แนวทางการพัฒนาการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1
คำสำคัญ:
แนวทางการพัฒนา, กิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์, สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 88 คน และครูผู้สอน จำนวน 291 รวม 379 คน เครื่องมือเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.89 2) เพื่อศึกษาแนวทางพัฒนาการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ได้มาโดยการคัดเลือกแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการศึกษาสภาพการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 ทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการวางแผน (Plan) ด้านการปฏิบัติ (Do) ด้านการตรวจสอบ (Check)
ด้านการปรับปรุง (Action) ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการปฏิบัติ (Doing) อยู่ในระดับมาก และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการตรวจสอบ (Checking) อยู่ในระดับมาก 2)ผลการศึกษาแนวทางการพัฒนาการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณประโยชน์สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 พบว่า
1) ด้านการวางแผน (Planning) สถานศึกษาควรให้ความสำคัญกับการวางแผนงานที่
โดยกำหนดเป้าหมายให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ พันธกิจ และยุทธศาสตร์ของสถานศึกษา
2)ด้านการปฏิบัติ (Doing) สถานศึกษาควรพัฒนาความร่วมมือกับองค์กรภายนอกอย่างเป็นรูปธรรม ผ่านการจัดทำบันทึกข้อตกลงความร่วมมือ (MOU) หรือการสร้างเครือข่ายภาคี 3)ด้านการตรวจสอบ (Checking) สถานศึกษาควรมีแนวทางในการติดตาม ประเมินผลและพัฒนากิจกรรมอย่างเป็นระบบ 4)ด้านการปรับปรุง (Action) สถานศึกษาควรให้ความสำคัญกับกระบวนการสะท้อนผลหลังการดำเนินกิจกรรม เพื่อพัฒนาตนเองได้จากประสบการณ์จริงอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ. (2544).หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551).หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2 และ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
ธารากรณ์ กล้ากาสิการ. (2553). จิตสาธารณะหายจากสังคมปัจจุบัน. เดลินิวส์.
บุญทัน ดอกไธสง. (2556). กิจกรรมจิตอาสากับการเรียนรู้ของเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2552). การเรียนรู้ผ่านการบริการชุมชน: แนวคิดและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุวรรณา จิตประไพศรี. (2561).การจัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุริยเทพ ตรีปาติ. (2552). นักวิจัยพบว่าเด็กไทยขาดจิตสำนึกสาธารณะ. ข่าวคมชัดลึก.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานฯ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา (2553).แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด.
Bryson, J. M. (2018). Strategic planning for public and nonprofit organizations: A guide to strengthening and sustaining organizational achievement (5th ed.). Jossey-Bass.
Deming, W. E. (1986). Out of the crisis. MIT Center for Advanced Engineering Study.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice-Hall.
Smith, Craig Warren. (2002). Digital Divide : What It Is and Why It Matters. Retrieved September 8, 2006 romhttp://digitaldivide.org/dd/digitaldivide.html.
Stufflebem and Daniel, (2003). The CIPP model for Evaluation. International Handbook of Educational Evaluation.
Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st century skills: Learning for life in our times. Jossey-Bass.
UNESCO. (2015). Education 2030: Incheon Declaration and Framework for Action.
