THE CORRELATION BETWEEN CREATIVE THINKING OF ART AND EMOTIONAL QUOTIENT OF PRATHOMSUKSA 2 STUDENTS IN PRIVATE SCHOOLS IN SURATTHANI AREA 2
Keywords:
Correlation, Creative Thinking of Art, Emotional QuotientAbstract
The research aimed to: 1) study the creative thinking of art level of Prathomsuksa 2 students in private schools in Suratthani Area 2, 2) study the emotional quotient level of Prathomsuksa 2 students in private schools in Suratthani Area 2, and 3) study the correlation between creative thinking of Art and emotional quotient of Prathomsuksa 2 students in private schools in Suratthani Area 2. The samples of this research were 256 Prathomsuksa 2 students in private schools in Suratthani Area 2, selected by proportional stratified random sampling. The research tools were the creative thinking of art test with 7 drawing items which had a reliability of .76, and the emotional quotient test with a 4-point rating scale with 57 items which had a reliability of .93. The statistics for data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation and Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient.
The results were as follows:
- In overall, the creative thinking of art were at a high level, when considering each aspect, the results showed that fluency, flexibility, and elaboration were at a higher level, respectively. And originality was at a high level.
- In overall, the emotional quotient were at a high level, when considering each aspect, the results showed that all aspects was at a high level, respectively.
- The correlation between creative thinking of art and emotional quotient was at a high level with a significance level of .01
References
กรมสุขภาพจิต. (2546). อีคิว ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี: สํานักพัฒนาสุขภาพจิต.
กลุ่มส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2566). เรียกใช้เมื่อ 10 กรกฎาคม 2566 จาก https://snipeo.moe.go.th/กลุ่มส่งเสริมการศึกษาเ-2/
จีระพันธุ์ พูลพัฒน์. (2549). แนวคิดการสอนแบบมอนเตสซอรี่ที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก. เรียกใช้เมื่อ 5 กรกฎาคม 2566 จาก http://www.pecerathailand.org/2018/01/633.html.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2541). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: เทพเนรมิต.
ดวงกมล เปี่ยมศุภทรัพย์. (2554). เชาวน์อารมณ์ (EQ) และเชาวน์ทางจิต (SQ) ที่มีผลต่อความคิดสร้างสรรค์ของบุคคลของพนักงานการกีฬาแห่งประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิศนา แขมณี. (2552). การคิด. ใน สารานุกรมวิชาชีพครู เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พิมพ์ชนก แพงไตร. (2558). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการคิดแก้ปัญหาอนาคตตามแนวคิดทอแรนซ์ เรื่องอาหารและการดำรงชีวิต เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. ใน การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มณฑาทิพย์ แคนยุกต์. (2547). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเชาวน์ปัญญา เชาวน์อารมณ์กับความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. ใน ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มาลิณี รักดี. (2560). ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจังหวัดพะเยา. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและประเมินผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย.
มีนมาลย์ สุภาผล. (2548). โมเดลสมการโครงสร้างของเชาวน์ปัญญา ความฉลาดทางอารมณ์ ความคิดสร้างสรรค์ กลยุทธ์ในการศึกษาและการเรียนรู้ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตระดับปริญญาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยการศึกษา ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรนันท์ ศรียากร. (2562). จิตเวช: ความฉลาดทางอารมณ์. เรียกใช้เมื่อ 23 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.praram9.com/จิตเวช-ความฉลาดทางอารมณ์/
วรรณิกา คูณภาค. (2560). ตัวแปรที่ส่งผลต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
วีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2551). เชาว์อารมณ์ (EQ) ดัชนีวัดความสุขและความสําเร็จของชีวิต. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน. (2563). ความคิดสร้างสรรค์เด็กไทยที่หายไป. เรียกใช้เมื่อ 12 กรกฎาคม 2666 จาก https://www.thaipbskids.com/contents/5f6188f917d8e5bbee2401a1.
สถาบันราชานุกูล. (2565). เดินหน้าสร้างเด็กไทยไอคิวดี การสำรวจสถานการณ์ระดับสติปัญญา (IQ) และความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) เด็กไทยชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ประจำปี 2564 (ฉบับปรับปรุง). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). การศึกษาองค์ความรู้เกี่ยวกับคุณลักษณะของคนไทยที่พึงประสงค์ : ความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
Carmen M. Hernández-Jorge. (2020). Creativity and Emotions: A Descriptive Study of the Relationships between Creative Attitudes and Emotional Competencies of Primary School Students. Sustainability. 12(2020).
Feyzullah Şahin. (2016). The Predictive Level of Emotional Intelligence for the Domain-specific Creativity: A Study on Gifted Students. Education and Science. 41(2016): 181-197.
Goleman, D. (1998). Working with Emotional intelligence. New York: Bantam Book.
Guilford, J.P. (1973). Characteristics of Creativity. Illinois: Gifted Children Section.
Julia Arias. (2022). Emotional intelligence and academic motivation in primary school students. Psicologia: Reflexao e Critica. 35(2020): 1-9.
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). "Determining Sample Size for Research Activties". Educational and Psychological Measurement. 30(3): 607-610.
Mahdi Amiri. (2019). The Relationship between Components of Emotional Intelligence and Students’ Creativity in Payame Noor University and the Moderating Role of Gender, Age and Education. Higher Education Letter. 11(2019): 213-237.
Torrance, E.P. (1962). Guiding of Creative talent. New Jersey: Prentice-Hall.
Torrance, E.P. (1965). Education and The Creative Potential Minneapotis. The Lund Press Inc.
Torrance, E.P. (1974). The Torrance Test of Creative Thinking: Norms-Technical Manual. Princeton, NJ: Personal Press.
Wallas, G. (1926). The art of thought. London: Jonathan Cape.
