ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา อุบลราชธานี เขต 5
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา, ความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา 2) ศึกษาความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา และ 3) ศึกษาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูผู้สอนที่ปฏิบัติงานในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 จำนวน 332 คน กําหนดกลุ่มตัวอย่างด้วยตารางสําเร็จรูปของเครจซี่และมอร์แกน สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ ตามอำเภอที่ตั้งของสถานศึกษา และขนาดสถานศึกษา และสุ่มอย่างง่ายจากโรงเรียนแต่ละขนาด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง 0.54 – 0.89 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์อย่างง่าย และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบมีขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครูโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก และ 3) ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษามีความสัมพันธ์กันทางบวกในระดับมากอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา ส่งผลต่อความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001
เอกสารอ้างอิง
กนกอร สมปราชญ์. (2560). ภาวะผู้นำและภาวะผู้นำการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). ภาควิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชูเกียรติ น้อยฉิม. (2562). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 42(3), 112–125.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณศิริ. (2559). ภาวะผู้นำเพื่อการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 7(2), 45–54.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
พรรณี บัวทอง. (2562). ความเข้มแข็งของชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครูระดับมัธยมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พวงเพ็ญ สุขสำราญ. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษากับการจัดการเรียนรู้แบบชุมชนวิชาชีพ (PLC) ของครูในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 9(1), 59–70.
รัชนีกร กัณหา. (2561). การดำเนินงานชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 13(2), 67–76.
วาสนา ทองทวียิ่งยศ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล.
วิจารณ์ พานิช. (2555). สถานศึกษากับการจัดการความรู้เพื่อสังคม.กรุงเทพมหานคร : พิมพ์ดี.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2566). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (O-NET) ปีการศึกษา 2565. เรียกใช้เมื่อ 20 กรกฎาคม 2567
http://www.newonetresult.niets.or.th/AnnouncementWeb/Login.aspx.
สุภาวดี ศรีสุข. (2562). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาวิชาชีพของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5. (2567). งานข้อมูลสารสนเทศกลุ่มงานนโยบายและแผน. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). ร่างสภาวการณ์การศึกษาไทยในเวทีโลก พ.ศ. 2557. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
DuFour, R., & Eaker, R. (1998). Professional learning communities at work: Best practices for enhancing student achievement. Solution Tree Press.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1977). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
