การพัฒนาทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบในงานทัศนศิลป์ ของนักศึกษาสาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย เพื่อใช้เป็นสื่อการสอนในสถานศึกษา
คำสำคัญ:
การพัฒนา, ทักษะ, ภาพประกอบ, ทัศนศิลป์บทคัดย่อ
ภาพประกอบมีความสำคัญต่อการพัฒนาสื่อการเรียนการสอนของวิชาศิลปะซึ่งครูผู้สอนควรนำไปต่อยอดกับการพัฒนาการออกแบบเขียนภาพประกอบเพื่อใช้เป็นสื่อการสอนวิชาศิลปะในโรงเรียนของแต่ละสาระเนื้อหานั้นๆ และในปัจจุบันนี้ นักศึกษายังขาดความเข้าใจในการออกแบบภาพประกอบเพื่อพัฒนาเป็นสื่อการสอนในโรงเรียน ดังนั้นผู้วิจัยจึงเห็นความสำคัญของการศึกษานวัตกรรมเกี่ยวกับสื่อที่ใช้ในการทดลองเพื่อพัฒนาทักษะ ฝีมือ การออกแบบภาพประกอบของนักศึกษาที่จะออกฝึกสอน ให้เข้าใจกระบวนการออกแบบ และการสร้างสรรค์สื่อในการใช้สอน และมีความหลากหลายให้มากกว่าเดิม
การวิจัยเรื่อง การพัฒนาทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบในงานทัศนศิลป์ ของนักศึกษาสาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย เพื่อใช้เป็นสื่อการสอนในสถานศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อหาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบในงานทัศนศิลป์ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาศิลปศึกษา ชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2/2560 มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ตามเกณฑ์มาตรฐาน E / E = 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาก่อนและหลังเรียน ด้วยแบบฝึกทักษะการออกแบบการเขียนภาพประกอบ ในงานทัศนศิลป์ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ กลุ่มเป้าหมายในการทดลองเพื่อหาคุณภาพของการพัฒนาทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบในงานทัศนศิลป์ ของนักศึกษาสาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย โดยเลือกกลุ่มเป้าหมายในการทดลองวิจัยคือ นักศึกษาชั้นปีที่1 สาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย โดยมีกลุ่มเป้าหมายคือ นักศึกษาสาขาวิชาศิลปศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลยจำนวน 30 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัยคือค่าเฉลี่ย ( ) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ค่าร้อยละ และค่า T-test โดยสรุปผลการวิจัยพบว่า
ผลการวิเคราะห์หาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบ ของนักศึกษาชั้นปีที่1 สาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย พบว่า มีค่าประสิทธิภาพระหว่างเรียน (E1) = 87.46 และมีค่าประสิทธิภาพผลลัพธ์ (E2) = 87 ซึ่งแสดงว่า ชุดแบบฝึกทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบ มีค่าประสิทธิภาพ E1/E2 =87.46 /87.00 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไว้
ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียน และหลังเรียน โดยใช้แบบฝึกทักษะการออกแบบเขียนภาพประกอบ ของนักศึกษาชั้นปีที่1 สาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (df= 29 ค่าวิกฤตของ t ที่ระดับ 0.05)
References
กมล เวียสุวรรณ. (2539). และนิตยา เวียสุวรรณ : แนวคิดการพัฒนาสื่อการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: คอมแพคท์พริ้นท์.
ไพจิตร ทองพันธ์. (2545). การสร้างบทเรียนโปรแกรม วิชาศิลปศึกษา เรื่ององค์ประกอบศิลป์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ไทยโรจน์ พวงมณี.(2555). แนวคิดและทฤษฏีสำหรับนักออกแบบ. เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
_______. (2555). ศิลปะและการออกแบบวิจักษณ์. เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
จารุพรรณ ทรัพย์ปรุง. (2543). การเขียนภาพประกอบ. กรุงเทพมหานคร: คอมแพคท์พริ้นท์.
ฉัตร์ชัย อรรถปักษ์. (2524). องค์ประกอบศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: วิทยพัฒน์.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2532). ประสิทธิภาพของชุดการสอน : กรุงเทพมหานคร.
ประเสริฐ พิชยะสุนทร. (2555). ศิลปะและการออกแบบเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สมัยจำกัด .
ประสพ ลี้เหมืดภัย. (2541). ทฤษฏีวาดเขียน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์ .
สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธน์. (2554). เทคนิคการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
วิรัตน์ พิชญไพบูลย์. (2524). ความเข้าใจในศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพาณิชย์.