การใช้เฟซบุ๊กเพื่อการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้ง นายกเทศมนตรีเมืองทุ่งสงของทีมสิงห์หนุ่ม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้เฟซบุ๊กเพื่อการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีเมืองทุ่งสงของทีมสิงห์หนุ่มเกี่ยวกับ 1) แนวคิดการใช้เฟซบุ๊ก 2) หลักการใช้เฟซบุ๊ก เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตแบบมีส่วนร่วม เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลหลักที่เป็นผู้มีเกี่ยวข้องโดยตรงในการใช้เฟซบุ๊กเพื่อการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้งที่มีความเชี่ยวชาญการวางแผนและปฏิบัติการหาเสียงเลือกตั้ง เลือกแบบเจาะจง รวม 20 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสร้างข้อสรุป ผลการศึกษาพบว่า 1) แนวคิดการใช้เฟซบุ๊กเป็นเครื่องมือในการสร้างตัวตนและภาพลักษณ์ทางการเมืองของทีมสิงห์หนุ่มโดยเน้นการสื่อสารเชิงโต้ตอบ เปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วม ปฏิสัมพันธ์ได้อย่างรวดเร็ว ใช้การโฆษณาเจาะกลุ่มเป้าหมายเฉพาะ ออกแบบเนื้อหาให้กระตุ้นการมีส่วนร่วมด้วยคลิป แฮชแท็ก และกิจกรรมออนไลน์ ใช้ในการสื่อสารนโยบายและผลงานผ่านภาพ วิดีโอ และเรื่องเล่าจากผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งและผู้สมัครรับเลือกตั้ง ใช้ในการแก้ข้อกล่าวหา 2) หลักการใช้เฟซบุ๊กในการหาเสียงเลือกตั้งยึดความเป็นระบบ เอกภาพ และประสิทธิผลด้วยรูปแบบการสื่อสารข้อมูลที่ชัดเจน การโน้มน้าวใจให้คล้อยตาม สร้างการมีส่วนร่วม สื่อสารแบบเจาะกลุ่ม สร้างภาพลักษณ์ผู้สมัคร และการจัดการข้อกล่าวหาจากการโจมตี โดยใช้เทคนิคหลากหลายเพื่อกระตุ้นการมีส่วนร่วมด้วยคำถามปลายเปิด แฮชแท็ก กิจกรรมออนไลน์ และการถ่ายทอดสด ด้านการเปลี่ยนพฤติกรรมทางการเมืองมุ่งให้ความรู้ ปรับทัศนคติ และส่งเสริมการมีส่วนร่วมภายใต้หลักความจริงใจ โปร่งใส และเคารพสิทธิประชาชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ทรงชัย วงษ์วัชรดำรง. (3 พ.ค. 2568). การใช้เฟซบุ๊กเพื่อการรณรงค์หาเสียงการเลือกตั้งของทีมสิงห์หนุ่ม. (วิทยาธร ท่อแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
มานิตย์ อัครเลิศ. (2565). เฟซบุ๊กกับการเลือกตั้งนายกเทศมนตรี: รูปแบบการใช้งานและผลต่อพฤติกรรมของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง. วารสารรัฐศาสตร์และการปกครองท้องถิ่น, 12(1), 87-104.
ศุภมิตร ปิติพัฒน์. (2566). การเมืองท้องถิ่นในโลกดิจิทัล. เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาการปกครองท้องถิ่นมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สราวุธ รุ่งสว่าง. (2565). การใช้เฟซบุ๊กในการสื่อสารทางการเมืองระดับท้องถิ่น. วารสารรัฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 13(1), 35-58.
สายใจ ศิริโพธิ์. (2566). การสื่อสารทางการเมืองในโลกดิจิทัล: กรณีศึกษาเฟซบุ๊กกับการสร้างภาพลักษณ์ผู้สมัครเลือกตั้งท้องถิ่น. วารสารนิเทศศาสตร์, 41(2), 55-72.
สุรีรัตน์ อินทร์แก้ว. (2566). อิทธิพลของเนื้อหาบนเฟซบุ๊กต่อการตัดสินใจเลือกตั้งของประชาชนในระดับท้องถิ่น. วารสารนิเทศศาสตร์และสังคม, 5(2), 89-105.
Chadwick, A. (2013). The Hybrid Media System: Politics and Power. Oxford: Oxford UniversityPress.
Coombs, W. T. (2019). Ongoing Crisis Communication: Planning, Managing, and Responding. (5th ed.). Washington DC: Sage Publications.
Enli, G. & Skogerbø, E. (2013). Personalized Campaigns in Party-Centred Politics: Twitterand Facebook as Arenas for Political Communication. Information, Communication & Society, 16(5), 757-774.
Enli, G. (2023). Social Media Personalization and Political Communication Strategies. Journalof Digital Politics, 15(1), 1-19.
Graham, T. et al. (2019). Between Broadcasting Political Messages and Interactive Communication. Journalism Studies, 20(6), 782-801.
Hestres, L. E. et al. (2023). Digital Campaigning and Democracy: Political Communication in the Era of Social Media. Oxford: Oxford University Press.
Jungherr, A. (2022). Digital Campaigning and the Dynamics of Political Communication. Cambridge: Cambridge University Press.
Klinger, U. & Svensson, J.(2015). The Emergence of Network Media Logic in PoliticalCommunication. New Media & Society, 17(8), 1241-1257.
Langer, A. I. (2010). The Politicization of Private Persona: Exceptional Leaders or The New Rule. The International Journal of Press/Politics, 15(1), 60-76.
McNair, B. (2018). An Introduction to Political Communication. New York: Routledge.
Newman, B. I. (2022). Political Marketing in the Digital Age. Oxfordshire: Routledge.
Skogerbø, E. & Krumsvik, A. H. (2023). Interactive Electioneering: Social Media in ModernCampaigns. Journal of Political Communication, 40(2), 156-174.
Skoric, M. M. et al. (2023). Digital Campaigning and Voter Engagement in Local Elections. Journal of Political Marketing, 22(1), 35-52.
Stier, S. et al. (2021). Political Campaigning on Facebook. Political Communication, 38(3), 297-323.
Tucker, J. A. et al. (2022). Social Media, Political Polarization, and Political Disinformation: A Review of the Scientific Literature. Political Communication, 39(2), 207-228.
Vaccari, C. & Valeriani, A. (2022). Digital Politics in Western Democracies: A ComparativeStudy. Oxford: Oxford University Press.
