รูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการมีคุณธรรมและจริยธรรมของนักการเมืองท้องถิ่น อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด A Model for Promoting Moral and Ethical Behavior Among Local Politicians in Thawat Buri District, Roi Et Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัย เรื่อง รูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการมีคุณธรรมและจริยธรรมของนักการเมืองท้องถิ่น อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับและปัจจัยที่มีผลต่อคุณธรรมจริยธรรมของนักการเมืองท้องถิ่น รวมถึงพัฒนารูปแบบและประเมินความเหมาะสมของรูปแบบดังกล่าว โดยใช้กลุ่มตัวอย่างนักการเมืองท้องถิ่นจำนวน 218 คน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 12 คน ผลการวิจัยพบว่า ระดับคุณธรรมจริยธรรมของนักการเมืองท้องถิ่นอยู่ในระดับมาก (= 3.63) และพบว่าปัจจัยทั้ง 10 ด้านสามารถพยากรณ์คุณธรรมจริยธรรมได้ถึงร้อยละ 77.30 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สำหรับรูปแบบการเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรม แบ่งออกเป็น 2 ส่วนหลัก ได้แก่ 1) การสร้างจิตสำนึกภายในจิตใจ เช่น การอบรมบ่มนิสัย การส่งเสริมความซื่อสัตย์สุจริต และการมีแบบอย่างที่ดีทางจริยธรรม และ 2) การบูรณาการหลักธรรมทางพุทธศาสนา เช่น การใช้หลักธรรมเสริมสร้างความเมตตา การมีจิตใจสงบ และการยึดมั่นในความเสียสละเพื่อส่วนรวม โดยผลการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญพบว่า รูปแบบดังกล่าวมีความเหมาะสมในระดับมากในทุกด้าน โดยเฉพาะด้านความถูกต้องและความเป็นไปได้ จึงสามารถนำไปใช้ในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของนักการเมืองท้องถิ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ.
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม. (2553). ธรรมภิบาลท้องถิ่นว่าด้วยการมีส่วนร่วมและความโปร่งใส. กรุงเทพฯ: มิสเตอร์ก็อบปี้.
โกวิทย์ พวงงาม.(2559). การทุจริตคอรัปชั่นในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มาตรการและกลไกการป้องกัน.สืบค้นเมื่อ 30 สิงหาคม 2567 จาก http://kpi.ac.th/media/pdf/M7_122.pdf.
จิราพร บาริศรี, เจนรบ พละเดช, ผ่องพรรณ มุริกานนท์. (2566). ปัจจัยเชิงสาเหตุของการทุจริตในภาครัฐของจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารการบริหารจัดการและนวัตกรรมท้องถิ่น, 5(5), 83-90.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มาลี สืบกระแส. (2552). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา.วิทยานิพนธ์ปริญญา, ปร.ด. การบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.
ณัฐศักดิ์ จันทร์ผล. (2552). การพัฒนารูปแบบการบริหารวิชาการในการจัดการศึกษาปฐมวัยของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.
พัชรี ปิยภัณฑ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
พระสมุห์ประสิทธิ์ ปสิทฺธิโก (แสนด้วง). (2560). การส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. หลักสูตรปริญญาพุทธศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยุวดี สุดสายเนตร. (2562). แนวทางการบริหารงานบุคคลตามแบบแผนพฤติกรรมตามจรรยาบรรณ วิชาชีพผู้บริหารสถานศึกษา ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
รังสรรค์ สิงห์เลิศ.(2551).ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาวสารคาม.
โรงเรียนทุ่งคาพิทยาคาร. (ออนไลน์). ความหมายของคุณธรรมเเละจริยธรรม. สืบค้นเมื่อ 30 สิงหาคม 2567 จาก http://www.thungka.ac.th/datashow_67396.
สำราญ มีแจ้ง. (2557). สถิติขั้นสูงสำหรับการวิจัย : ทฤษฎีและปฎิบัติ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสาวรีย์ แสงจันทร์. (2562). การปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
อนิสา กอมะ. (2565). แนวทางการส่งเสริมจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 2. หลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์. อุตรดิตถ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
