แนวทางการพัฒนาขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ เพื่อเสริมสร้างความสามารถ ในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา
คำสำคัญ:
แนวทางการพัฒนาการจัดการเรียนรู้, ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้เสริมสร้างคณิตศาสตร์, ความสามารถ เชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวันบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา 2) เพื่อประเมินความเหมาะสมของแนวทางการพัฒนาขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา กลุ่มเป้าหมาย คือ อาจารย์สาขาหลักสูตรและการเรียนการสอน ศึกษานิเทศก์ ครูคณิตศาสตร์ จำนวน 33 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) แบบสัมภาษณ์ (2) แบบประเมินขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 3) แบบประเมินแนวทางการพัฒนาการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวัน 4) แบบประเมินแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ และ 5) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
- 1. แนวทางการพัฒนาขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ ได้แก่ 1) ส่งเสริมการเรียนรู้นอกห้องเรียน 2) ส่งเสริมการคิดรวบยอด 3) สร้างเสริมประสบการณ์การเรียนรู้ 4) บูรณาการความรู้ในวิชาคณิตศาสตร์ 5) บูรณาการกับศาสตร์อื่น ๆ 6) ใช้สถานการณ์ปัญหาในชีวิตจริง 7) การเรียนรู้สภาพจริงโดยผ่านการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ 8) ส่งเสริมทักษะการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ 9) ส่งเสริมความเข้าใจในการแปลความหมายและหาคำตอบอย่างสมเหตุสมผล 10) สร้างบรรยากาศในห้องเรียน 11) ส่งเสริมให้นักเรียนแก้ปัญหาร่วมกัน 12) เก็บรวบรวบข้อมูลในสถานการณ์จริง 13) ส่งเสริมให้เข้าใจว่าความรู้พื้นฐาน มีความสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัว 14) สร้างเสริมกิจกรรมการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ประโยชน์และคุณค่าของคณิตศาสตร์ 15) การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ STEM/STEAM และโครงงานเป็นฐาน
2. ผลการประเมินความเหมาะสมของแนวทางการพัฒนาขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวัน มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.71 อยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
นวพล นนทภา. (2567). การคิดทางคณิตศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. กรุงเทพมหานคร: สุรีวิทยาสาส์น.
บุญนิสา แซ่หล่อ. (2564). คณิตศาสตร์ศึกษา : การเรียนรู้เพื่อชีวิต. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กอินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
ปรีชา เนาว์เย็นผล. (2554). การใช้สิ่งแวดล้อมเป็นในการเรียนรู้คณิตศาสตร์. ในประมวลสาระชุดวิชาสารัตถะและวิธีทางคณิตศาสตร์. นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เวชฤทธิ์ อังกนะภัทรขจร. (2554). เอกสารคำสอนรายวิชา 410541 ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์. ชลบุรี: ภาควิชาการจัดการเรียนรู้ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2560). คู่มือการใช้หลักสูตรกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Adjie, N., Putri, S. U., & Dewi, F. (2021). Improvement of Basic Math Skills Through Realistic Mathematics Education (RME) in Early Childhood. Jurnal Obsesi: Jurnal Pendidikan Anak Usia Dini, 6(3), 1647–1657.
Basil, C. G. (1999). Collecting data outdoors : making connections to the real world. Teaching Children Mathematics, 6(1), 8-12.
National Council of Teachers of Mathematics. (2000). Principles and standards for school mathematics. NCTM.
Syafriafdi, N., Fauzan, A., Arnawa, I. M., Anwar, S., & Widada, W. (2019). The tools of mathematics learning based on realistic mathematics education approach in elementary school to improve math abilities. Univers. J. Educ. Res., 7(7), 1532–1536.
Zakaria, E., Chin, L. C., & Daud, M. Y. (2010). The effects of cooperative learning on students’ mathematics achievement and attitude towards mathematics. Journal of Social Sciences, Literature and Languages, 6(2), 272–275.
