ตัวบ่งชี้ความฉลาดทางจริยธรรม (MQ) ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี
คำสำคัญ:
ความฉลาดทางจริยธรรม (MQ), ตัวบ่งชี้, ศตวรรษที่ 21บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาตัวบ่งชี้ความฉลาดทางจริยธรรม (MQ) ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องอย่างกลมกลืนและยืนยันองค์ประกอบความฉลาดทางจริยธรรม (MQ) ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาสังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเป็นนักศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 780 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยคอมพิวเตอร์โปรแกรมสำเร็จรูป ผลการวิจัยพบว่า
- ตัวบ่งชี้ความฉลาดทางจริยธรรม (MQ) ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ 14 ตัวบ่งชี้ และ 64 พฤติกรรมตัวบ่งชี้ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับหรือสูงกว่า 3.00 และค่าสัมประสิทธิ์การกระจายเท่ากับหรือตํ่ากว่า 30%
- โมเดลมีความสอดคล้องอย่างกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มีค่าไค-สแควร์ (c2) เท่ากับ 64 ค่าองศาอิสระ เท่ากับ 5.889 ค่านัยสำคัญทางสถิติ เท่ากับ 0.240 ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้อง (GFI) เท่ากับ 0.929 ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ 0.884 ค่าความคลาดเคลื่อนในการประมาณค่าพารามิเตอร์ (RMSEA) เท่ากับ 0.079 น้ำหนักองค์ประกอบของตัวบ่งชี้ทั้ง 5 องค์ประกอบมีค่าเป็นบวกมีค่าตั้งแต่ 0.97-1.02 มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 ทุกค่า โดยความซื่อสัตย์ (IE) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 1.02 ความรับผิดชอบ (RE) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 1.02 ความเมตตา (KE) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 1.01 ความมีวินัย (DE) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 1.00 และตัวบ่งชี้การให้อภัย (FE) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.97
References
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2555). สถานการณ์และปัญหาของเด็กและเยาวชนในท้องถิ่น. เรียกใช้เมื่อ 15 มีนาคม 2567 ได้จาก https://www.dla.go.th/upload /ebook/column/ 2012/7/2013_5051.pdf.
กรมสุขภาพจิต. (2553). แนวทางการดูแลช่วยเหลือวัยรุ่นที่มีพฤติกรรมรุนแรง. เรียกใช้เมื่อ 15 มีนาคม 2567 ได้จาก https://mhc7.dmh.go.th/wp-content/uploads/ 2019/.
ชุติมา แสงดารารัตน์. (2560). วิเคราะห์องค์ประกอบของความฉลาดทางจริยธรรมของผู้เรียนระดับปริญญาตรี สถาบันอุดมศึกษาเอกชนภาคกลาง. สุทธิปริทัศน์, 31(98), 60-72.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2567). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพมหานคร: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
ธีระ เทิดพุทธธรรม และพรพนา ศรีสถานนท์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางจริยธรรมกับจริยธรรมนักธุรกิจของนักศึกษาสถาบันรัชต์ภาคย์. วารสารรัชต์ภาคย์, 15(42), 398-412.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2548). สถิติชวนใช้. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2551). การวิจัยและตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนา.
พระมหาอนันต์ องกุรสิริ. (2561). คุณธรรมจริยธรรมกับการพัฒนาผู้เรียนในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 2 (2), 81-90.
พระยิ่งสันต์ ฐานกโร (ศรีลาวุธ). (2563). การศึกษาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนมะขามสรรเสริญ ตำบลมะขาม อำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิชญพงศ์ ไชยธิกุลโรจน์. (2564). ผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาตัวบ่งชี้ความฉลาดทางอารมณ์และสังคม. วารสารการวัดประเมินผลวิจัยและสถิติทางสังคมศาสตร์, 2(1), 17-26.
วิเศษ บุญสนอง. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมผู้อำนวยการโรงเรียนระดับประถมศึกษาขนาดเล็กในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(10), 114 - 125.
สราวุฒิ ตรีศรี และคณะ. (2566). ความฉลาดทางวัฒนธรรมทางของนิสิตในมหาวิทยาลัยไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี(พ.ศ. 2561-2580). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย ITW. (2566). ระบบสารสนเทศทางการศึกษาสำนักงานการศึกษานอกโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัย. เรียกใช้เมื่อ 15 มีนาคม 2567 ได้จาก http://emis.nfe.go.th/report.
Anderson, R.H & Goldhammer, R. & Krajewski, R.J. (1980). Clinical Supervision: Special Methods for the Supervision of Teachers. (2nd Ed.). New York : Holt, Rinehart and Winston.
