibetan Buddhism: Indian Buddhists and their Tibetan successors. Shambhala.
Snodgrass, A. (1985). The Symbolism of the Stupa. Ithaca: Cornell University Southeast Asia Program.
Williams, P. (2009). Mahayana Buddhism: The doctrinal foundations (2nd ed.). Routledge.
Williams, P. (2002). Buddhism: Critical Concepts in Religious Studies. London: Routledge.
