บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบล ค้อเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร

Main Article Content

พระสุเทพ สีลโสภิโต/พราหมนัส
ทองหมุน น้อยนนท์

บทคัดย่อ

          วัตถุประสงค์ในการวิจัยครั้งนี้คือ 1) เพื่อศึกษาระดับบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชนในเขตพื้นที่ตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธร  2) เพื่อเปรียบเทียบบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธร และ 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการส่งเสริมบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธร ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ พระสงฆ์ที่อยู่ในเขตตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธร จำนวน 200 รูป กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 200 คน ผลการวิจัยพบว่า  1) พระสงฆ์ในเขตตำบลค้อเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร มีระดับบทบาทในการพัฒนาชุมชนโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชนด้านสาธารณสุข อยู่ในระดับน้อย นอกจากนั้นอยู่ในระดับปานกลาง 2) ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธรที่มีอายุ ระดับการศึกษา อายุพรรษา ตำแหน่งทางสงฆ์ และระยะเวลาที่จำพรรษาภายในวัดปัจจุบันต่างกัน พบว่า มีทัศนะต่อบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชนไม่แตกต่างกันในทางสถิติแต่อย่างใด 3) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับบทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบลค้อเหนือ จังหวัดยโสธร ได้แก่ คณะสงฆ์ร่วมกับสำนักงานพระพุทธศาสนาประจำจังหวัดควรจัดให้มีการอบรมหลักสูตรการบริหารจัดการวัดและชุมชนให้กับพระสงฆ์ในเชิงปฏิบัติการ เพื่อให้มีความรู้ความชำนาญอย่างน้อยทุก 3 เดือนและควรมีการทบทวนนโยบายของคณะสงฆ์ใหม่ ในฐานะที่พระสงฆ์ที่อยู่ในท้องถิ่นจะมีมาตรการใดในการพัฒนาชุมชนได้มากที่สุด เพื่อช่วยเหลือชุมชนให้มีความผาสุกตลอดไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สีลโสภิโต/พราหมนัส พ. . ., & น้อยนนท์ ท. . (2020). บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน: กรณีศึกษาตำบล ค้อเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 2(1), 72–86. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/672
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกษมศักดิ์ วรสกฺโข. (2553). บทบาทพระสังฆาธิการในการบริหารกิจการคณะสงฆ์ ศึกษาเฉพาะกรณี อำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต(การบริหารจัดการคณะสงฆ์), มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

คูณ โทขันธ์. (2545). พุทธศาสนากับสังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

โคจิ โนสุ. (2530). บทบาทของพระสงฆ์ทีมีต่อการพัฒนาสังคม : ศึกษาเฉพาะกรณีในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สุวีริยสาสน์.

พระครูพิศิษฏ์ ประชานาถ. (นนฺทิโย ประยูร). (2560) . บทบาทการพัฒนาชุมชนของวัดอินทาราม อำเภออัม พวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. คณะสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุวรรณ วรการ. (2553). บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนในจังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธบัณฑิต, วิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย : กรุงเทพมหานคร.

พระมหากิตติ สุจิตฺโต (สร้อยมาลา). (2556). บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนในทัศนะของประชาชน

ในเขตอำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

พระมหาธีราวุฒิ บุญมา. (2554). บทบาทในการพัฒนาชุมชนของพระสงฆ์ตำบลเชิงดอยอำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. รัฐศาสตรมหาบัณฑิต (การเมืองและการปกครอง). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ : เชียงใหม่

พระมหารัตนพล ก้านเพชร (รตนพโล). (2545). บทบาทพระสงฆ์ต่อการสร้างชุมชนเข้มแข็ง:ศึกษาเฉพาะกรณีพระสงฆ์กลุ่มสหธรรมเพื่อการพัฒนาในจังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรหาบัณฑิตสาขาไทยคดีศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.

พระมหาสังเวียร ปญฺญาธโร. (2550). บทบาทของพระสงฆ์ในการนำหลักพุทธธรรมมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน : กรณีศึกษาพระครูสุภาจารวัฒน์” วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (พระพุทธศาสนา). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พระมหาอนุชา สิริวณฺโณ (พละกุล). (2556). การศึกษาพระสงฆ์กับการพัฒนาท้องถิ่น : กรณีศึกษาวัดเทพปูรณาราม ตำบลท่าพระ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. (การบริหารการพัฒนาสังคม). คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

พระศักดิ์ชัย อ่อนหาดพอ. (2551). บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาสังคม : กรณีศึกษาพระราชพิพัฒนาภรณ์(ชูชาติ กณฺตวณฺโณ) เจ้าอาวาสวัดท่าไทร ตําบลท่าทองใหม่ อําเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา นครศรีธรรมราช : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

พระสมนึก อนันตวรวงศ์. (2540). สถาบันสงฆ์กับการพัฒนาในอนาคตตามทัศนะของพระผู้นำทางด้านวิชาการ. วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระอดุลย์ กุสลจิตฺโต. (2561). บทบาทของพระสังฆาธิการที่มีต่อการปกครองคณะสงฆ์ ในเขตการปกครอง จังหวัดเลย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. Vol 13 No 43 (2018) : มกราคม – มีนาคม 2561.

พินิจ ลาภธนานนท์. (2529). บทบาทพระสงฆ์ในการพัฒนาชนบท. กรุงเทพมหานคร :สถาบันวิจัยสังคมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มาณี ไชยธีรานุวัฒศิริ. (2541). รายงานการวิจัยบทบาทพระสงฆ์ในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร: คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล.

ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2545). จิตวิทยาสังคม : ทฤษฏีและปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์สุวีริยา สาส์น.

สมบูรณ์ สุขสําราญ.(2530). การพัฒนาตามแนวพุทธ : กรณีศึกษาพระสงฆ์นักพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพิมพ์สวย จำกัด.

สุพัตรา ยอดสุรางค์. (2558). บทบาทของคณะกรรมการชุมชนในการพัฒนาชุมชนแออัด : กรณีศึกษา ชุมชนซอยสมบูรณ์พัฒนา 2 เขตดินแดง : กรุงเทพมหานคร.

สุลักษณ์ ศิวรักษ์. (2524). ศาสนากับสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร : พาสิโก.

อภิชัย พันธเสน. (2539). พัฒนาชนบทไทย : สมุทัยและมรรค ตอนที่ 1 : แนวคิด ทฤษฎี และภาพรวมของการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร : อมรินทร์บุ๊คเซ็นเตอร์.