การประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการเสริมศักยภาพ ด้านอาชีพของผู้สูงอายุ
คำสำคัญ:
แนววิถีพุทธ, การเสริมศักยภาพ, อาชีพผู้สูงอายุ, หลักพุทธธรรม, การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการเสริมศักยภาพด้านอาชีพของผู้สูงอายุ โดยมุ่งวิเคราะห์แนวทางการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาศักยภาพการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุในสังคมไทยปัจจุบัน จากการศึกษาพบว่า การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมสามารถช่วยเสริมสร้างศักยภาพด้านอาชีพของผู้สูงอายุได้ใน 3 มิติหลัก ได้แก่ 1) การพัฒนาด้านจิตใจผ่านหลักอิทธิบาท 4 เพื่อสร้างแรงจูงใจและความมุ่งมั่นในการทำงาน 2) การพัฒนาปัญญาและทักษะผ่านหลักไตรสิกขา เพื่อเพิ่มพูนความรู้และความสามารถในการประกอบอาชีพ และ 3) การพัฒนาความสัมพันธ์ทางสังคมผ่านหลักสังคหวัตถุ 4 เพื่อสร้างเครือข่ายและการยอมรับในการทำงาน การบูรณาการหลักพุทธธรรมเหล่านี้จะช่วยให้ผู้สูงอายุสามารถพัฒนาศักยภาพในการประกอบอาชีพได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีความสุขในการทำงาน และสามารถพึ่งพาตนเองได้อย่างมีศักดิ์ศรี
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560ก). ชุดความรู้การดูแลตนเองและพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ ด้านความมั่นคงในชีวิต. กิจกรรมผู้สูงอายุ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560ข). ชุดความรู้การดูแลตนเองและพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ เรียนรู้สังคม. กิจกรรมผู้สูงอายุ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความ มั่นคงของมนุษย์.
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560ค). ชุดความรู้การดูแลตนเองและพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ สุขภาพดี. กิจกรรมผู้สูงอายุ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
กัญญาณัฐ ไฝคำ. (2561). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 7(2), 19-26.
ชลลดา คำสัมฤทธิ. (2560). การพัฒนาสุขภาพตามหลักภาวนา 4 เพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ. สิรินธรปริทรรศน์, 18(2), 62.
ภุชงค์ เสนานุช, และคณะ. (2552). การติดตามประเมินผลการถ่ายโอนภารกิจสถานสงเคราะห์คนชราและศูนย์บริการผู้สูงอายุและการเตรียมความพร้อมก่อนการถ่านโอน ภารกิจสถานสงเคราะห์คนพิการและสถานสงเคราะห์คนไร้ที่พึ่ง. กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง.
พระพรหมบัณฑิต. (2563). พุทธธรรมกับการพัฒนาสังคมผู้สูงอายุ. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา, 27(1), 1-15.
พระมหาสมชาย สิริจนฺโท. (2564). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 9(2), 546-558.
ยุวดี ระยับศรี. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุตามแนวทางพุทธธรรม. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 8(1): 109-122.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร, ภาวนา พัฒนศรี, และ ธนิกานต์ ศักดาพร. (2560). ชุดความรู้การพัฒนาเป็นผู้สูงอายุที่มีศักยภาพ โรงเรียนผู้สูงอายุ. นนทบุรี: บริษัทมาตา การพิมพ์ จำกัด.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2563). การส่งเสริมการทำงานของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารพัฒนาสังคม, 22(1),94-112.
ศิริลักษณ์ มีมาก, และคณะ. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมสูงอายุ (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
สุรกุล เจนอบรม. (2563). การพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุด้านอาชีพ: กรณีศึกษาชุมชนวิถีพุทธ. วารสาร บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์
สนธยา พลศรี. (2545). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2554). การดำเนินงานการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุที่บ้าน. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มอนามัยผู้สูงอายุ.
