วิเคราะห์ความเชื่อเรื่องพญานาคกับกระบวนการสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง

ผู้แต่ง

  • ศศิธร บุตรดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตหนองคาย
  • พระครูพิศาลสารบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตหนองคาย
  • พระมหาไพฑูรย์ สิริธมฺโม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตหนองคาย

คำสำคัญ:

ความเชื่อเรื่องพญานาค, วัฒนธรรมวิถีพุทธ, ชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง, กระบวนการสร้างอัตลักษณ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความเชื่อและความสัมพันธ์ของพญานาคในพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาความเชื่อและอิทธิพลเรื่องพญานาคต่อวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง และ 3) เพื่อวิเคราะห์ความเชื่อเรื่องพญานาคกับกระบวนการสร้าง         อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการลงพื้นที่เก็บข้อมูลสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลหลักประกอบด้วย พระสงฆ์ ปราชญ์ชาวบ้าน และประชาชนลุ่มแม่น้ำโขง รวมจำนวน 27 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูลคือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า

  1. ความเชื่อและความสัมพันธ์ของพญานาคในพระพุทธศาสนาเถรวาท ในอดีตชาติเมื่อพระพุทธเจ้าเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ ได้เกิดเป็นพญานาค บำเพ็ญตบะ รักษาศีลอุโบสถเพื่อสั่งสมบารมีจนกว่าจะพ้นอัตภาพนาค และเหตุที่ทำให้เกิดเป็นพญานาค ได้แก่กรรม 2 คือกุศลกรรมและอกุศลกรรม
  2. ความเชื่อและอิทธิพลเรื่องพญานาคต่อวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง มีองค์ประกอบหลัก คือ 1) ศรัทธาในพระพุทธศาสนา 2) ความเชื่อเรื่องพญานาค 3) มีตำนาน/เรื่องเล่าและวัฒนธรรม/ประเพณี
  3. วิเคราะห์ความเชื่อเรื่องพญานาคกับกระบวนการสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง พบว่ากระบวนการสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมวิถีพุทธของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง มี 6 ประการ ได้แก่ 1) การรู้จักตัวตน/รู้ประวัติศาสตร์ 2) การสืบสาน/อนุรักษ์ 3) การสร้างความสัมพันธ์ 4) การมีส่วนร่วมของชุมชน 5) การสร้างความภูมิใจ 6) การจัดการเชิงประเพณี ซึ่งสะท้อนถึงอัตลักษณ์และคุณค่าทางวัฒนธรรมของชุมชนลุ่มแม่น้ำโขง จังหวัดหนองคาย บึงกาฬ และนครพนม

เอกสารอ้างอิง

เกศสุดา ไถงตระกูล. (2560). การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนา: กรณีศึกษาชุมชนชายแดนแม่น้ำโขงตอนบน จังหวัดเชียงราย. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

การกำหนดเอกลักษณ์ประจำชาติ. (2568, 29 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 142 ตอนพิเศษ 206ง, หน้า 2.

ชาญชัย คงเพียรธรรม และคณะ. (2561). นาคสถานในภาคอีสานของไทย. อุบลราชธานี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

ปฐม หงษ์สุวรรณะ. (2554). โครงการ แม่น้ำโขง: ตำนานปรัมปราและความสัมพันธ์กับชนชาติไท. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 พ.ศ.2566-2570. (2565, 1 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258ง, หน้า 36-37.

พระโสภณวิหารการ (พิศิษฐ์ สุวีโร ธรรมโรจน์) และ ขจร ขนฺติสาโร (มุนินคำ). (2554). การศึกษาวิเคราะห์เรื่องพญานาคในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท : ศึกษาเฉพาะกรณีความเชื่อเรื่องพญานาคของชุมชนสองฝั่งโขง. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ ๓๔). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต).

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

James Procter. (2004). Stuart Hall (Routledge Critical Thinkers. London: Routledge.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-29

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย