CREATIVE LEADERSHIP OF SCHOOL ADMINISTRATORS AFFECTING THE EFFECTIVENESS OF ACADEMIC MANAGEMENT IN THE ERA OF ARTIFICIAL INTELLIGENCE (AI) IN SCHOOLS UNDER THE SECONDARY EDUCATION SERVICE AREA OFFICE CHONBURI RAYONG
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of the research were to 1) Study the level of creative leadership of school administrators, 2) Study the level of effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence, 3) Examine the relationship between the creative leadership of school administrators and the effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence, and 4) Explore the impact of the creative leadership of school administrators on the effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence under the Chonburi-Rayong Secondary Educational Service Area Office. This is a quantitative study, with a population comprising administrators and civil servant teachers and a sample group of 357 teachers. The sample size was determined using Krejcie and Morgan's sample size table. The research instrument was a questionnaire with a 5-point Likert scale, divided into two parts: Part 1 focused on the creative leadership of school administrators, with a reliability coefficient of 0.96, and Part 2 focused on the effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence, also with a reliability coefficient of 0.98. The data were analyzed using mean, standard deviation, Pearson correlation coefficient, and multiple regression analysis. The results of the research showed that 1) The overall level of creative leadership of school administrators was high, 2) The overall level of the effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence was high, 3) The creative leadership of school administrators had a high positive correlation with the effectiveness of academic administration, with statistical significance at the 0.05 level, and 4) The creative leadership of school administrators significantly affected the effectiveness of academic administration in the era of artificial intelligence, with statistical significance at the 0.05 level, predicting 54.00 percent, of the variance in the effectiveness of academic administration. The predictive equation in raw scores: = 0.826 + 0.355 (X1) - 0.158 (X2) + 0.172 (X3) + 0.430 (X4), and in the form of standard scores: Ẑy = 0.303 (X1) - 0.161 (X2) + 0.185 (X3) + 0.417 (X4).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษฎา ไกรสุริยวงศ์ และสายรุ้ง บุบผาพันธ์. (2567). การบริหารจัดการองค์กรด้วยปัญญาประดิษฐ์แห่งโลกเสมือนจริง. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 7(3), 397-411.
จรัญญา ทองวิเศษ และคณะ. (2567). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลการบริหารงานวิชการ โรงเรียนเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรม จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการมหาวิทยาภัฏศรีสะเกษ, 18(1), 122-137.
ฐาปนันท์ กันยา และพรทิพย์ สุริยาชัยวัฒนะ. (2558). การบริหารงานวิชาการกับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(2), 101-110.
ตัทธิตา ติ่งต่ำ และคณะ. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารกับประสิทธิผล ในการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษา ตามการรับรู้ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 12. วารนาคบุตรปริทรรศน์, 8(2), 46-58.
นุจรินทร์ สายพิณ และคณะ. (2567). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ในพื้นที่นำร่องนวัตกรรมการศึกษา จังหวัดระยอง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(10), 11-10.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวิริยาสาส์น.
ปกรณ์ ประจันบาน. (2555). สถิติขั้นสูงสำหรับการวิจัยและประเมิน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.
เพชรา กิติศรีวรพันธุ์ และคณะ. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างการนิเทศภายในกับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน ที่เปิดสอนช่วงชั้นที่ 3 - 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครพนม เขต 2. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 1(2), 77-82.
มณีรัตน์ จันทรา และคณะ. (2566). ภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อคุณธรรม และความโปร่งใสในการดำเนินงานของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(12), 120-129.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง. (2565). สรุปข้อมูลทางการศึกษาสำนักงานการศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง ปีการศึกษา 2565. ชลบุรี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). AI เพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุดาว เลิศวิสุทธิไพบูลย์. (2564). เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์กับงานการยศาสตร์. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ, 14(1), 1-2.
สุภาพรณ์ พิลาดรัมย์ และคณะ. (2557). การศึกษาประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการในโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัยและพัฒนาสังคม, 9(1), 41-49.
อนุสรณ์ สุทธหลวง และคณะ. (2565). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 19(86), 106-122.
อารีรัตน์ เพ็งสีแสง และคณะ. (2558). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาตามการรับรู้ของครูที่ส่งผลต่อความเป็นครูมืออาชีพในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 38(4), 101-109.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing. (5th ed.). New York: Harper.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1993). A Technique for the Measurement of Attitude. Chicago: Rand Mc Nally.