การมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง กรณีศึกษา: กลุ่มทอผ้า อำเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ The Participate in the Add Value to Products for the Development of self-reliant Community Enterprises: A Case study of Khonsawan District, Chaiyaphum Province

Main Article Content

ธรรมรัตน์ โรมแพน
ธนิกานต์ ศรีจันทร์
อินทุราภรณ์ อินทรประจบ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1. ระดับความรู้ความเข้าใจที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง 2. ระดับของการมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง 3. ปัญหาและแนวทางแก้ไขการมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง ประชากรและกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางของ Krejcie & Morgan ได้จำนวนกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 248 คน


          ผลการวิจัย พบว่า 1. การมีความรู้ความเข้าใจในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง พบว่า ประชาชนกลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอผ้ามีความรู้ความเข้าใจในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง ตอบถูกร้อยละ 97.17 และข้อที่ถามว่า มีของแถม ตอบผิดร้อยละ 13.30 2. ระดับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง พบว่า ประชาชนกลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอผ้ามีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเองโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (= 2.67) เมื่อพิจารณารายข้อพบว่า ประเด็นที่กลุ่มตัวอย่างมีส่วนร่วมมากที่สุด ท่านได้รับประโยชน์จากการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ผ้าทอมือทำให้มีอาชีพเพื่อเพิ่มรายได้แก่ครอบครัว (= = 3.55) รองลงมาคือ ท่านได้รับประโยชน์จากการมีความรู้ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ผ้าทอมือมากขึ้น (= 3.46) และที่มีส่วนร่วมน้อยที่สุดคือ ท่านมีส่วนร่วมในการติดตามและตรวจสอบของผู้นำ และคณะกรรมการในการปฏิบัติงานของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนของท่าน (= 2.06) 3. ความคิดเห็นที่มีต่อปัญหาและแนวทางแก้ไขการมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรสร้างความเข้มแข็งของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนมากขึ้น และเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้าไปมีส่วนร่วมในการกำหนดทิศทางแผนในการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อเพิ่มมูลค่าสินค้า

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โรมแพน ธ., ศรีจันทร์ ธ., & อินทรประจบ อ. (2025). การมีส่วนร่วมในการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ต่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนพึ่งตนเอง กรณีศึกษา: กลุ่มทอผ้า อำเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ: The Participate in the Add Value to Products for the Development of self-reliant Community Enterprises: A Case study of Khonsawan District, Chaiyaphum Province. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 7(1), 259–268. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/7025
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์. (2543). วิถีใหม่แห่งการพัฒนา: วิธีวิทยาศึกษาสังคมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประเวศ วะสี. (2547). ภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตสถาน.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2529). บ้านกับเมือง. กรุงเทพฯ: รุ่งเรือง.

พรทิพย์ สุขวัฒนาพร. (2548). การศึกษาเรื่องความคิดเห็นของผู้อยู่อาศัยต่อรูปแบบบริหารจัดการอาคารชุดที่ไม่ใช่นิติบุคคลอาคารชุด: กรณีศึกษา อาคารชุดโครงการเคหะชุมชนดินแดง 12 ชั้น การเคหะแห่งชาติ.ภาคนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

วารุณี สุนทรเจริญนนท์. (2557). สร้างผลิตภัณฑ์หรือบริการสร้างสรรค์ไม่ยากอย่างที่คิด. สืบค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2567 จาก

http://www.amexteam.com/resources/helper/editor/upload/knowledge/01/1_.pdf.

Bloom, B. S., Hastings, T. J., & Madaus, G. F. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. New York: McGraw-Hill Book Company Inc.

Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1977). Rural participation: Concepts and measures for project design, implementation and evaluation. In Rural Development Monograph (No. 2). The Rural Development Committee, Center for International Studies, Cornell University.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.