การศึกษาองค์ประกอบการบริหารเพื่อยกระดับการประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษา
คำสำคัญ:
องค์ประกอบการบริหาร, การประชาสัมพันธ์, สถานศึกษาอาชีวศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบการบริหารเพื่อยกระดับการประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษา 2) เพื่อสังเคราะห์องค์ประกอบการบริหาร เพื่อยกระดับการประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษา และ 3) เพื่อยืนยันองค์ประกอบการบริหารเพื่อยกระดับการประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษา โดยเป็นวิธีการวิจัย แบบผสม (Mixed Methods) ใช้แหล่งข้อมูลจากวารสารวิชาการ วิทยานิพนธ์ รายงานวิจัย หนังสือ และเอกสารที่เกี่ยวข้อง จากนั้นจึงสร้างแบบสอบถาม เพื่อยืนยันองค์ประกอบโดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 9 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบองค์ประกอบการบริหารที่สำคัญ 4 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการประเมินผลและความรับผิดชอบต่อสังคม ได้รับความเห็นว่าเหมาะสมมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.42) มีองค์ประกอบย่อย ได้แก่ การวัดผลการดำเนินงาน ความโปร่งใส การประเมินผลกระทบทางสังคม และการพัฒนาอย่างยั่งยืน 2) ด้านการวางแผนเชิงกลยุทธ์และการบริหารจัดการ (ค่าเฉลี่ย 4.28) ครอบคลุมการตั้งเป้าหมาย วิเคราะห์ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การจัดสรรทรัพยากร และการกำหนดตัวชี้วัด 3) ด้านการพัฒนาเนื้อหาและการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล (ค่าเฉลี่ย 4.06) เช่น การประยุกต์ใช้ AI การเลือกช่องทางสื่อสาร และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงลึก และ 4) ด้านการสร้างการมีส่วนร่วมและเครือข่าย (ค่าเฉลี่ย 4.00) เช่น การสร้างความร่วมมือกับชุมชนและพันธมิตร
องค์ประกอบทั้ง 4 ด้านมีลักษณะบูรณาการซึ่งกันและกัน โดยมีการวางแผนเป็นฐาน เทคโนโลยีดิจิทัลเป็นเครื่องมือ การมีส่วนร่วมเป็นกลไกขับเคลื่อน และการประเมินผลเป็นตัวปรับปรุงกลยุทธ์ สะท้อนให้เห็นว่า การประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษาในยุคปัจจุบันจำเป็นต้องเป็นกระบวนการบริหารเชิงกลยุทธ์ที่สามารถสร้างความน่าเชื่อถือและตอบสนองต่อความคาดหวังของสังคมได้อย่างแท้จริง
References
ธนวัฒน์ ชาวโพธิ์. (2024). ตัวบ่งชี้ความสำเร็จในการประชาสัมพันธ์องค์กรสมัยใหม่. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 15(1), 112-130.
นภัสวรรณ สุขสวัสดิ์. (2566). การบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเสริมสร้างการประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษา. วารสารเทคโนโลยีและการศึกษา, 28(2), 95-110.
วรรณพร กลิ่นอ่อน. (2022). การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการประชาสัมพันธ์คดิจิทัล. วารสารการสื่อสารและการจัดการ, 8(1), 78-95.
ศิริชัย วงศ์ชัย. (2565). การพัฒนากลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ของสถานศึกษาอาชีวศึกษาในประเทศไทย. วารสารบริหารการศึกษา, 23(1), 112-130.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2566). แนวทางการพัฒนาการอาชีวศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุวิมล จันทร์เจริญ. (2023). การพัฒนากลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ดิจิทัลสำหรับสถาบันการศึกษา. วารสารนิเทศศาสตร์, 41(2), 45-62.
Anderson, M. (2023). Digital PR metrics: A comprehensive framework. Journal of Public Relations Research, 35(2), 167-185.
Johnson, P. (2023). Social impact assessment in public relations campaigns. Journal of Communication Management, 27(2), 156-173.
Kotler, P., and Keller, K. L. (2020). Marketing management (15th ed.). Pearson.
Martinez, C., & Wilson, K. (2023). AI-driven public relations: Innovation and implementation. International Journal of Strategic Communication, 17(3), 201-218.
Roberts, S. (2024). Network building in digital public relations. Public Relations Quarterly, 66(1), 45-60.
Thompson, R. (2024). Trust and transparency in modern public relations. Public Relations Review, 50(1), 88-102.
Wang, J., and Zhou, L. (2021). Digital public relations strategies in vocational education institutions. Journal of Educational Communication, 15(3), 45-60.
Williams, E. (2024). Data-driven public relations: Leveraging analytics for strategic communication. Journal of Strategic Communication, 45(2), 178-195.
Zhang, Y. (2022). The role of digital innovation in enhancing educational marketing. Educational Management Review, 18(2), 78-95.
