ระบบการจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนภาครัฐ System of Positions and Government Compensation
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับระบบการจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนภาครัฐ และเพื่อเสนอแนะแนวทางเกี่ยวกับระบบการจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนภาครัฐ ประเทศไทยได้นำระบบจำแนกตำแหน่งตามลักษณะหน้าที่ความรับผิดชอบ (Position Classification System) มาใช้ในการบริหารงานบุคคล สำหรับราชการพลเรือนไทยครั้งแรกในปี พ.ศ. 2518 แทนระบบตำแหน่งตามชั้นยศ (Rank Classification) ต่อมาในปี พ.ศ. 2535 ได้ประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการ พ.ศ.2535 แต่ยังคงจำแนกตำแหน่งไว้ และปรับปรุงแก้ไขสาระสำคัญบางส่วนให้เหมาะสมยิ่งขึ้น จากการปรับปรุงระบบจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนใหม่ก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งต่อประชาชน ภาครัฐหรือรัฐบาล และข้าราชการ ประกอบด้วย 1) ประชาชน 2) ภาครัฐหรือรัฐบาล และ 3) ข้าราชการ ทั้งนี้การพัฒนาประเทศหรือองค์กรจึงมีความสำคัญ และความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยบุคลากรที่เป็นกลไกสำคัญในการขับเคลื่อน ดังนั้นการบริหารทรัพยากรบุคคล โดยระบบจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนภาครัฐจึงมีความสำคัญเพื่อให้บุคคลากรตรงกับงานและเกิดขวัญกำลังใจ โดยผู้เขียนได้นำแนวคิดของตัวแบบของมิชิแกน (Michigan Model of HRM) เพื่อใช้ในการวิเคราะห์เกี่ยวกับการบริหารทรัพยยากรบุคคล ประกอบด้วย 1) การวิเคราะห์และออกแบบงาน 2) การวางแผนบุคลากร 3) การสรรหาและคัดเลือกบุคคลากร 4) การประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร 5) การบริหารค่าตอบแทน และ 6) การบริหารความก้าวหน้า เพื่อเป็นการเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรบุคคลโดยเฉพาะระบบจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนภาครัฐ เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการบริหารงานของภาครัฐเป็นสำคัญ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กาญจนา เฉลิมพงษ์ และคณะ. ( ม.ม.ป.). ระบบจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนใหม่. (ม.ม.พ.).
เกริกยศ ชลายนเดชะ. (2549). การนำกลยุทธ์ไปสู่การปฏิบัติ. การวางแผนกลยุทธ์และการพัฒนาคุณภาพบริการของโรงพยาบาล (หน่วยที่ 9 น. 1-76). นนทบุรี: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กัลยาณีเสนาสุ. (2560). การบริหารค่าตอบแทนเชิงกลยุทธ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
จตุรงค์ ศรีวงษวรรณะ. (2558). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
คํานาย อภิปรัชญาสกุล. (2557). การบริหารทรัพยากรบุคคล (Human Resource Management). กรุงเทพฯ: โฟกัสมีเดีย แอนด์พับลิชซิ่ง.
นิทัศน์ ศิริโชติรัตน์. (2559). หลักการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เดชา เดชะวัฒนไพศาล.(2559).การจัดการทรัพยกรบุคคล พื้นฐานแนวคิดเพื่อการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดาวิษา ศรีธัญรัตน์.(2562). ระบบงานทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อการพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์สถาบัน บัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ธงชัย สันติวงษ์. (2543). กลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2562). องค์การแห่งความรู้จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: แซทโฟร์ พริ้นติ้ง.
พงศ์นที คงถาวร, ผัสสพรรณ ถนอมพงษ์ชาติ และจุไรรัตน์ สุดรุ่ง.(2564). แนวทางการจัดการและพัฒนาบุคลากรสายสนับสนุนการศึกษาเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพ การสอนของครูในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น,4(2):76-96.
ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 92. วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2518: หน้า 1-78.
วรรธนศม เมฆสุวรรณ และเอกสิทธิ์ สนามทอง.(2564). รูปแบบการพัฒนาองค์กรเชิงกลยุทธ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงสำหรับองค์กรธุรกิจเอกชนในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ.6(4).
ศักดิพันธ์ ตันวิมลรัตน์. (2557). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษา แนวคิด ทฤษฎีและบทบัญญัติทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal. 7(3).
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ (2545). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ. ไดมอนด์ อิน บิส ซิเนสเวิลด์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, สมชาย หิรัญกิตติ และธนวรรช ตั้งสินทรัพย์ศิริ.(2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ไดมอนด์ อิน บิสซิเนสเวิลด์.
ศิวลีย์ สิริโรจน์บริรักษ์. (2556). ระบบการจำแนกตำแหน่งและค่าตอบแทนในการบริหารทรัพยากรบุคคลแนวใหม่ (Multi Classification Scheme) กับแรงจูงใจในการปฏิบัติงาน. วารสารวิทยบริการ.28(1),123-143.
สุชาติ ณ หนองคาย. (2558). เครื่องมือในการจัดการเชิงกลยุทธ์ในการพัฒนาสุขภาพ. ในเอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ในการพัฒนาสุขภาพ (หน่วยที่ 7, น. 1-35). นนทบุรี: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาวิทยาลับสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2552). รายงานการวจิยเรื่องระเบียบข้าราชการในอนาคต: ระบบบริหารทรัพยากรบุคคลที่รองรับคุณลักษณะของข้าราชการในทศวรรษหน้า. นนทบุรี.
Arthur, D. (2015). Fundamentals of Human Resources Management: A Practical Guide for Today’s HR Professional (5 ed.). AMA Self-Study.
Chester, I. Barnard. (1970). The Function of Executive. Cambridge, Massachusetts: Harvard University.
Herbert, Hicks G. (1972). The Management of Organization: A Systems and Human Resources Approach. 12nd ed. New York. : Appletion-Century-Crofts.
Herbert G. Hicks, 1977). The Management of Organization: A Systems and Human Resources Approach. New York: McGraw-Hill.
Joseph M. P. (2015). Human Resource Management: A Dynamic Approach. Laxmi Publications Pvt Ltd.
Ntabeni-Bhebe, F. (2019). Global Human Resources Management. Society Publishing.