ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการยอมรับนวัตกรรมด้านวิชาการ และลักษณะมุ่งอนาคตและควบคุมตนกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาค้นคว้าครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา (2) เปรียบเทียบแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลประกอบด้วย เพศ และระดับชั้นปี (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการยอมรับนวัตกรรมด้านวิชาการ และลักษณะมุ่งอนาคต และควบคุมตนกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้ คือ นักศึกษามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตที่กำลังศึกษาในปีการศึกษา 2562 จำนวน 390 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้ ประกอบด้วย แบบสอบถาม จำนวน 4 ตอน ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการยอมรับนวัตกรรมด้านวิชาการ ลักษณะมุ่งอนาคตและควบคุมตน และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงบรรยาย การทดสอบค่าทีแบบเป็นอิสระต่อกัน (t-test for Independent Sample) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) และ การวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson product moment correlation) คำนวณโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป ผลการวิจัย พบว่า (1) ระดับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาโดยรวม อยู่ในระดับมาก คิดเป็นร้อยละ 3.82 (2) นักศึกษาที่มีเพศต่างกันมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน ไม่แตกต่างกัน (3) นักศึกษาที่มีระดับชั้นปีต่างกันมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนไม่แตกต่างกัน (4) พฤติกรรมการยอมรับนวัตกรรมด้านวิชาการมีความสัมพันธ์ทางบวกกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ .439 (5) ลักษณะมุ่งอนาคตและควบคุมตนมีความสัมพันธ์ทางบวกกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ .606
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมจิตวิทยาแห่งประเทศไทย
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสมาคมจิตวิทยาแห่งประเทศไทย แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับอุดมศึกษาพ.ศ. 2558 และเกณฑ์มาตรฐานที่เกี่ยวข้อง. วงศ์สว่างพับลิชชิ่ง แอนด์ พริ้นติ้ง.
เกริก ท่วมกลาง และจินตนา ท่วมกลาง. (2555). การพัฒนาสื่อ/นวัตกรรมทางการศึกษาเพื่อเลื่อนวิทยฐานะ (พิมพ์ครั้งที่ 1). สถาพรบุ๊คส์.
ณัฐสิมา แวงชัยภูมิ. (2557). สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ และสัมพันธภาพระหว่างเพื่อนที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน
ของนักศึกษา. โครงงานพิเศษทางจิตวิทยา ศิลปศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
เติมศักดิ์ คทวณิช (2559). จิตวิทยาทั่วไป (General Psychology). ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธัมมัฏฐิตตา อยู่เจริญ. (2557). พลวัตกลุ่มในองค์กร. เอกสารประกอบการสอนรายวิชา จว.409 พลวัตกลุ่มในองค์กร. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.
ธิดารัตน์ คูหาพงศ์ และคณะ. (2558). แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. สถาบันการพลศึกษา
วิทยาเขตกระบี่
นรินทร์ สังข์รักษา. (2552). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างมโนภาพแห่งตนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 1(1), 16-21.
นุชลี อุปภัย. (2555). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนาวรัตน์ พลายน้อย และศุภวัลย์ พลายน้อย. (2532). การยอมรับนวัตกรรมที่ดำเนินการในโครงการอีสานสีเขียว : ศึกษากรณีการส่งเสริมปลูกยางพารา. (รายงานวิจัย).
มหาวิทยาลัยมหิดล.
พัศรินท์ ก่อเลิศวรพงศ์ และคณะ. (2559). การศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. วารสารร่มพฤกษ์
มหาวิทยาลัยเกริก,34(3), 35-54.
มลิวัลย์ อัมรัตน์. (2558). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาคณะจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. โครงงานพิเศษทางจิตวิทยาศิลป
ศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. (2562). เกี่ยวกับมหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2564 ,จาก http://www.kbu.ac.th/home/about_kbu.php.
มารยาท โยทองยศ และปราณี สวัสดิสรรพ์. (2551). การกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างเพื่อการวิจัย. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2564, จาก
http://dspace.nstru.ac.th:8080/dspace/bitstream/123456789/1580/3/เอกสารหมายเลข2.pdf
วรทัศน์ วัฒนชีวโนปกรณ์. (2555). ปัจจัยเชิงเหตุทางจิตและสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมใฝ่รู้ใฝ่ดีของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ
วรรธตรี ผาสุกใจ. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษคณะจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2556. โครง
งานพิเศษทางจิตวิทยาศิลปศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๗๙ (พิมพ์ครั้งที่ 1). พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). เทคนิคการเลือกสุ่มกลุ่มตัวอย่างและการประมาณค่า. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2564, จาก
http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/Toneminute/files/55/A3-16.pdf.
สุนิดา ตากสินลา. (2559). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาคณะจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. โครงงานพิเศษทางจิตวิทยาศิลป
ศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
สุพัตตรา แก้วพิชิต. (2548). แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์
วิโรฒ
อัญชนา กลิ่นเทียน และจรัญ แสนราช. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาวิชาเกี่ยวกับการผลิตสื่อดิจิตอล แอนิ
เมชั่น มัลติมีเดีย และเกมส์. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 2(1), 25-39.