ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีให้คำปรึกษาแบบเผชิญความจริงและทฤษฎีบำบัดความคิดและพฤติกรรม (CBT) ต่อกรอบความคิดเติบโตและความเครียดของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ที่มีภาวะความเครียดสูง

Main Article Content

ณัฐนิช ทิตย์สีแสง
กาญจนวัลย์ ปรีชาสุชาติ
ดวงฤดี พ่วงแสง
ชคดี บุญเกษม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีเผชิญความจริงและทฤษฎีบำบัดความคิดและพฤติกรรมต่อกรอบความคิดเติบโตและความครียดของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ ที่มีภาวะความเครียดสูง กลุ่มตัวอย่าง คือนิสิต ชั้นปีที่ 3 คณะศึกษาศาสตร์ สาขาการศึกษา วิชาเอกจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว ที่มีภาวะความเครียดสูง จำนวน 7 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบวัดกรอบความคิดเติบโต แบบประเมินความเครียด และโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีเผชิญความจริงและทฤษฎีบำบัดความคิดและพฤติกรรมเพื่อพัฒนากรอบความคิดเติบโต โดยผู้วิจัยได้ทำการเก็บข้อมูล ก่อน (Pretest) และหลัง (Pretest) การให้คำปรึกษากลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลคะแนนกรอบความคิดเติบโตและคะแนนความเครียด โดยใช้ค่าสถิติ Wilcoxon Signed Ranks Test ผลการวิจัยพบว่า นิสิตกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีคะแนนกรอบความคิดเติบโตเพิ่มขึ้นหลังเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่ม คิดเป็นร้อยละ 71.43 เมื่อเทียบกับก่อนเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่ม แต่โปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มสามารถเพิ่มกรอบความคิดเติบโตของนิสิตกลุ่มนี้ได้อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 0.176) ในขณะที่ นิสิตกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 85.71 มีคะแนนความเครียดลดลง หลังเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่ม และโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มสามารถลดความเครียดของนิสิตกลุ่มนี้ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.042 (p < 0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่ม ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า การให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีเผชิญความจริง และทฤษฎีบำบัดความคิดและพฤติกรรมต่อการพัฒนากรอบความคิดเติบโตมีประสิทธิภาพในการลดความเครียด แต่สามารถพัฒนากรอบความคิดเติบโตได้อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

Article Details

How to Cite
ทิตย์สีแสง ณ. ., ปรีชาสุชาติ ก. ., พ่วงแสง ด. ., & บุญเกษม ช. . (2025). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีให้คำปรึกษาแบบเผชิญความจริงและทฤษฎีบำบัดความคิดและพฤติกรรม (CBT) ต่อกรอบความคิดเติบโตและความเครียดของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ที่มีภาวะความเครียดสูง. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 8(5), 193–205. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/JSSD/article/view/7938
บท
บทความวิจัย

References

กนกวรรณ แสงซื่อ และคณะ. (2567). การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบออนไลน์ตามทฤษฎีเผชิญความจริง ต่อความเครียดสำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 8(2), 224-236.

คณิติน จรโคกกรวด และลักขณา สริวัฒน์. (2564). ผลของการให้การปรึกษารายบุคคลแบบออนไลน์ตามทฤษฎีการปรับความคิดและพฤติกรรมเพื่อลดความเครียด. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

จิตตินันท์ บุญสถิรกุล และคาลอส บุญสุภา. (2567). การพัฒนากรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นทางจิตใจ เมื่อเผชิญปัญหา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 12(3), 1230-1240.

ดลณชา อิสริยภานันท์ และนวลใย พิศชาติ. (2564). ความเครียดและการจัดการความเครียดของนักศึกษาใหม่คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยชินวัตร. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลอุดรธานี, 29(3), 371-378.

ปวีณา อ่อนใจเอื้อ. (2562). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างกรอบความคิดแบบเจริญเติบโตของนิสิตสาขา วิชาชีพครู. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 18(2), 21-30.

มานิกา วิเศษสาธร และคณะ. (2565). การพัฒนาแบบวัด GROWTH MINDSET สำหรับครูผู้สอนวิทยาการคำนวณ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(2), 232-247.

มุทิตา อดทน และคณะ. (2561). ผลของโปรแกรมการพัฒนากรอบความคิดเติบโตในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา สมอง หัวใจ และการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยบูรพา.

เมษา นวลศรี และกุลชาติ พันธุวรกุล. (2566). การศึกษากรอบความคิดแบบเติบโตของนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 13(3), 15-26.

ศรัญญู พงศ์ประเสริฐสิน และคณะ. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของชุดความคิดแบบเติบโต สำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(3), 161-175.

ศักดิ์ชัย จันทะแสง. (2567). การประยุกต์ใช้สถิตินอนพาราเมตริกสำหรับการวิจัย. Mahidol R2R e-Journal, 11(2), 12-26.

สุพิน ใจแก้ว. (2563). การพัฒนาชุดฝึกอบรมเสริมสร้างกรอบความคิดเติบโตนักศึกษาคณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(11), 348-360.

สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล และคณะ. (2540). การสร้างแบบวัดความเครียดสวนปรุง. วารสารจิตเวชวิทยาสาร, 13(3), 1-20.

อัฐฉญา แพทย์ศาสตร์ และหทัยชนก อินลบ. (2566). การพัฒนาโปรแกรมการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการต่อการเสริมสร้างกรอบความคิดแบบเติบโตของนักศึกษาคณะครุศาสตร์. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 17(1), 110-119.

Corey, G. (2005). Theory & Practice of Counseling & Psychotherapy. (7th ed.). California: Thomson Brooks/Cole.

Corey, G. (2006). Groups: Process and Practice. (7th ed.). California: Wadsworth.

Dweck, C. S. (2012). Mindsets and Human Nature: Promoting Change in the Middle East, the Schoolyard, the Racial Divide, and Willpower. American Psychologist, 67(8), 614-622.

Meyer, H. & Stutts, L. (2024). The Effect of Mindset Interventions on Stress and Academic Motivation in College Students. Innovative Higher Education, 49(4), 783-798.

Nwadi, C. L. et al. (2025). Impact of cognitive-behavioral therapy and mindfulness-based stress reduction in mitigating test anxiety and enhancing academic achievement among vocational education students at Nigerian universities. BMC Medical Education, 25(1), 1-19.