แนวทางพัฒนาการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพอำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
แนวทางพัฒนการบริหาร, โรงเรียนผู้สูงอายุ, องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพบทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 2) เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เพื่อศึกษาแนวทางพัฒนาการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ วิธีการดำเนินการวิจัยมี 2 วิธี คือ 1) การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนคือผู้สูงอายุที่เป็นนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จำนวน 137 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทำสอบค่า F-test และ 2) การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลัก แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม จำนวน 13 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดย
ผลการวิจัยพบว่า
1) การบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา พบว่า โดยภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด (= 4.22, S.D. = .60)
2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลด้านเพศ สถานภาพ ระดับการศึกษา และโรคประจำตัว ไม่มีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ส่วนด้านอายุ อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน แตกต่างกัน
และ 3) แนวทางพัฒนาการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา พบว่า มีแนวทางการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุใน 2 ด้าน คือ ด้านการบริหารงบประมาณ และด้านการบริหารทั่วไป
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). คู่มือโรงเรียนผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2567 จาก http://www.dop.go.th/th/know/5/24.
ชมพูนุท คำธารา. (2566). รูปแบบการบริหารโรงเรียนผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดนครศรีธรรมราช. ใน วิทยานิพนธ์ หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหาร การศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ทิชากร ใช้บางยาง. (2566). การบริหารงบประมาณของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2. วิทยานิพนธ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ธัญวรัตน์ แจ่มใส. (2564). นโยบายเกี่ยวกับสวัสดิการของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(3), 1-16.
นวรัตน์ ปัญจธนทรัพย์. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่ ต้องพึ่งพาตนเองในเขตอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี. ในการประชุมวิชาการ ระดับชาติ ครั้งที่ 8 และระดับนานาชาติ ครั้งที่ 4 มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี (หน้า 89). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี.
วรัญญา แต้มดื่ม (2566). สภาพและแนวทางการบริหารโรงเรียนคุณภาพของชุมชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดพะเยา. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง หลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยพะเยา.
ศิริพร สิทธิวงศ์ (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อบ้านเดี่ยวของโครงการบ้านจัดสรร ในพื้นที่เขตอำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์บัณฑิตวิทยาลัย สาขาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุณิสา ระวังใจ (2567). การศึกษาสภาพการบริหารโรงเรียนเรียนรวมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 3. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองหลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยพะเยา.
อนุเดช บ้านสระ (2564). การพัฒนากระบวนการยกระดับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลตำบลสำโรงพลัน อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ. หลักสูตรปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5 th ed.). New York : Harper & Row.
Rovinelli, R. J. and Hambleton, R. K. (1976). On the use of content specialists in the assessment of criterion - referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2 : 49-60.
Likert, R., (1932). The method of constructing an attitude scale. Archives of Psychology, 140, 44-53.
