ความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองและการควบคุมตนเองกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียน 2) เปรียบเทียบพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียน จำแนกตามเพศ และรายได้ที่ได้รับต่อเดือน 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียน และ 4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมตนเองกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียน กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร จำนวน 328 คน เครื่องมือในการวิจัยคือ แบบสอบถาม จำนวน 4 ตอน ได้แก่ แบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ การเห็นคุณค่าในตนเอง และการควบคุมตนเอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบทีแบบเป็นอิสระต่อกัน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน คำนวณโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป
ผลการศึกษาค้นคว้า พบว่า (1) ระดับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโดยรวม อยู่ในระดับน้อย มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 1.93 จากคะแนนเต็ม 5.00 (2) นักเรียนที่มีเพศต่างกันมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยนักเรียนเพศชายมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศมากกว่านักเรียนเพศหญิง (3) นักเรียนที่มีรายได้ที่ได้รับต่อเดือนต่างกันมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยนักเรียนที่มีรายได้ที่ได้รับต่อเดือนตั้งแต่ 3,000 บาทขึ้นไป มีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศมากกว่านักเรียนที่มีรายได้ที่ได้รับต่อเดือนไม่เกิน 3,000 บาท (4) การเห็นคุณค่าในตนเองมีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ -.247 และ (5) การควบคุมตนเองมีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ -.634
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมจิตวิทยาแห่งประเทศไทย
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสมาคมจิตวิทยาแห่งประเทศไทย แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
เจษฎา อังกาบสี. (2558). เอกสารประกอบการเรียนการสอนรายวิชา จว.102 จิตวิทยาพัฒนาการ. คณะจิตวิทยา
มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2553). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่12). นนทบุรี: ไทยเนรมิตกิจ อินเตอร์โปร
เกรสซิฟ.
ณัฐธิดา ปัญจะโรทัย, สุปรียา ตันสกุล, มณีรัตน์ ธีระวิวัฒน์ และนิรัตน์ อิมามี. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์
กับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาหญิงในจังหวัดนครนายก (วิทยานิพนธ์ สาขาสุข ศึกษา
และพฤติกรรมศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิพย์สิริ กาญจนวาสี. (2557). ความตระหนักรู้เรื่องเพศ ความรู้เรื่องเพศและแนวทางป้องกันพฤติกรรมเสี่ยง
ทางเพศ. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทวัช สิทธิรักษ์. (2558). จิตเวชศิริราช DSM-5 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพ: ประยูรสาสน์การพิมพ์.
นพมาศ อุ้งพระ. (2546). ทฤษฎีบุคลิกภาพและการปรับตัว (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ: สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์.
ประเทือง ภูมิภัทราคม. (2540). ปรับพฤติกรรม : ทฤษฏีและการประยุกต์. กรุงเทพ: ไอเอสพริ้นติ้งเอ้าส์.
พนอวดี จันทนา. (2547). พฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในชุมชน
เกาะสมุย (วิทยานิพนธ์ สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พนมพร ปิยะกุล ฉวีวรรณ บุญสุยา และอรนุช ภาชื่น. (2559). พฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์ของ
นักเรียนอาชีวศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ (วิทยานิพธ์ สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรนภา หอมสินธุ์. (2558). แนวคิดและทฤษฏี สู่การปฎิบัติ : การป้องกันการสูบบุหรี่และดื่มเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์
ในวัยรุ่น. ชลบุรี: ชลบุรีการพิมพ์.
ลัชนา ฉายศรี. (2553). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอน ปลายจังหวัด
ประจวบคีรีขันธ์ (ปริญญานิพนธ์ สาขาวิชาเอกอนามัยครอบครัว). มหาวิทยาลัยมหิดล
วิไลวรรณ ศรีสงคราม. (2549). จิตวิทยาทั่วไป Gennaral Phychology. กรุงเทพ: ทริปเพิ้ลเอ็ดดูเคชั่น.
สายัณห์ สวัสดิ์ศรี และทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง. (2549). คู่มือรู้จักรักแท้. กรุงเทพ: เรือนปัญญา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). ภาวะสังคมไทย ไตรมาสสี่และภาพรวมปี
สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายม 2561, จากhttps://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link.php?
filename=social&nid=10903
สุพัตรา พรหมเรนทร์. (2550). พฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนสาธิต
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน กรุงเทพมหานคร (ปริญญานิพนธ์ สาขาวิชาสุขศึกษา). มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
สุวรรณา เรืองกาญจนเศรษฐ์. (2551). กลยุทธ์การสร้างเสริมสุขภาพวัยรุ่น. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ชัยเจริญ.
สมบุญ ศิลป์รุ่งธรรม. (2553). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนิสิตปริญญาตรี สาขาพล ศึกษาและ
สุขศึกษา คณะศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขต กำแพงแสน
(วิทยานิพนธ์ สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์บริหารสาธารณสุข). มหาวิทยาลัยทักษิณ
อังคณา เพชรกาฬ. (2551). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการมีเพศสัมพันธ์ของนักเรียนวัยรุ่นภาคใต้ ตอนบน
(วิทยานิพนธ์ สาขาวิชาเอกสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหิดล.
อรชร อัฐทวีลาภ. (2544). พฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นในจังหวัดภูเก็ต. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายม 2561, จาก