FACEBOOK USAGE IN THE ELECTION CAMPAIGN FOR MAYOR OF THUNG SONG TOWN MUNICIPALITY BY “YOUNG LIONS” TEAM
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to study the usage of Facebook as a campaign tool in the mayoral election of Thung Song Municipality by the “Young Lion” team, focusing on 1) the concept of Facebook utilization and 2) the principles guiding its use. Employing a qualitative research methodology, data were collected through in-depth interviews and participant observation. The key informants consisted of 20 purposively selected individuals directly involved in the usage of Facebook for electoral campaigning and who possessed expertise in campaign planning and operational execution. The main research instrument was a structured in-depth interview guide, and data were analyzed using thematic analysis. The findings revealed that: 1) The concept of using Facebook as a tool for building the political identity and image of the “Singha Num” team emphasizes interactive communication, providing opportunities for public participation and rapid engagement. It involves the use of targeted advertising, the design of content that stimulates engagement through video clips, hashtags, and online activities, and the communication of policies and performance through images, videos, and narratives shared by voters and candidates. In addition, Facebook is also utilized as a platform for responding to accusations and addressing public criticisms. 2) The principles of using Facebook in election campaigns are based on systematic planning, unity, and effectiveness, employing clear information-oriented communication, persuasive strategies, participation-building, and targeted communication. These principles also include candidate image construction and the management of accusations arising from political attacks. Various techniques are used to enhance engagement, such as open-ended questions, hashtags, online activities, and live streaming. In terms of political behavior change, the focus is on providing knowledge, shaping attitudes, and promoting participation, under the principles of sincerity, transparency, and respect for citizens’ rights.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทรงชัย วงษ์วัชรดำรง. (3 พ.ค. 2568). การใช้เฟซบุ๊กเพื่อการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้งของทีมสิงห์หนุ่ม. (วิทยาธร ท่อแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
มานิตย์ อัครเลิศ. (2565). เฟซบุ๊กกับการเลือกตั้งนายกเทศมนตรี: รูปแบบการใช้งานและผลต่อพฤติกรรมของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง. วารสารรัฐศาสตร์และการปกครองท้องถิ่น, 12(1), 87-104.
ศุภมิตร ปิติพัฒน์. (2566). การเมืองท้องถิ่นในโลกดิจิทัล. เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาการปกครองท้องถิ่นมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สราวุธ รุ่งสว่าง. (2565). การใช้เฟซบุ๊กในการสื่อสารทางการเมืองระดับท้องถิ่น. วารสารรัฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 13(1), 35-58.
สายใจ ศิริโพธิ์. (2566). การสื่อสารทางการเมืองในโลกดิจิทัล: กรณีศึกษาเฟซบุ๊กกับการสร้างภาพลักษณ์ผู้สมัครเลือกตั้งท้องถิ่น. วารสารนิเทศศาสตร์, 41(2), 55-72.
สุรีรัตน์ อินทร์แก้ว. (2566). อิทธิพลของเนื้อหาบนเฟซบุ๊กต่อการตัดสินใจเลือกตั้งของประชาชนในระดับท้องถิ่น. วารสารนิเทศศาสตร์และสังคม, 5(2), 89-105.
Chadwick, A. (2013). The Hybrid Media System: Politics and Power. Oxford: Oxford UniversityPress.
Coombs, W. T. (2019). Ongoing Crisis Communication: Planning, Managing, and Responding. (5th ed.). Washington DC: Sage Publications.
Enli, G. & Skogerbø, E. (2013). Personalized Campaigns in Party-Centred Politics: Twitterand Facebook as Arenas for Political Communication. Information, Communication & Society, 16(5), 757-774.
Enli, G. (2023). Social Media Personalization and Political Communication Strategies. Journalof Digital Politics, 15(1), 1-19.
Graham, T. et al. (2019). Between Broadcasting Political Messages and Interactive Communication. Journalism Studies, 20(6), 782-801.
Hestres, L. E. et al. (2023). Digital Campaigning and Democracy: Political Communication in the Era of Social Media. Oxford: Oxford University Press.
Jungherr, A. (2022). Digital Campaigning and the Dynamics of Political Communication. Cambridge: Cambridge University Press.
Klinger, U. & Svensson, J.(2015). The Emergence of Network Media Logic in PoliticalCommunication. New Media & Society, 17(8), 1241-1257.
Langer, A. I. (2010). The Politicization of Private Persona: Exceptional Leaders or The New Rule. The International Journal of Press/Politics, 15(1), 60-76.
McNair, B. (2018). An Introduction to Political Communication. New York: Routledge.
Newman, B. I. (2022). Political Marketing in the Digital Age. Oxfordshire: Routledge.
Skogerbø, E. & Krumsvik, A. H. (2023). Interactive Electioneering: Social Media in ModernCampaigns. Journal of Political Communication, 40(2), 156-174.
Skoric, M. M. et al. (2023). Digital Campaigning and Voter Engagement in Local Elections. Journal of Political Marketing, 22(1), 35-52.
Stier, S. et al. (2021). Political Campaigning on Facebook. Political Communication, 38(3), 297-323.
Tucker, J. A. et al. (2022). Social Media, Political Polarization, and Political Disinformation: A Review of the Scientific Literature. Political Communication, 39(2), 207-228.
Vaccari, C. & Valeriani, A. (2022). Digital Politics in Western Democracies: A ComparativeStudy. Oxford: Oxford University Press.
