วิเคราะห์ข้อผิดพลาดการแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
การแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่น, ข้อผิดพลาดในการแปล, การเรียงลำดับคำ, การใช้คำช่วย, การผันคำกริยา, Skopostheorieบทคัดย่อ
ปัจจุบันประเทศญี่ปุ่นมีการลงทุนในประเทศไทยที่มีสัดส่วนสูง เช่น ในนิคมโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยมีบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาจากสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น เข้าทำงานในบริษัทญี่ปุ่น แต่พบว่าปัญหาทักษะด้านการแปลภาษาไทยเป็นญี่ปุ่นนั้นยังไม่ดีมากนัก การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา โดยมุ่งเน้นศึกษาข้อผิดพลาดด้านการเรียงลำดับคำ (Word Order) การใช้คำช่วย (Particles) และการผันคำกริยา (Verb Conjugation) จากกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาการแปลภาษาไทย-ญี่ปุ่น (1563304) ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบฝึกหัดการแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่น 3 ชุด และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และใช้กรอบแนวคิด Skopostheorie
ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามีข้อผิดพลาดในการแปลทั้ง 3 ด้าน โดยข้อผิดพลาดด้านการเรียงลำดับคำมีจำนวนมากที่สุด (ร้อยละ 42.45) รองลงมาคือการใช้คำช่วย (ร้อยละ 31.04) และการผันคำกริยา (ร้อยละ 26.51) สาเหตุหลักของข้อผิดพลาดเกิดจากการถ่ายโอนเชิงลบของโครงสร้างประโยคภาษาไทย ความสับสนการใช้คำช่วยที่มีความหมายใกล้เคียงกัน นอกจากนี้ ผลการวิเคราะห์ตามกรอบแนวคิด Skopostheorie ชี้ให้เห็นว่านักศึกษาส่วนใหญ่มีการแปลที่เน้นความถูกต้องตามตัวอักษร โดยไม่คำนึงถึงความหมายของบริบท
การวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงความจำเป็นในการปรับปรุงการเรียนการสอนวิชาการแปลภาษาไทย-ญี่ปุ่น โดยควรเน้นการสอนไวยากรณ์เปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาญี่ปุ่น ฝึกฝนการแปลประโยคที่คำนึงถึงการเรียงลำดับคำ การใช้คำช่วย และการผันคำกริยาโดยคำนึงถึงบริบทและความเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). นโยบายและยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
เข้ม แสงคำ, สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2556). การศึกษากลวิธีการแปลการ์ตูนญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประภาพร ลาภพิพัฒน์, สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2565). การแปลภาษาถิ่นภาษาญี่ปุ่นที่ใช้ใน ฐานะภาษาแสดงบทบาท: กรณีศึกษาการ์ตูนญี่ปุ่นฉบับแปลไทย.ใน สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรรณราย เครือโสภณ. (2560). ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(1), 100-125.
ศศิธร ศรีรัตน์, Yukiko Kawai, Yumiko Shima (2561). การศึกษาปัญหาและกลวิธีการแก้ปัญหาในการแปลภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทยของนักศึกษาหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. ศาสตร์พระราชาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน: รวมบทความวิจัยบทความวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ประจำปี พ.ศ.2561, 265-276.
สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2559). กลวิธีการแปลสำนวนแสดงวัฒนธรรมภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย.วารสารญี่ปุ่น ศึกษาธรรมศาสตร์, 32(2), 103-117.
สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2561). ปัญหาการแปลภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย-การแปลคำศัพท์. วารสารอักษร, 47(2), 271-330.
สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2563). ปัญหาการแปลภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย-ปัญหาเกี่ยวกับโครงสร้างประโยค. วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 20(1), 40-67.
สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข. (2564). การวิเคราะห์ข้อผิดในงานเขียนภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทยชั้นต้น. วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 21(2), 1-29.
อังคณา ปานเทวัญ. (2563). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาไทยเป็นภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาเอกภาษาญี่ปุ่น: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 27(2), 1-25.
Baker, M. (1992). In Other Words: A Coursebook on Translation. London: Routledge.
Krashen, S. D. (1982). Principles and Practice in Second Language Acquisition. Oxford: Pergamon Press.
Larson, M. L. (1997). Meaning-based translation: A guide to cross-language equivalence. University press of America.
Nida, E. A. (1964). Toward a Science of Translating. Leiden: E. J. Brill.
Nida, E. A., & Taber, C. R. (1982). The Theory and Practice of Translation. Leiden:
E. J. Brill.
Vermeer, H. J. (1989). Skopos and Commission in Translational Action. In A.
Chesterman (Ed.), Readings in Translation Theory (pp. 173-187). Helsinki: 1 Oy Finn Lectura Ab
