DEVELOPMENT OF COMPETENCE OF BASIC EDUCATION ADMINISTRATORS IN THE DIGITAL ERA THE SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE NAKHON RATCHASIMA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the competence and development guidelines for basic education administrators in the digital age under the Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office. This research utilized a mixed-method approach. The sample consisted of 136 administrators under the Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office 5. The sample size was determined according to Krejci and Morgan's table, using stratified random sampling. The instruments used were questionnaires and interviews. The statistics used were means, standard deviations, and content analysis. The results revealed that 1) the overall competence of basic education administrators in the digital age was at a high level. 2) The development guidelines for basic education administrators' competence in the digital age were as follows: 1) Core competence: It was found that administrators led the organization to grow and respond to technological and social changes. They possessed in-depth knowledge of digital, innovation, and data management, and skills in effectively using technology in school administration. 2) Functional competence: It was found that administrators were able to manage schools in a rapidly changing environment, especially in information technology. They continuously adapted and developed new skills. 3) Personal competence: It was found that administrators were able to adapt to new technologies and analyze data. and the use of digital tools for effective decision making, and having determination and enthusiasm in developing and solving problems to lead educational institutions to success in the digital age, and 4) administrative competence, it was found that educational administrators use technology to plan strategies and implement changes in the administration of educational institutions effectively in order to develop education to keep up with the needs of society in the digital age.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ฉวีวรรณ ฉัตรวิไล. (2560). สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการดำเนินการตามมาตรฐานเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เขต 6 จังหวัดฉะเชิงเทรา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
นัจภัค บูชาพิพม์. (2560). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาสู่การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ปุณณิฐฐา มาเชค. (2565). การบริหารองค์กรทางการศึกษาในยุคดิจิทัล. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ภานุวัฒน์ สิงห์หาญ. (2558). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อสนับสนุนการบริหารจัดการและการบริการการศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2549). หลักเกณฑ์และวิธีการพัฒนาข้าราชการครูฯ ให้มีหรือเลื่อนเป็นวิทยฐานะชำนาญการพิเศษและเชี่ยวชาญ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological test (5th ed.). New York: Harper Collins.
Gurr, D. (2006). The impact of Information and Communication Technology on the Work of School Principals. New York: Prentice-Hall.
Krejcie, R. V. & Morgan D. W. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1967). "The Method of Constructing an Attitude Scale", Reading in Attitude Theory and Measurement Fishbeie, Matin, Ed. New York: Wiley & Son.
