ความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของกรมทรัพยากรน้ำ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
คำสำคัญ:
รัฐบาลดิจิทัล, สภาพแวดล้อมในการทำงาน, ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง, ความสำเร็จ, กรมทรัพยากรน้ำบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของกรมทรัพยากรน้ำ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2) เพื่อเปรียบเทียบความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล สภาพแวดล้อมในการทำงาน และภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง และ 3) เพื่อค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมในการทำงานและภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรกรมทรัพยากรน้ำ จำนวน 327 คนโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิตามสัดส่วน และการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูล หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธีเชฟเฟ่ และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของกรมทรัพยากรน้ำอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านข้อมูลเปิดภาครัฐที่ได้รับคะแนนเฉลี่ยสูงสุด 2) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาการปฏิบัติงาน และรายได้ต่อเดือน ตลอดจนสภาพแวดล้อมในการทำงานและภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง มีผลต่อระดับความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) สภาพแวดล้อมในการทำงานและภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงมีความสัมพันธ์กับความสำเร็จในการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลในระดับต่ำไปในทิศทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ดังนั้น การพัฒนารัฐบาลดิจิทัลอย่างยั่งยืนจำเป็นต้องเสริมสร้างทั้งด้านบุคลากร ภาวะผู้นำ และสภาพแวดล้อมในการทำงานควบคู่กันไป
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพยากรน้ำ. (2565). รายงานประจำปี 2565. กรุงเทพมหานคร: กระทรวง ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล. (2564). แนวทางการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล พ.ศ. 2564–2567. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน).
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561– 2580). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุพิชชา เพียรธรรม. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลใน หน่วยงานภาครัฐ. วารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(1), 12–24.
สุนทร ณ ราชสีมา. (2564). การบริหารการเปลี่ยนแปลงเพื่อขับเคลื่อนรัฐบาลดิจิทัล. วารสารการบริหารรัฐกิจ, 18(2), 45–60.
Davis, F. D. (1989). Perceived usefulness, perceived ease of use, and user acceptance of information technology. MIS Quarterly, 13(3), 319–340.
OECD. (2019). Digital government review of Thailand: Towards a digital government. Paris: OECD Publishing.
United Nations. (2020). E-Government survey 2020: Digital government in the decade of action for sustainable development. New York: United Nations.
Wirtz, B. W., Daiser, P., & Binkowska, B. (2018). E-Government 4.0: Conceptualization and directions for future research. International Journal of Public Administration in the Digital Age, 5(3), 1–17.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
